แค้นรักสามีตัวร้าย นิยาย บท 472

บทที่ 472 ผู้ชายที่ฉันเลือกเองไม่ใช่หรอ?

โพนี่ไม่คิดเลยว่านรมนจะถามคำถามนี้ออกมา จึงนิ่งอึ้งไป ก่อนที่จะเอ่ยตอบด้วยรอยยิ้ม “ไม่มีอะไรหรอก ก็แค่ความอ่อนแอหลังแท้งเท่านั้น ฉันเคยบอกไปแล้วไม่ใช่หรือไง?”

“คุณหมอโพนี่ คุณไม่จำเป็นต้องปิดบังฉันหรอก คุณก็รู้นี่ ฉันรับได้ หากเป็นอะไรขึ้นมา คุณต้องบอกฉัน ร่างกายของฉันเอง ฉันไม่ต้องการเป็นคนที่รู้คนสุดท้าย”

นรมนเรียกเธอแบบนั้น ทำให้โพนี่ไม่รู้ว่าควรตอบเธออย่างไรดี

เธอเห็นตนเองในอดีตในร่างของนรมน

เข้มแข็งขนาดนั้น พึ่งพาตนเองถึงปานนั้น ไม่อยากเดือดร้อนคนอื่น

เมื่อนึกถึงสถานการณ์ของบุริศร์ในตอนนี้ นึกถึงนรมนที่ต่อสู้อย่างโดดเดี่ยวคนเดียวก่อนหน้า ขอบตาของโพนี่เปียกชื้น

“ฉันไม่อยากปิดบังคุณ นรมน สุขภาพของเธอไม่ค่อยจะดีนัก”

ประโยคของโพนี่ทำให้หัวใจของนรมนเต้นรัว

“หมายความว่าอะไร?”

“เธอได้รับบาดแผลจากการแท้งเมื่อครั้งก่อน หลังจากนั้นก็ดีขึ้น ประธานบุริศร์เองก็ดูแลคุณอย่างดี แต่ฉันไม่รู้ว่าเกิดความผิดปกติตรงไหนกันแน่ มดลูกของเธอหดตัว รวมไปถึงมีการเลือดออก ประจำเดือนของเธอในคราวนี้มาเยอะผิดปกตินั่นเป็นราง”

ประโยคของโพนี่เสมือนกับถูกสายฟ้าฟาด

“มดลูกหดตัวมันหมายความว่ายังไง?”

“โรคนี้พบได้น้อยนัก ปกติแล้ว มดลูกเลือดออกจะพบได้บ่อยมากกว่า มดลูกหดตัวฉันเคยได้ยินมาบ้าง แต่ไม่เคยได้เจอ ฉันตรวจเลือดของเธอแล้ว มีสารบางอย่างที่ประหลาดในเซลล์เม็ดเลือดของเธอ มันรวมตัวเข้ากับเม็ดเลือดของเธอ แต่มันทำร้ายร่างกายเธอหนักมาก”

เมื่อฟังคำพูดของโพนี่ นรมนนึกถึงเม็ดยาที่ป้าโอยัดเข้าปากของเธอ

หรือว่าเพราะยานั่น?

“เมื่อตอนที่ฉันแท้ง ป้าโอยัดยาชนิดหนึ่งให้กับฉัน ฉันไม่รู้ว่ามันคืออะไร แต่บางทีอาจจะเป็นเพราะสิ่งนี้ก็ได้”

นรมนนึกย้อนกลับไป

ใบหน้าของโพนี่เหยเกผิดรูป

“หากเป็นเช่นนั้นจริง ต้องแย่แน่”

“เพราะอะไร?”

“ป้าโอบ้าไปแล้ว ไม่รู้เพราะอะไร ทางด้านเมืองหลวงมีข่าวมาว่า หลังจากที่เธอเกิดการปะทะขึ้นในเรือนจำ ไม่รู้ว่าทำไมจู่ๆ ก็เสียสติไป ตอนนี้ได้รับการยืนยันแล้ว ว่าเป็นความผิดปกติทางด้านประสาท และถูกย้ายไปรักษาในที่ลับแห่งหนึ่ง หากเป็นเพราะเธอทำไมคุณ เธอในตอนนี้ไม่สามารถให้ความช่วยเหลืออะไรกับคุณได้ ป้าโอถือว่าเป็นอัจฉริยะทางด้านการแพทย์ หากเขายอมเป็นคนดี ไม่แน่เธออาจเป็นหนึ่งในทางการแพทย์ น่าเสียดาย”

โพนี่ยอมรับในวิชาแพทย์ของป้าโอมาก แต่กับตัวป้าโอเธอไม่กล้ารับประกันอะไรทั้งนั้น

เมื่อนรมนได้ยินประโยค เธอรู้ได้ทันทีว่าเธอไม่ได้โชคดี

ทำให้เธอเสียใจเล็กน้อย

“สถานการณ์ของฉันในตอนนี้ แย่ที่สุดคืออะไร”

เธอต้องการรู้ว่าตนจะเปลี่ยนไปในทิศทางไหนกันแน่

ชีวิตนี้ยังมีอะไรอีกมากมายที่เธอยังไม่ได้ทำ และยังอยากใช้ชีวิตอยู่ต่อไปกับหลายๆ คน ตอนนี้เธอกลับได้รับรู้ความโชคร้ายขึ้นมากะทันหัน เธอคงทำผิดต่อฟ้าดินเมื่อชาติที่แล้ว ชาตินี้ถึงได้ทีแต่อุปสรรคไม่หยุดหย่อน

โพนี่เอ่ยอย่างไร้หนทาง “ฉันเองก็ไม่รู้ ตอนนี้ฉันทำได้แค่ยืนยันว่ามดลูกของเธอจะไม่เลือดออกอีก แต่กลับหยุดการหดตัวของมดลูกไม่ได้ ช่วงเาลานี้หรืออีกหนึ่งปีข้างหน้า ฉันจะแนะนำให้คุณตัดมดลูกทิ้งไปซะ ตอนนี้คุณต้องคิดดูให้ดี ยังไงซะมดลูกก็มีความสำคัญต่อผู้หญิงมาก”

นรมนลูปท้องของตนเอง ทันใดนั้นเธอรู้สึกเจ็บปวดขึ้นมา

“ตัดทิ้งงั้นเหรอ? ถ้างั้นก็หมายความว่าฉันจะมีลูกไม่ได้อีกต่อไป แม้แต่สูญเสีย ความเป็นผู้หญิงไป”

โพนี่ไม่รู้ว่าควรจะตอบคำถามของนรมนอย่างไรดี เธอได้แต่นิ่งงันพักใหญ่ “ฉันจะพยายาม ช่วงนี้ฉันทำการทดลองเม็ดเลือดของเธออยู่เสมอ ป้องก็เข้าร่วมด้วย เธอวางใจเถอะ เราจะทำให้ดีที่สุด”

เมื่อเห็นความจริงใจในดวงตาของโพนี่ นรมนรู้ดี บางทีอาจเป็นเพราะ ความสัมพันธ์ของบุริศร์ สองสามีภรรยาถึงได้ทุ่มเทถึงเพียงนี้ แต่ตอนนี้ โพนี่ทำเพื่อเธอจริงๆ นรมนเผยรอยยิ้มขึ้นมากะทันหัน

“ไม่เป็นไร ฉันเชื่อพวกคุณ ต่อให้ทำอะไรไม่ได้แล้วจริงๆ ฉันก็ไม่โทษพวกคุณหลอก ยังไงซะคนเราก็มีทุกข์สุข ไม่มีใครคาดคิดได้ ฉันจะเผชิญหน้ากับชีวิตด้วยจิตใจที่ดีที่สุด แต่เรื่องนี้คุณช่วยฉันเก็บเป็นความลับด้วย ไม่ว่าจะเป็นใครก็ตาม โดยเฉพาะเธอคนนี้”

นรมนหันไปทางคมทิพย์ที่หลับไม่รู้เรื่อง จับจ้องเธอที่น้ำลายไหลยืดไปทั่ว เสมือนกับกำลังฝันดี โดยที่มุมปากหยักยกขึ้นทำองศา

โพนี่ที่เห็นการเคลื่อนไหวของทั้งคู่ เธอเอ่ยเสียงแผ่ว “ทำไมความสัมพันธ์ของพวกคุณถึงได้ดีขนาดนี้? หญิงสาวทั่วไป ความสัมพันธ์เช่นนี้หายากยิ่ง”

“บางทีอาจจะเกินมิตรภาพของคำว่าเพื่อน เหมือนกับครอบครัวไปแล้ว เธอเป็นเด็กกำพร้า ถูกพ่อแม่ทอดทิ้ง แต่เธอกลับเข้มแข็ง ทำให้ตนเองกลายเป็นสาวห้าว ฉันจำได้ดีเมื่อครั้งแรกที่เธอต่อสู้กับเด็กผู้ชาย ตัวเธอเองก็มีบาดแผลเต็มไปหมด แต่ก็ยังบอกกับฉันว่า เธอชนะ ในตอนนั้น ฉันเจ็บปวดใจมาก หลังจากนั้นเราก็อยู่ด้วยกันมาตลอด หลายปีมานี้ เธออยู่เคียงข้างฉันมาตลอด ไม่ว่าฉันจะตัดสินใจยังไง ไม่ว่าสิ่งที่ฉันทำจะงี่เง่ามากแค่ไหน แม้ว่าเธอจะโกรธ แต่ก็ยังตามใจฉัน หากเธอรู้สถานการณ์ของฉัน เธอต้องบ้าแน่ๆ ฉันแค่อยากให้เธอมีความสุข เสียน้ำตาให้น้อยที่สุด”