แค้นรักสามีตัวร้าย นิยาย บท 494

บทที่ 494 คุณไม่ควรปิดกั้นเขานะครับ

“ครูจิมมี่ ครูจิมมี่คะ?”

นรมนเอ่ยเรียกอีกฝ่าย

ทางด้านครูจิมมี่ก็กำลังคิดว่าผู้ชายอย่างบุริศร์ต้องตีหน้านิ่งเย็นชาตลอดเวลา เป็นไปได้ยังไงที่จะดูอบอุ่นเหมือนผู้ชายคนอื่นๆ?

แต่แล้วที่เธอเห็นคืออะไรล่ะ?

เธอได้เห็นผู้ชายสูงส่งอย่างบุริศร์ เป็นกันเองและตามใจเด็กๆมากถึงขนาดนี้ บางครั้งก็ทำให้รู้สึกว่าเขาไม่ได้เกินเอื้อมขนาดนั้น ราวกับว่าแค่ยื่นมือออกไปก็สามารถแตะต้องได้แล้ว

ความรู้สึกแบบนี้ไม่รู้ว่าควรบรรยายออกมายังไง แต่ครูจิมมี่รู้ตัวว่าหลงเสน่ห์เข้าให้แล้ว

นึกไม่ถึงเลยว่าคนที่มีพร้อมทุกอย่างอย่างบุริศร์จะอบอุ่นและเรียบง่ายถึงขนาดนี้

นรมนเรียกไปสองครั้ง แต่ครูจิมมี่กลับไม่มีอาการตอบสนองเลยสักครั้ง สีหน้าของนรมนจึงเริ่มบึ้งตึง

เธอไม่พูดอะไรกับครูจิมมี่อีก เดินตามบุริศร์และเด็กๆออกไปจากโรงเรียนทันที

สำหรับเด็กๆแล้วเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อกี้ก็เหมือนกับการเล่นพ่อแม่ลูก พวกเขาต่างก็ลบเรื่องนี้ออกไปจากสมองกันตั้งแต่แรกๆ

ตอนนี้พวกเขากำลังเล่นกับบุริศร์อย่างสนุกสนาน

กานต์ไม่เคยรู้เลยว่าความรู้สึกที่ได้นั่งบนไหล่ของบุริศร์มันจะดีเป็นแบบนี้

ความรู้สึกที่ราวกับเขาได้มองเห็นอะไรกว้างไกล ส่วนพ่อเขาเหมือนภูเขาลูกใหญ่ที่คอยค้ำยันเขาและนรมนเอาไว้ ทั้งยังให้ความรู้สึกปลอดภัยเป็นอย่างมาก

กานต์เอียงคอมองบุริศร์ ดวงตาคู่นั่นเต็มไปด้วยความอบอุ่น

บุริศร์สัมผัสได้ถึงแววตาที่กานต์มองมา

ไอ้แสบนี่เอาแต่ทำตัวเย่อหยิ่งมาตลอด ไม่คิดเลยว่าตอนนี้จะมามองเขาด้วยสายแบบนี้เขาจึงอดดีใจขึ้นมาไม่ได้

ส่วนกมลก็ร่าเริงอยู่ตลอด เวลาตื่นเต้นจะส่งเสียงร้องออกมา ราวกับว่าการทำอย่างนี้สามารถปลดปล่อยอารมณ์ออกมาได้ทั้งหมด

ทั้งสามเล่นกันอยู่สักพัก บุริศร์ก็เริ่มเหนื่อย และวางพวกเขาลงในที่สุด

พอหันกลับมาก็เห็นว่านรมนยืนเล่นโทรศัพท์อย่างเบื่อหน่ายอยู่คนเดียว

เอ๋?

เหมือนภรรยาของเขาจะอารมณ์ไม่ดีนะ

มารู้ตัวอีกทีบุริศร์ก็พบว่านรมนแปลกๆไป

เมื่อกมลเห็นบุริศร์เอาแต่มองนรมน ก็เอยถามขึ้นมาว่า “แด๊ดดี้ แด๊ดดี้มองอะไรอยู่? มองดูความสวยของหม่ามี๊เหรอ?”

“ใช่แล้ว หม่ามี๊ของหนูสวยมาก ว่าไหม?”

บุริศร์เอ่ยชมนรมนออกมาอย่างไม่เสียดายคำชม จากนั้นก็พากานต์กับกมลเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าของนรมน

เมื่อเห็นว่านรมนกำลังเล่นเกมทำลายเพชร ก็หัวเราะออกมา

“ทำไมคุณเล่นเกมระดับต่ำแบบนี้ล่ะ? มาเล่นกับพวกผมดีกว่ามา”

นรมนมองเขานิ่งๆ แล้วพูดว่า “ร่างกายฉันไม่ดี เล่นอะไรแรงๆอย่างนั้นไม่ได้หรอก”

ฟังยังไงก็ดูเหมือนเธอกำลังไม่สบอารมณ์

ในที่สุดบุริศร์ก็สังเกตเห็นว่าเธอกำลังโกรธ

“เป็นอะไรไป? ผมทำอะไรให้คุณหรือเปล่า? คุณพูดออกมาดีกว่า จะตีจะลงโทษผมยังไงก็ได้แต่ต้องบอกมาว่าก่อนว่าเพราะอะไร?”

บุริศร์มองนรมน พร้อมกับวางท่าทีลง อีกอย่างตอนนี้ก็อยู่ต่อหน้าเด็กๆด้วย เขาอยากให้นรมนรู้ตัวว่าเธอกำลังทำเรื่องเล็กให้เป็นเรื่องใหญ่

ถึงยังไงบุริศร์ก็ไม่ได้ตั้งใจทำให้เธอโกรธ

กานต์มองนรมน แล้วก็หันไปมองบุริศร์ จากนั้นก็พูดว่า “คุณบุริศร์ ทำไมผมรู้สึกว่าคุณกำลังกลัวหม่ามี๊ของผมเลยล่ะ?”

“ใช่ ฉันกลัวหม่ามี๊ของแก”

บุริศร์ไม่ปฏิเสธ ซ้ำยังยอมรับอย่างตรงไปตรงมา

"ก็หม่ามี๊แกป็นเมียฉันทั้งคน ถ้าเธอโกรธจนไม่ยอมสนใจกันแล้วฉันจะทำยังไง? ในอนาคตชีวิตฉันก็ลำบากสิแบบนี้ เพราะฉะนั้นใครใหญ่สุดในบ้าน? แน่นอนว่าหม่ามี๊ไง จำเอาไว้นะ ต่อไปนี้หม่ามี๊คือพระมเหสีของบ้าน เธอว่ายังไงก็ต้องตามนั้น ทุกคนต้องเชื่อฟังเธอ เข้าใจไหม?"

"แด๊ดดี้ก็จะเชื่อฟังหม่ามี๊ด้วยเหรอ?"

กมลเอ่ยถามอย่างไร้เดียงสา

"แน่นอน! สามีต้องเชื่อฟังภรรยาอยู่แล้ว ใช่ไหม? คุณภรรยา!"

บุริศร์พูดพร้อมกับใช้แขนชนนรมน

เพราะเห็นแก่เด็กๆ นรมนจึงไม่รู้ว่าควรตอบกลับไปยังไงดี

"คุณพูดเหลวไหลอะไรเนี่ย?"

แม้ตอนนี้นรมนอยากจะโกรธ แต่พอเห็นอีกคนทำตัวโก๊ะๆก็โกรธไม่ลง

อีกอย่างเหมือนบุริศร์จะไม่รู้ตัวจริงๆ ก็แสดงว่าเขาไม่ได้ทำอะไรผิดไม่ใช่เหรอ?

จู่ๆนรมนก็รู้สึกว่าตัวเองเหมือนคนขี้หึง ทำไมเธอถึงเป็นแบบนี้ล่ะ?

"หลังจากนี้คุณไม่ต้องมารับลูกแล้วนะ ฉันมาคนเดียวได้"

นรมนพูดออกมาอย่างอัดอั้น

บุริศร์เริ่มกลุ้ม

"ทำไมล่ะ?"

"ไม่ทำไม เมื่อกี้คุณพูดเองว่าฉันเป็นพระมเหสีของบ้านและมีสิทธิ์ตัดสินใจทุกเรื่องไม่ใช่เหรอ?"

นรมนทำตัวค่อนข้างดื้อ

จู่ๆบุริศร์ก็รู้สึกว่านรมนในตอนนี้เริ่มเหมือนกมลแล้ว ที่แท้ก็ไม่ได้มีแค่ลูกสาวของเขาที่ดื้อคนเดียว

เขาขำแล้วพูดออกมาว่า "ครับๆๆ เอาตามที่คุณพูด คุณพูดยังไงก็เอาอย่างนั้นเลย"

แต่กมลกลับแสดงออกชัดเจนว่าไม่พอใจ

"หม่ามี๊ ทำไมไม่ให้แด๊ดดี้มารับพวกหนูล่ะ? หนูอยากให้แด๊ดดี้มารับนี่นา"

นรมนไม่สามารถตอบคำถามของกมลได้ จะบอกเธอไปไม่ได้. ว่าแด๊ดดี้ของเธอนี่แหละตัวล่อเหล่าผีเสื้อชั้นดีเลย

"วันนี้คุณย่าทำของอร่อยไว้รอด้วย เรากลับบ้านไปกินกันไหม?"

นรมนรีบเปลี่ยนเรื่องทันที

กมลเป็นคนชอบกิน เมื่อได้ยินว่ามีของกินรออยู่ ก็ลืมเรื่องทุกอย่างไปทันที

"ค่ะ!"

กานต์กลับมองมาที่นรมนราวกับคิดอะไรอยู่ แต่กระนั้นก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา

เมื่อสี่คนพ่อแม่ลูกขึ้นรถ ในตอนที่ขับผ่านสวนสนุก กมลก็ตื่นตาตื่นใจอยากลองไปเล่น

เมื่อนรมนเห็นเนื้อตัวมอมแมมของเธอ ก็พูดยิ้มๆขึ้นว่า "ดูลูกสิ ตอนนี้อย่างกับลูกลิงมอมแมม ถ้าลงไปไม่กลัวคนอื่นขำหนูหรือไง"