แค้นรักสามีตัวร้าย นิยาย บท 490

บทที่ 490 ฉันต้องการเพียงคุณเสมอมา

บุริศร์จากไปอย่างรวดเร็วเหมือนตอนมา

แน่นอนว่าป้องรู้ว่าเขารีบร้อน ถ้าเป็นเขาเอง เดาว่าก็คงบ้าคลั่ง เพียงแต่ตอนนี้บุริศร์สบายดี เขาจึงวางใจ ส่วนเรื่องอะไรต่อจากนี้เขาจะพยายามช่วยเขาอย่างเต็มกำลัง

เมื่อบุริศร์กลับมาถึงบ้านใหญ่ตระกูลโตเล็ก นรมนยังคงหลับอยู่

มองเห็นเธอหลับสนิท หัวใจของบุริศร์เหมือนกับโดนมีดกรีด

คุณนายตระกูลโตเล็กเห็นเขารีบกลับมาเช่นนี้ จึงอดพูดไม่ได้： “นรมนมักใช้เวลาพักผ่อนประมาณสองถึงสามชั่วโมง ลูกอย่าไปรบกวนเธอเลย ลงมา แม่มีเรื่องจะคุยด้วย”

ได้ยินแม่พูดแบบนี้ บุริศร์จึงผละออกมาจากข้างกายนรมน และมาที่ห้องทำงาน

“ลูกคิดอย่างไรกับเรื่องการหลบหนีของตังเม？”

คำพูดของคุณนายตระกูลโตเล็กทำให้บุริศร์ชะงักไปเล็กน้อย และตอบออกมาทันที： “ในบ้านมีหนอนบ่อนไส้ จากระบบรักษาความปลอดภัยของตระกูลโตเล็กของพวกเรา เป็นไปไม่ได้ที่ตังเมจะหนีออกไปอย่างเงียบๆ ”

“ลูกคิดว่าใครคือหนอนบ่อนไส้？”

คุณนายตระกูลโตเล็กมองบุริศร์ ด้วยแววตาแหลมคมอย่างยิ่ง

บุริศร์ส่ายหน้า： “ผมไม่รู้สิ”

“แกไม่รู้？แกรู้ไหมว่า การไม่รู้ของแก จะมีคนเท่าไหร่ที่โดนฆ่า？ยังไม่ต้องพูดถึงคนที่บริษัท พูดถึงเมียกับลูกของแก แกปกป้องได้ไหม？บุริศร์ ตระกูลโตเล็กของพวกเราค่อนข้างไม่สงบสุขมาตลอด แกกับแม่ต่างรู้ดี แต่ในฐานะที่เป็นผู้ชาย ปกป้องเมียของตนเองไม่ได้ คำนี้ไม่ค่อยน่าฟังนะ”

“ผมเข้าใจดี ผมจะพยายามตรวจสอบให้ชัดเจนเร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้”

บุริศร์ก็รู้ว่าตนเองค่อนข้างไร้ความสามารถในเรื่องนี้

คุณนายตระกูลโตเล็กถอนหายใจและกล่าวว่า： “มีเรื่องหนึ่งที่แม่อยากจะบอกแก แกจะได้มีแนวทาง”

“แม่พูดมาเถอะครับ”

“ช่วงนี้ตรินท์ยุ่งมากมาตลอด นอกจากนี้ดูเหมือนจะทุ่มเทเกี่ยวกับแผนการย้ายถิ่นฐานของเขตชานเมืองทางตอนใต้ สิ่งที่แม่อยากถามคือ อสังหาริมทรัพย์บริษัทฮัวยูกรุ๊ปจำกัดของพวกเราเป็นเรื่องเร่งด่วนหรือเปล่า？จำเป็นต้องใช้แผนการย้ายถิ่นฐานของเขตชานเมืองทางตอนใต้ในเวลานี้ด้วยเหรอ？”

ได้ยินคุณนายตระกูลโตเล็กพูดแบบนี้ บุริศร์ขมวดคิ้วเล็กน้อย

“แผนการย้ายถิ่นฐานของเขตชานเมืองทางตอนใต้คือการวางแผนในช่วงห้าปีที่ผ่านมา ไม่รีบร้อนนะครับ ทำไมตรินท์ถึงได้รีบร้อนกับเรื่องนั้น？”

“แม่เองก็อยากรู้ อีกอย่างช่วงนี้ตรินท์พากิจจาออกไป บอกว่าจะพากิจจาไปหาประสบการณ์ ต้องการปลูกฝังเขาสักหน่อย แน่นอนว่าแม่ไม่มีความคิดเห็นใดๆ แต่ตอนนี้ใกล้จะสิบวันแล้ว สิบวันที่แม่ไม่ได้เจอกิจจาเลย และไม่รู้ว่าตรินท์กำลังทำอะไรอยู่”

คุณนายตระกูลโตเล็กพูดเช่นนี้ ด้วยเสียงเบา： “สถานที่คุมขังตังเมลูกเป็นคนติดตั้งเองกับมือ คนที่รู้ระบบก็มีแค่พวกเราคนตระกูลโตเล็ก ถ้าจะพูดว่ายามช่วยตังเมออกมา แม่ไม่อาจเชื่อได้เลย”

“แม่ แม่หมายความว่าอะไร？ แม่กำลังสงสัยตรินท์เหรอครับ？”

บุริศร์แทบไม่เชื่อหูของตนเอง

คุณนายตระกูลโตเล็กหมายความแบบนี้เหรอ？

ตรินท์คือพี่น้องฝาแฝดของเขา！

โดยเฉพาะอย่างยิ่งเขาจะมีเหตุผลอะไรที่ปล่อยคุณนายตังเมไป？

ให้คุณนายตังเมวางแผนลอบทำร้ายนรมนหรือไง？

บุริศร์คิดตรงจุดนี้ไม่ออก แต่คุณนายตระกูลโตเล็กก็ไม่ใช่คนพูดสะเปะสะปะ อย่างที่เธอบอก สถานที่คุมขังของตังเมบุริศร์เป็นคนติดตั้งเอง และจนถึงระบบก็มีคนของตระกูลโตเล็ก

“นาครล่ะ？ นาครยังอยู่ไหม？”

บุริศร์ถามคำถามนี้ขึ้นมาฉับพลัน

คุณนายตระกูลโตเล็กตอบเสียงเบา： “นาครอยู่ในการควบคุมของตรินท์มาตลอด แม่ไม่ได้เจอตรินท์นานมากแล้ว ลูกคิดว่าแม่จะรู้ไหม？อีกอย่างก่อนหน้านี้ตอนที่เกิดเรื่องขึ้นกับนรมน ตรินท์กลับประจวบเหมาะย้ายกิมจิไปเขตชานเมืองทางตอนใต้ในเวลานั้นพอดี ทำให้นรมนไม่มีคนคุ้มกันข้างกาย แม่ไม่รู้ว่ามันเป็นความบังเอิญหรือเปล่า แต่แค่รู้สึกไม่ค่อยสบายใจ”

บุริศร์เงียบไม่พูดจา

เขาสามารถสงสัยใครก็ได้ แต่เพียงคนเดียวที่ไม่เคยสงสัยกลับเป็นตรินท์

เป็นไปได้อย่างไร？

ห้าปีก่อนตรินท์ทำคดีพ่อค้ายาเสพติด เขาเกือบต้องตายที่ยูนนานแล้ว วันนี้เขากลับมาตระกูลโตเล็ก กลับมาอยู่ภายใต้แสงสว่าง จะกลายเป็นคนแบบนี้ไปได้อย่างไร？

เขาจะกลับมาทำร้ายตระกูลโตเล็กได้อย่างไร？ ทำร้ายเขากับภรรยาของเขา？

ไม่！

ไม่มีทาง！

แต่นาครมีสินค้าอยู่ในมือ

และตังเมก็เป็นชู้กับนาครอีก

ตุลยานำสินค้านั้นมาจากตังเมและใช้กับคุณนายทวีทรัพย์ธาดา ส่วนเขาก็เพราะถูกคนวางแผนลอบทำร้าย เป็นเพราะสิ่งของแบบเดียวกัน

คนที่รู้ว่าเขาเก็บเหล้าไว้ที่มงกุฎจักรพรรดิ เป็นน้องชายที่เขาไม่เคยระแวดระวังมาตลอด

แน่นอนว่าป้องไม่มีทางทำ ดังนั้นคนที่เหลืออยู่ที่มีแค่ตรินท์

หรือว่าจะมีความเกี่ยวข้องกับตรินท์จริงๆ ？

บุริศร์รู้สึกกดดันเป็นพิเศษ

“แม่ ผมจะตรวจสอบเรื่องนี้ให้ชัดเจน ก่อนที่จะมีหลักฐานใด ๆ ผมไม่เชื่อว่าตรินท์จะเป็นคนแบบนั้น”

“แม่ก็ไม่เชื่อ นั่นคือเด็กที่แม่เห็นมาตั้งแต่เล็กจนโต อีกอย่างห้าปีก่อนเขาทำเพื่อประเทศ เพื่อตระกูลโตเล็กของพวกเราจนเกือบต้องสละชีวิต ห้าปีที่ผ่านมายิ่งมีการเคลื่อนไหวอยู่ในอาณาจักรรัตติกาล ไม่ว่าอย่างไรแม่ก็ไม่เชื่อ เขากับลูกเกี่ยวพันกันด้วยสายเลือด จะลงมือได้จริงๆ เหรอ”

คุณนายตระกูลโตเล็กถอนหายใจ ดูเหมือนว่าจะแก่ลงไปมากในชั่วข้ามคืน

ถึงแม้เด็กสองคนนี้จะไม่ใช่ลูกในไส้ของตนเอง แต่เป็นลูกของผู้ชายที่เธอรักที่สุด เธอไม่ต้องการให้ลูกตระกูลโตเล็กฆ่าฟันกันเอง

เมื่อบุริศร์ออกมาจากห้องทำงาน เห็นได้ชัดว่ามีเรื่องกังวลมากมายในใจ

ตรินท์？

ทำไมถึงเป็นตรินท์？