แค้นรักสามีตัวร้าย นิยาย บท 43
บทที่ 43 อำนาจที่จะไม่อ่อนข้อให้
กานต์และบุริศร์ออกจากโรงพยาบาล ขึ้นรถของบุริศร์แล้ว
บุริศร์มองเขาแล้ว ในใจอิ่มเอมไปด้วยความพอใจ เด็กคนนี้ยิ่งมองยิ่งเพลินจริงๆ
“อยากซื้อของไปให้กิจจาสักหน่อยมั้ย？”
เขาแค่อยากอยู่กับกานต์ต่ออีกสักหน่อย แต่หาข้ออ้างที่สมเหตุสมผลไม่ได้ ประธานคนนึงอยากซื้อของ ก็คงไม่ใช่ประโยคที่เขาจะพูดมันออกมาหรอก？
กานต์ประหลาดใจเล็กน้อย แต่ก็คิดว่าการไปมือเปล่าไม่ค่อยดีเท่าไหร่ จึงผงกหัวไปมา
ทั้งสองคนไปที่ห้างสรรพสินค้า
“กิจจาชอบอะไรหรอครับ”
กานต์เพิ่งกลับมาที่เมืองชลธี ที่จริงก็ไม่ค่อยสนิทกับกิจจาเท่าไหร่ ที่เขารู้ทั้งหมดก็มีเพียงแค่ว่าเขาเป็นลูกชายที่บุริศร์ไม่สนใจแล้ว แต่ว่าตัวตนนี้ก็ทำให้เขามีปัญหาเพิ่มมากขึ้น
บุริศร์ประหลาดใจ
กิจจาชอบอะไรงั้นหรอ？
ดูเหมือนว่าเขาเองก็ไม่รู้เหมือนกัน
เขามักจะเอาสิ่งที่ดีที่สุดไปให้กิจจาเสมอๆ ไม่ว่าจะเป็นของเล่นที่เพิ่งผลิตออกมาใหม่หรือเสื้อผ้าแบบใหม่ในท้องตลาด เพียงแค่มันคือสิ่งที่ดีที่สุด เขาก็จะเอามันไปให้กิจจา แต่ว่าใจจริงของกิจจาชอบอะไรกันนะ เหมือนว่าแต่ไหนแต่ไรเขาก็ยังไม่เคยถามมันมาก่อน
เห็นท่าทางของบุริศร์ขณะนั้น กานต์ยิ้มเยาะพลางพูดว่า “คุณเป็นพ่อของเขาจริงๆหรือเปล่าครับ？ลูกชายตัวเองชอบอะไรยังไม่รู้เลย แบบนี้ยังนับว่าเป็นพ่อได้มั้ย？”
คำพูดประโยคนี้ทำให้บุริศร์รู้สึกขายหน้าไม่น้อย
แค่เด็กเล็กๆคนเดียว ทำไมทำให้เขาขายหน้าได้ตลอดเลยนะ？
คิดถึงฉากของห้องน้ำในสนามบินแล้ว ดูเหมือนบุริศร์จะถามประโยคนึงขึ้นมาโดยไม่ตั้งใจ
“ตอนอยู่ที่สนามบินเธอตั้งใจจับหรือเปล่า？”
“คุณพูดว่าอะไร？ผมไม่เข้าใจ อื้ม ของเล่นนั่นก็ดูดีนะ”
กานต์แสร้งทำเป็นไร้เดียงสาในทันทีและวิ่งตรงไปทางแผนกของเล่นด้านหนึ่งอย่างรวดเร็ว ซึ่งท่าทางแบบนั้นเห็นได้ชัดถึงการกลัวถูกจับได้
ถึงอย่างไรเขาก็ยังเป็นแค่เด็กคนนึงเท่านั้น สงบเสงี่ยมได้ไม่ตลอดหรอก
บุริศร์ยิ้มพร้อมกับส่ายหัว ใบหน้าปรากฏให้เห็นถึงความอ่อนโยน
เขาและกานต์มาถึงที่แผนกของเล่นแล้ว เขากำลังมองหาของเล่นสำหรับเด็กอายุ4-5ขวบ แต่ไม่คิดว่ากานต์จะไปที่แผนกหุ่นยนต์เลโก้ทันที และหยิบของเล่นชุดคำสั่งหนึ่งขึ้นมาเริ่มทำการสำรวจ
“เธอเขียนโปรแกรมได้หรอ？”
สิ่งนี้ทำให้บุริศร์คาดไม่ถึงอย่างมาก
กานต์พูดโดยไม่คิดว่า “ผมชอบตั้งแต่เด็กแล้ว คุณแม่ของผมซื้อของเล่นเลโก้ให้ผมเยอะแยะเลย”
ในระหว่างที่พูด มือของกานต์ได้หยิบชุดคำสั่งจัดให้แกนหลักเปลี่ยนไปเล็กน้อย ทันใดนั้นของเล่นตัวเดิมก็เพิ่มฟังก์ชั่นบางอย่างขึ้น
ตาของบุริศร์ส่องเป็นประกายเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้เปลี่ยนน้ำเสียงและสีหน้าใดๆ
“ชอบมั้ย？ ชอบก็ซื้อเลยสิ”
“ผมเล่นจนเบื่อแล้ว ไม่แน่กิจจาอาจจะชอบนะ งั้นก็ซื้ออันนี้แล้วกันครับ”
กานต์หยิบของเล่นส่งให้พนักงานขาย สุ่มหยิบบัตรธนาคารใบหนึ่งจากกระเป๋าของเขาแล้วส่งไปให้
“ฉันจ่ายเอง”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แค้นรักสามีตัวร้าย
หล่อนบอกพฤกษ์ได้ย่ะนังนรมน โง่ซ้ำซาก...
อ้าว ขอตุลยาให้ช่วย แล้วทีงี้ทำไมไม่กลัวคนแอบมองจะรู้ว่าขอให้คนอื่นช่วย ไม่สงสัยเลยเว้ยว่าอาจจะมีกล้องซ่อนอยู่เพื่อแอบดูตัวเอง แทนที่จะขอมือถือใหม่มาใช้ สรุป ตอนนี้ไม่มีโทรศัพท์ โทรขอความช่วยเหลือไม่ได้...
โอ๊ย มีปัญญาบอกพฤกษ์ให้ไปบอกสามีได้ แต่ไม่ยอมบอกเค้าว่ามีคนส่งข้อความมาและคนๆนั้นน่าจะอยู่ในสถานพักฟื้นนี่แหล่ะ แล้วจะยังไง ตัวเองจะปกป้องลูกๆและแม่สามีได้ไง แต่งเรื่องได้ไม่เมคเซ้นส์เลย แต่เราว่าดูแล้วเหมือนไปก๊อปเรื่องอื่นมาแล้วเปลี่ยนชื่อคนเอา แล้วไอ้เรื่องที่เอามามันคงใช้บอทแปลมาอีกที เพราะนอกจากภาษาแหม่ง ๆ ยังใช้สรรพนามมั่ว เดี๋ยวเธอเดี๋ยวเขา เดี๋ยวเรียกลูกว่าคุณเดี๋ยวเรียกหนู เดี๋ยวเรียกยายเดี่ยวเรียกย่า ฯลฯ ถ้าคนเขียนหรือแปล มันไม่น่าจะผิดตรงจุดนี้...
นี่กอีกจุดที่ไม่สมจริง นรมนควรจะรีบบอกบุริษร์ตั้งแต่ต้น ไม่ใช่โอ้เอ้ ทำนั่นทำนี่ตั้งนาน เพราะก็ต้องเข้าใจสิว่าพ่อก็ทุกข์ใจเรื่องลูกหาย...
รู้ว่ามันฆ่าสามีและวางยาลูกคนเล็ก แต่ก็ทำเฉย เก็บมันไว้ใกล้ชิดกับลูกอีกคน ปล่อยให้มันสร้างฐานอำนาจมากขึ้นๆ แถมไม่แอบบอกลูกด้วยว่าต้องระวังอีนี่ อ่านแล้วงงตรรกะ...
น่าแบ่งคนเป็นสองกลุ่มตั้งแต่ต้น ตัวเองกับไมค์พาคนบุกบ้าน ค้นหาตัวนรมน อีกกลุ่มให้คนสนิทไมค์ซึ่งเป็นเจ้าถิ่นพาไปรับตัวแม่กับลูกออกจากรพ. ไม่งั้นอย่างเลวสุดคือเอาลูกและแม่ออกจากรพ. ได้แล้ว ให้ไมค์พาไปค้นบ้าน ช่วยนรมนออกมาด้วย ลองคิดตามความเป็นจริง พอรเมศรู้ว่าพาคนออกจากรพ.แล้ว มันก็ต้องเอะใจแล้วว่าต้องรีบเปลี่ยนที่ซ่อนนรมน รเมศมันก็ไม่น่าโง่นิ เป็นถึงเจ้าพ่อแถบนั้นได้...
แล้วแทนที่จะบอกลูกน้องว่ารเมศไว้ใจไม่ได้ ขังนรมนไว้และจะวางยากมล ก็ไม่บอกอีก แถมไม่เรียกตำรวจ ไม่ขอกำลังเสริม ทั้งๆที่รู้ว่าเลขากำลังจะโทรสั่งคนที่รพ. คือ ไม่คิดเหรอว่าอาจจะหนีออกจากรพ.ไม่ทัน...
กรูจะบ้า แอบเข้ามาคนเดียวอีกแล้ว ไหนว่ารวยมากมีอำนาจมาก ทำไมอนาถาจัง...
ป้าโอก็ใบ้ไว้ชัดมากนะ พระเอกฉลาดก็น่าจะสงสัยว่านางเป็นแม่แท้ ๆ หรือเปล่า พอฟังแม่พูดแล้ว อาจจะว่านางโอวางยาแม่บุริศร์ พอคลอดเด็กผู้หญิงมาก็แอบเปลี่ยนกับแฝดของตัวเอง เพราะงี้ถึงได้รักพระเอกกับน้องมากๆ แต่ก็งงว่าทำไมวางยากิจจา และทำร้ายกานต์ นั่นหลานแท้ๆนี่หว่า...
จะบ้าตาย ทำไมไม่ถามป้าโอว่าลูกอยู่ที่ไหน นักเขียนหลับเหรอ ชั้นงงมาก เขียนเรื่องได้แบบ เรื่องไม่คงเส้นคงวา เปลี่ยนรายละเอียดกลางทาง มีช่องโหว่เต็มไปหมด...