แค้นรักสามีตัวร้าย นิยาย บท 492

บทที่ 492 คุณคิดว่าคุณเป็นใคร

ในตอนนี้กานต์แทบมีความคิดอยากจะฆ่าคน แต่เขากลับไม่สนใจคุณแม่ของทองเอกเลยสักนิด เขาวิ่งมาพยุงกมลขึ้นทันที

“เจ็บตรงไหนไหม?”

กานต์กังวลเป็นอย่างมาก

เมื่อเห็นว่าแก้มซ้ายของกมลเริ่มบวมขึ้นมาอย่างรวดเร็ว สายตาของกานต์ก็เปลี่ยนไป

“พี่คะ เจ็บ!”

นรมนไม่เคยโดนกระทำอะไรอย่างนี้มาก่อน ชั่ววินาทีน้ำตาจึงพลันหลั่งไหลออกมา

ทางด้านคุณแม่ของทองเอกกลับแสยะยิ้มแล้วพูดว่า “พวกเด็กบ้า ไม่รู้จักเจียมตัว แล้วยังกล้ามาเทียบชั้นกับทองเอกลูกฉันอีกนะ? หาเรื่องเข้าตัวแท้ๆ!”

แม้ว่าครูจิมมี่จะไม่รู้ถึงสถานะของกานต์และกมล แต่เมื่อเห็นรังสีผู้ดีจากตัวนรมนตอนที่มาส่งเด็กๆเมื่อเช้า เธอก็พอจะรู้ว่าไม่ใช่คนธรรมดาทั่วไปแน่

ยิ่งพอตอนนี้คุณแม่ของทองเอกมาทำร้ายลูกของชาวบ้านเขาอย่างนี้อีก เธอไม่รู้จริงๆว่าต้องอธิบายกับนรมนอย่างไรดี

“คุณแม่น้องทองเอก มันชักจะมากเกินไปแล้วนะคะ เด็กๆทะเลาะกันเอง ทำไมผู้ใหญ่อย่างคุณต้องถึงขั้นลงไม้ลงมือเลยล่ะคะ?”

ครูจิมมี่เริ่มมีน้ำโห

คุณแม่ของทองเอกกลับพูดออกมาอย่างไม่แยแสว่า “ฉันตีแล้วมันจะทำไม? เพิ่งย้ายมาใหม่ เลยยังไม่รู้สินะว่าฉันไม่ใช่แค่คนธรรมดา? คนสมัยนี้ มีแต่อยากดั้นด้นส่งลูกมาเรียนในโรงเรียนผู้ดี แต่ไม่มีปัญญาสั่งสอนลูกเลยหรือไง หึ!”

กานต์ลุกพรวดขึ้นมา จากนั้นก็เดินมาหยุดอยู่ข้างๆคุณแม่ของทองเอก แล้วเตะเข้าที่เข่าของเธอทันที

กระดูกบริเวณหัวเข่าอ่อนแรงที่สุดในร่างกายของมนุษย์

คุณแม่ของทองเอกไม่ได้ตั้งตัว เมื่อถูกกานต์เตะเข้าที่หัวเข่า เธอจึงทรุดลงกับพื้นจนเกิดเสียงดัง “ตุบ” ทำเอาทุกคนยืนอึ้งอยู่กับที่

กานต์พูดออกมาเสียงเย็นว่า “แล้วคุณจะตีน้องสาวผมยังไงก็ได้งั้นเหรอ? คุณคิดว่าคุณเป็นใคร?”

กานต์ในวินาทีนี้แทบอยากฆ่าคน

มีแค่เขาที่สามารถแกล้งกมลได้ แต่เมื่ออยู่ข้างนอก กมลคือสิ่งล้ำค่าของตระกูลโตเล็กผู้หญิงปากร้ายคนนี้ไม่มีสิทธิ์มาสั่งสอนเธอด้วยซ้ำ

แม่ของทองเอกคิดไม่ถึงเลยว่าแค่เด็กคนหนึ่งจะมีเรี่ยวแรงมากมาย ถึงขนาดทำให้เธอทรุดลงกับพื้นได้ เธอโมโหจนกรีดร้องเสียงแหลมออกมา

“ไอ้เด็กบ้า ฉันจะฆ่าแก!”

เมื่อเห็นว่าสงครามกำลังจะเกิดขึ้น ครูจิมมี่ก็แทบอยากจะร้องไห้

ในตอนนี้เอง นรมนก็เดินเข้ามา เมื่อเห็นคุณแม่ของทองเอกกำลังฟาดแขนใส่กานต์ นรมนก็เข้าไปถีบผู้หญิงคนนั้นอย่างไม่หยุดคิด

ตอนแรกกานต์เตรียมตัวจะสู้กับแม่ทองเอก แต่คิดไม่ถึงเลยว่าจู่ๆนรมนจะโผล่มากระโดดถีบแม่ทองเอกตัวปลิว จนร่างกายอวบอ้วนของอีกฝ่ายชนโต๊ะแถวนั้นไปหลายตัว

"โอ๊ย! จะฆ่ากันเหรอ! คิดจะฆ่ากันชัดๆ!"

แม่ของทองเอกรู้สึกเหมือนกระดูกจะหัก

เธอกรีดร้องออกมาเสียงแหลมราวกับหมูถูกเชือด

ครูจิมมี่ไม่เคยพบไม่เคยเห็นการต่อสู้แบบนี้มาก่อน เธอตกใจจนขาอ่อนไปในชั่วขณะ

"คุณแม่น้องกานต์ เรื่องนี้ฟังฉันอธิบายก่อนนะคะ"

"หม่ามี๊ ผู้หญิงคนนั้นตีกมล"

เมื่อเห็นนรมนมา กานต์ก็เป็นฝ่ายเดินเข้าไปหา พร้อมกับลากกมลมาอยู่ตรงหน้านรมน

"หม่ามี๊ หนูเจ็บ!"

กมลร้องไห้ออกมาอย่างเจ็บปวด

เดิมทีเธอสวมใส่ชุดกระโปรงเจ้าหญิงสีขาว แต่ตอนนี้กระโปรงของเธอกลับเลอะเทอะไปหมด บนหน้าก็มีรอยบวมช้ำ

ความกรุ่นโกรธของนรมนก่อตัวขึ้นมาอีกครั้ง

"คุณตีลูกสาวฉัน?"

นรมนก้าวเข้าไป แล้วฉุดกระชากแม่ของทองเอกขึ้นมา

แม่ของทองเอกร้องเอะอะโวยวาย คิดไม่ถึงเลยว่าคนท่าทางปวกเปียกอย่างนรมน จะกระชากเธอขึ้นมาได้

เธอพูดออกไปอย่างหยาบคายว่า "ฉันตีแล้วจะทำไม? ใครให้ลูกชายแกมาตีลูกชายฉันก่อน? เห็นไหมว่าลูกฉันถูกลูกแกตีจนมีสภาพแบบไหน?"

นรมนหันไปมองทองเอก

ทองเอกกลัวนรมน พอเห็นหม่ามี๊ของตัวเองถูกนรมนหิ้วปีกเหมือนลูกไก่ในกำมือ ก็ร้องไห้ออกมาทันที

ตอนนี้ครูจิมมี่ปวดหัวเป็นอย่างมาก

"คุณแม่น้องกานต์ มันเป็นเรื่องเข้าใจผิดกันนะคะ เราอย่าใช้กำลังกันเลย ค่อยๆคุยกันดีกว่าไหมคะ?"

"คุยกันดีๆงั้นเหรอ? ตอนที่ฉันยังไม่มา ทำไมไม่คุยกันดีๆล่ะ? ผู้ใหญ่รังแกเด็กตั้งสองคน ตอนนี้ยังจะให้ฉันคุยดีๆอีกเหรอ? ถ้าฉันไม่บังเอิญมาถึงพอดี เมื่อกี้ลูกชายฉันคงถูกตีไปด้วยแล้วใช่ไหม?"

นรมนโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ

ลูกของเธอ เธอยังไม่กล้าลงไม้ลงมือด้วย แต่นี่ใครจะไปคิดว่าพอมาถึงจะเห็นคนอื่นทำร้ายลูกตัวเองอย่างนี้

ที่สำคัญก็คือทำร้ายลูกสาวสุดที่รักของเธอ

บุริศร์เดินตามนรมนเข้ามา เมื่อเห็นภาพเบื้องหน้า ดวงตาของเขาก็ทอแววเยือกเย็น

"กมล มาหาแด๊ดดี้!"

จู่ๆบุริศร์ก็พูดออกมา

กานต์กับกมลถึงได้รู้ว่าบุริศร์ก็มาด้วย

กานต์ไม่ได้แสดงท่าทีอะไรออกมา แต่กมลกลับงอแงเป็นอย่างมาก เธอปล่อยโฮออกมา แล้ววิ่งไปหาบุริศร์

"แด๊ดดี้! ทองเอกกระชากกระโปรงหนูตอนหนูไปเข้าห้องน้ำ แล้วทีนี้พี่ชายเลยสั่งสอนเขาไปหนึ่งหมัด หม่ามี๊ของเขาจะตีพี่ชาย หนูไปยืนบังให้พี่ เธอก็เลยตีหนู แด๊ดดี้ดูสิ หนูเจ็บหน้ามากเลย แด๊ดดี้หนูจะไม่สวยไหม?"

กมลร้องไห้ออกมาอย่างเจ็บปวด แม้ว่าเธอกำลังร้องไห้ แต่ก็สามารถถ่ายทอดทุกอย่างออกมาได้ชัดเจน

ดวงตาของบุริศร์ทอแววเยือกเย็นยิ่งกว่าเดิม

"กระชากกระโปรงลูกสาวฉันตอนเข้าห้องน้ำงั้นเหรอ? หืม?"