แค้นรักสามีตัวร้าย นิยาย บท 44

บทที่ 44 อำนาจที่จะไม่อ่อนข้อให้2

หลังจากวางสายโทรศัพท์ บุริศร์ก็พูดกับกานต์ว่า “คาดเข็มขัดนิรภัยซะ ฉันจะพาเธอไปหากิจจา”

กานต์ไม่ได้พูดอะไรแต่ไม่ลืมที่จะคาดเข็มขัดนิรภัย

ตลอดทาง ไม่ว่าบุริศร์จะพูดอะไรกับเขา กานต์ก็ไม่ตอบแถมยังหยิบหูฟังขึ้นมาฟังเพลง ท่าทางไม่แยแสแบบนี้ทำให้บุริศร์สับสนเล็กน้อย แต่เขาก็ไม่รู้ว่าไปทำอะไรตอนไหนให้เด็กคนนี้ไม่พอใจ

บรรยากาศกดดันอบอวลไปตลอดทาง เมื่อถึงบ้านใหญ่ตระกูลโตเล็ก กานต์ลงจากรถเป็นคนแรก

“ขอบคุณครับ ประธานบุริศร์”

ท่าทางที่สุภาพนั้นไร้ที่ติ แต่ทำให้บุริศร์รู้สึกไม่สบายใจอย่างมาก

“เธอเรียกฉันว่าคุณอาริสได้นะ”

กานต์แค่ยิ้มๆ หลังจากนั้นก็เข้าไปบ้านใหญ่ตระกูลโตเล็กพร้อมกับบุริศร์

บ้านใหญ่ตระกูลโตเล็กใหญ่มาก แต่ก็เก่าไปหน่อย ดูแล้วเหมือนอาคารที่ล้าสมัย แต่การตกแต่งภายในนั้นชัดเจน ทุกๆที่แสดงให้เห็นถึงความหรูหราที่ไม่มากเกินไป

กานต์ไม่พูดอะไรเลย ไปถึงห้องของกิจจาพร้อมกับบุริศร์

“คุณพ่อหรอ？”

กิจจาเพิ่งตื่นนอนได้ไม่นาน คนรับใช้รอจนกระทั่งเขากินอาหารเสร็จ เมื่อเห็นบุริศร์กลับมาในตอนนั้น เขาก็รู้สึกแปลกใจไม่น้อย แต่ไหนแต่ไรในเวลางานบุริศร์จะกลับมาบ้านน้อยครั้งมาก

กานต์โผล่ออกมาจากด้านหลังของบุริศร์

“โย่ 4 ขวบแล้วยังต้องให้คนรับใช้รอจนกินเสร็จ ช่างสมเป็นคุณชายจริงๆ”

คำพูดของกานต์นำมาซึ่งการเยาะเย้ยเล็กน้อย แต่กิจจาดีใจจนกระโดดโลดเต้นออกมาทันที

“ กานต์หรอ？นายมาทำไม？มาเยี่ยมฉันใช่มั้ย？”

ความดีใจของกิจจานั้นเกินที่จะบรรยาย เขาผลักคนรับใช้ออกไปแล้ววิ่งลงจากเตียงด้วยเท้าเปล่า สวมกอดกานต์อย่างแนบแน่น ทั้งตะโกน ทั้งหัวเราะ

กานต์ขมวดคิ้วเล็กน้อยแต่ก็ไม่ได้ผลักเขาออกไป

กมลก็ชอบกอดเขาเช่นกัน แต่การกอดของน้องสาวของเขาต่างจากการกอดของกิจจาอย่างเห็นได้ชัด และรอยยิ้มที่จริงใจบนใบหน้าของกิจจาทำให้กานต์ไม่อาจใช้มือผลักเขาออกไป

“อั๊ยหย่า นายอยากให้ฉันตายหรอไง รีบปล่อยเลยเร็วเข้า แล้วนี่นายไม่ได้เป็นไข้อยู่หรอ？ก่อนลงมาจากเตียงยังไม่ใส่รองเท้าอีก ยังคิดจะอยู่บ้านอีกสองสามวันโดยไม่ต้องไปโรงเรียนใช่มั้ย？”

คิ้วของกานต์ขมวดเข้าหากัน

พอกิจจาได้ยินแบบนั้น ก็รีบปล่อยกานต์ทันทีแต่ยังไม่ปล่อยมือจากเขา ยิ้มพลางพูดว่า “นายมาหาฉันจะไม่ดีได้ยังไง？ พ่อฉันเป็นคนพานายมาหรอ？ขอบคุณครับพ่อ”

การที่กิจจาพูดขอบคุณทำให้บุริศร์รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย

ในความทรงจำ กิจจาค่อนข้างเป็นเด็กขี้อาย แม้ว่าบางครั้งกับเขาดูเป็นเด็กที่ถูกตามใจ แต่ว่าท่าทางดีใจขนาดนี้เขาไม่ค่อยจะได้พบเจอท่าไหร่นัก การได้พบกับกานต์ในตอนนี้ช่างเป็นเรื่องที่น่าตื่นเต้น เห็นได้ชัดเลยว่าเขาชอบกานต์จากใจจริง

“พวกเธอค่อยๆคุยกันไปนะ ฉันจะไปบอกแม่บ้านให้ทำของว่างให้พวกเธอ สักครู่หนึ่งกานต์ก็จะต้องกลับแล้วนะ กิจจา อย่าเสียงดังเกินไปล่ะ”

บุริศร์พูดเสร็จไม่กี่ประโยคก็ออกไป