แค้นรักสามีตัวร้าย นิยาย บท 493

บทที่ 493 เราดีกันนะ

บุริศร์กระแอมไอออกมา จากนั้นก็จับนิ้วที่กำลังชี้อยู่ของกมลลง

“ยัยเด็ก ผู้หญิงไม่ควรจ้องตรงนั้นของผู้ชายนะ”

“ก็เขาฉี่รดกางเกง หนูเลยบอกเขา แต่เขาก็เอาแต่บอกว่าไม่ได้ฉี่ หนูก็เลยบอกให้เขาถอดกางเกงให้เพื่อนๆดู แต่เขาก็ไม่ยอม แถมยังด่าหนูว่าอันธพาลด้วย หนูกับเพื่อนๆเลยไม่สนใจเขา”

กมลยังคงเถียงคำไม่ตกฟาก ด้านนรมนก็เริ่มรู้สึกหน้าร้อนขึ้นมา

ลูกรักของพวกเธออยากดูนกน้อยของอีกฝ่าย ไม่แปลกใจเลยที่อีกฝ่ายจะไม่พอใจ

นี่คือลูกสาวของพวกเธอจริงๆเหรอ?

เมื่อก่อนทำไมไม่เคยรู้เลยว่าเด็กคนนี้จะมีพรสวรรค์ถึงขนาดเรียนรู้อะไรแบบนี้ได้ด้วยตัวเอง?

นรมนรู้สึกเสียหน้า

ถ้ารู้ว่าเรื่องมันเป็นแบบนี้ เธอยอมรออยู่ข้างนอกยังจะดีกว่า

ด้านบุริศร์เองก็ตกใจ

มีแค่กานต์เท่านั้นที่ยังนิ่งอยู่ ถึงยังไงตอนเกิดเรื่องเขาก็อยู่ในเหตุการณ์ด้วย แม้ว่ากมลจะทำมากเกินไป แต่เขาจะปกป้องน้องสาวไม่ได้เหรอ?

แค่น้องสาวเขาชายตามองก็ถือเป็นเกียรติของทองเอกแล้วด้วยซ้ำ

เมื่อทองเอกได้ยินที่กมลพูดมา ก็ร้องไห้หนักยิ่งกว่าเดิม

“หม่ามี๊ เธอเป็นอันธพาล เธอจะดูนกน้อยของผมให้ได้ ผมก็เลยกระชากกระโปรงเธอคืน เพื่อความยุติธรรมไง!”

ทองเอกอาจจะไม่รู้ว่าความยุติธรรมคืออะไร แต่ในโลกของเด็กๆ คงคิดแค่ง่ายๆว่าถ้าเธอกระชากกางเกงฉันก่อน ฉันก็จะกระชากกระโปรงเธอคืน

ครูจิมมี่เริ่มเข้าใจ

เธอมองแม่ทองเอกกับพวกนรมนอย่างเงอะงะ จากนั้นก็ถามอึกๆอักๆขึ้นมาว่า “เอ่อ ผู้ปกครองทั้งสองฝ่าย คิดว่าควรจัดการเรื่องนี้ยังไงดีคะ?”

นรมนอับอายสุดขีด

จัดการยังไงงั้นเหรอ?

ตอนนี้เธอแทบอยากเอากมลไปซ่อนเอาไว้ แล้วรีบออกไปจากที่นี่

น่าขายหน้าสุดๆ

เธอเพิ่งเคยพบเคยเจอเด็กผู้หญิงขอดูนกน้อยของเด็กผู้ชายแบบนี้เป็นครั้งแรก

บุริศร์ยังใจเย็นอยู่ เขาพูดเสียงต่ำออกมาว่า “ครูจิมมี่จัดการเลยครับ”

คำพูดของเขาทำให้ครูจิมมี่หนักใจ

ให้เธอจัดการ?

แล้วเธอต้องจัดการยังไง?

นี่มันผู้มีอิทธิพลในเมืองชลธีเลยนะ ถ้าจัดการได้ไม่ถูกใจการทำงานของเธอคงไม่ได้รับการอนุมัติแน่

แต่เมื่อเธอเห็นดวงตาของกมลและกานต์ ก็ชะงักไปทันที

เด็กๆกำลังอยู่ในวัยที่บริสุทธิ์ ถ้าคุณครูไม่แก้ไขให้ถูกต้อง บทเรียนชีวิตของพวกเขาต่อจากนี้จะเป็นยังไง?

คิดถึงตรงนี้ ครูจิมมี่ก็กระแอมไอออกมาแล้วกล่าวว่า “กมล หนูจะดูของทองเอกไปทำไม ในเมื่อเขาไม่ยินยอม และการที่หนูยุยงให้เพื่อนๆมองข้ามและผลักไสทองเอก มันไม่ถูกต้องนะ หนูต้องขอโทษทองเอกเขานะลูก”

เมื่อพูดประโยคนี้ออกมา แผ่นหลังของครูจิมมี่ก็เปียกชื้นไปด้วยเหงื่อ

กมลไม่ใช่คนอื่น แต่เป็นถึงลูกสาวของบุริศร์เลยนะ!

ถ้าเกิดบุริศร์ไม่พอใจที่เธอพูดแบบนี้ เธอก็จะไม่ถูกไล่ออกเลยเหรอ?

กมลขมวดคิ้วเล็กน้อย ราวกับกำลังคาดไม่ถึงว่าคุณครูจะให้ตัวเองขอโทษ เธอจึงหันไปมองบุริศร์และนรมน

“แด๊ดดี้ หม่ามี๊!”

“ถ้าผิดก็แค่ยอมรับผิด ลูกสาวของแด๊ดดี้ต้องรู้จักแยกแยะ”

ปกติบุริศร์ตามใจกมลเป็นอย่างมาก แทบจะเก็บเดือนเก็บตะวันมาประเคนให้ แต่ตอนนี้เขารู้ดี ว่าตัวเองไม่ควรสอดมือเข้าไปยุ่ง ที่ครูจิมมี่ทำมันก็ถูกแล้ว

กมลหันไปมองนรมน

นรมนจึงพูดออกมาว่า “หม่ามี๊ก็คิดเหมือนแด๊ดดี้ ถึงหนูจะเป็นลูก แต่ในโรงเรียนหนูก็คือตัวของหนูเอง หนูต้องมีความรับผิดชอบกับทุกสิ่งที่ได้กระทำลงไป”

เมื่อเห็นพ่อแม่ไม่เข้าข้างตัวเอง กมลก็ทำปากจู๋ สุดท้ายก็ต้องเดินเข้าไปหาทองเอก แล้วพูดออกมาว่า “ขอโทษ ฉันผิดเอง ฉันไม่สมควรบอกให้เพื่อนๆไม่สนใจนายและปล่อยให้นายเล่นคนเดียว ขอโทษมากๆที่ฉันทำไม่ดี!”

กมลพูดขอโทษออกมาอย่างจริงจัง

ทองเอกคิดไม่ถึงว่ากมลจะยอมขอโทษ

วันนี้กมลมาโรงเรียนเป็นวันแรก เพราะเธอหน้าตาเหมือนเจ้าหญิงตัวน้อยๆ เลยดึงดูดความสนใจจากทุกๆคน และเธอก็สูงส่งเหมือนเจ้าหญิงจริงๆ

ทองเอกอยากพูดคุยกับเธอ แต่ก็ถูกกมลรังเกียจเพียงเพราะว่ากางเกงของเขาเปียกน้ำตอนไปเข้าห้องน้ำ ทั้งยังจะให้เขาพิสูจน์ตัวเองว่าไม่ได้ฉี่รดกางเกงด้วยการถอดกางเกงเพื่อโชว์นกน้อยของเขา

เขาคิดว่ากมลเป็นคนเอาแต่ใจ จึงเริ่มไม่ชอบ แต่ตอนนี้กลับนึกไม่ถึงเลยว่ากมลจะยอมขอโทษตัวเอง

ทองเอกนิ่งอึ้งไปชั่วขณะ

เมื่อครูจิมมี่เห็นแบบนี้ ก็รีบพูดยิ้มๆขึ้นมาว่า “ทองเอก กมลขอโทษหนูแล้ว หนูต้องตอบเพื่อนว่าอะไรครับ?”

“ไม่เป็นไร”

ทองเอกพูดออกมาโดยอัตโนมัติ

ครูจิมมี่พูดขึ้นมาอีกว่า “แต่ทองเอกเองก็ผิดเหมือนกันนะ หนูเป็นผู้ชาย พอกมลทำผิด หนูก็มาบอกครูว่ากมลทำผิด แล้วการที่หนูไปกระชากกระโปรงของกมลอย่างนั้น หนูคิดว่าหนูทำถูกไหม?”

ทองเอกก้มหน้าลง

เมื่อเขาเห็นว่าชุดเจ้าหญิงสีขาวสะอาดของกมลตอนนี้เลอะเทอะไปหมด ก็พูดออกมาอย่างรู้สึกผิดว่า “กมล ฉันขอโทษ ฉันไม่ควรกระชากกระโปรงของเธอ ไม่ควรทำให้กระโปรงของเธอเปื้อน พรุ่งนี้ฉันจะให้หม่ามี๊ซื้อกระโปรงให้เธอใหม่ เธอหายโกรธฉันได้ไหม? เราดีกันนะ”

กมลหันไปมองกานต์ พร้อมกับเริ่มลังเล