แค้นรักสามีตัวร้าย นิยาย บท 50
บทที่ 50 เขมิกาไม่ใช่ผู้หญิงของผม2
บุริศร์รู้สึกเจ็บที่อุ้งมือ แต่เขาไม่กล้าเคลื่อนไหวสุ่มสี่สุ่มห้า กลัวไปทำให้กานต์เจ็บ
นรมนมองตอนนี้แล้วคิ้วก็ขมวดเล็กน้อย พูดกับทิพย์ที่ตกตะลึงอยู่อีกด้านนึงว่า “ไปพากานต์ออกมา เขาไม่ได้เป็นคนทำจริงๆ”
“ไม่ใช่จริงหรอ？”
เห็นได้ชัดว่าทิพย์ไม่เชื่อ
เวลาที่เธอออกไปนรมนก็ยังโอเคดีอยู่เลย กลับมาครั้งนี้ก็เป็นแบบนี้แล้ว และบุริศร์ก็มาถึงก่อนพวกเขา ไม่ใช่เขาแล้วจะเป็นใครได้ล่ะ?
นรมนรู้ข้อสันนิษฐานของทิพย์ จึงพูดเบาๆว่า “ไม่ใช่เขา แต่เป็นเขมิกา มีของที่เขมิกาเอามาให้ยังอยู่เลย”
ทิพย์มองไปเห็นยาบำรุงที่วางอยู่บนโต๊ะ มีบางอย่างที่ยังไม่ได้ปรุง อันไหนดิบก็โยนทิ้งตรงนี้ทันทีเลย
“เขมิกา? นั่นไม่ใช่คนของบุริศร์หรอกหรอ? กานต์ กัดให้แรงๆ ฆ่าเขาเลย！”
ทิพย์พูดพร้อมกับถอนหายใจ
เมื่อกานต์ได้ยินแม่พูดว่าไม่ใช่บุริศร์ก็ตั้งใจจะปล่อยปาก แต่พอได้ยินทิพย์พูดอย่างนี้ จู่ๆก็รู้สึกว่าตัวเองช่างเหมือนหมาที่ทิพย์เลี้ยงเอาไว้อะไรขนาดนั้น?
เขาปล่อยบุริศร์แล้ว มองเห็นวงรอยฟันที่หลังมือของเขา และยังนำมาซึ่งรอยเลือด หันหัวกลับไปอีกด้านหนึ่งทันทีพลางพูดว่า “อย่าคิดว่าไม่ใช่คุณแล้วผมจะขอโทษ คุณและผู้หญิงของคุณใครทำผลลัพธ์ก็เหมือนกัน”
“เขมิกา ไม่ใช่ผู้หญิงของผม！”
บุริศร์พูดอย่างเย็นชา แต่น้ำเสียงทั้งก้องกังวานและมีพลัง
นรมนและทิพย์ตกตะลึงทันที
คำอธิบายนี้ดูเหมือนจะไม่ใช่สถานการณ์ที่พวกเขาเป็นอยู่ตอนนี้
อีกทั้งระหว่างเขมิกาและบุริศร์ก็มีลูกเกิดขึ้นมาแล้ว จะไม่ใช่ผู้หญิงของเขาได้ยังไงกัน？
ไอ้คนขี้โกหกนี่！
นรมนโบกมือไปมาไปทางกานต์
“กานต์มานี่”
“คุณแม่ เป็นยังไงบ้างครับ? เจ็บมั้ยครับ？ ผมให้หมอสั่งก้อนน้ำแข็งมาให้ลดความเจ็บสักหน่อยดีมั้ยครับ?”
กานต์อยู่ต่อหน้านรมน จากสิงโตน้อยที่กำลังโกรธก็กลายมาเป็นหมาบ้านตัวน้อยๆ ที่แสนเชื่องในทันที ทิพย์ผู้มีท่าทางอบอุ่นหวังจะสวมกอดและปลอบประโลมหนูน้อยคนนี้
นรมนลูบหัวลูกชายของเธอแล้วพูดว่า “แม่ไม่เป็นไร คงจะบวมหน่อย ไปกับคุณป้าทิพย์ซื้อของกินมาให้แม่หน่อย แม่หิวแล้ว”
“แต่คุณแม่ ถ้าผมไปแล้วมีคนมาแกล้งคุณแม่อีกจะทำไงล่ะครับ？”
ตาของกานต์จ้องไม่เป็นมิตรไปทางบุริศร์
“ฉันสัญญาว่าจะไม่ปล่อยให้แม่ของเธอบาดเจ็บตรงไหนอีก”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แค้นรักสามีตัวร้าย
หล่อนบอกพฤกษ์ได้ย่ะนังนรมน โง่ซ้ำซาก...
อ้าว ขอตุลยาให้ช่วย แล้วทีงี้ทำไมไม่กลัวคนแอบมองจะรู้ว่าขอให้คนอื่นช่วย ไม่สงสัยเลยเว้ยว่าอาจจะมีกล้องซ่อนอยู่เพื่อแอบดูตัวเอง แทนที่จะขอมือถือใหม่มาใช้ สรุป ตอนนี้ไม่มีโทรศัพท์ โทรขอความช่วยเหลือไม่ได้...
โอ๊ย มีปัญญาบอกพฤกษ์ให้ไปบอกสามีได้ แต่ไม่ยอมบอกเค้าว่ามีคนส่งข้อความมาและคนๆนั้นน่าจะอยู่ในสถานพักฟื้นนี่แหล่ะ แล้วจะยังไง ตัวเองจะปกป้องลูกๆและแม่สามีได้ไง แต่งเรื่องได้ไม่เมคเซ้นส์เลย แต่เราว่าดูแล้วเหมือนไปก๊อปเรื่องอื่นมาแล้วเปลี่ยนชื่อคนเอา แล้วไอ้เรื่องที่เอามามันคงใช้บอทแปลมาอีกที เพราะนอกจากภาษาแหม่ง ๆ ยังใช้สรรพนามมั่ว เดี๋ยวเธอเดี๋ยวเขา เดี๋ยวเรียกลูกว่าคุณเดี๋ยวเรียกหนู เดี๋ยวเรียกยายเดี่ยวเรียกย่า ฯลฯ ถ้าคนเขียนหรือแปล มันไม่น่าจะผิดตรงจุดนี้...
นี่กอีกจุดที่ไม่สมจริง นรมนควรจะรีบบอกบุริษร์ตั้งแต่ต้น ไม่ใช่โอ้เอ้ ทำนั่นทำนี่ตั้งนาน เพราะก็ต้องเข้าใจสิว่าพ่อก็ทุกข์ใจเรื่องลูกหาย...
รู้ว่ามันฆ่าสามีและวางยาลูกคนเล็ก แต่ก็ทำเฉย เก็บมันไว้ใกล้ชิดกับลูกอีกคน ปล่อยให้มันสร้างฐานอำนาจมากขึ้นๆ แถมไม่แอบบอกลูกด้วยว่าต้องระวังอีนี่ อ่านแล้วงงตรรกะ...
น่าแบ่งคนเป็นสองกลุ่มตั้งแต่ต้น ตัวเองกับไมค์พาคนบุกบ้าน ค้นหาตัวนรมน อีกกลุ่มให้คนสนิทไมค์ซึ่งเป็นเจ้าถิ่นพาไปรับตัวแม่กับลูกออกจากรพ. ไม่งั้นอย่างเลวสุดคือเอาลูกและแม่ออกจากรพ. ได้แล้ว ให้ไมค์พาไปค้นบ้าน ช่วยนรมนออกมาด้วย ลองคิดตามความเป็นจริง พอรเมศรู้ว่าพาคนออกจากรพ.แล้ว มันก็ต้องเอะใจแล้วว่าต้องรีบเปลี่ยนที่ซ่อนนรมน รเมศมันก็ไม่น่าโง่นิ เป็นถึงเจ้าพ่อแถบนั้นได้...
แล้วแทนที่จะบอกลูกน้องว่ารเมศไว้ใจไม่ได้ ขังนรมนไว้และจะวางยากมล ก็ไม่บอกอีก แถมไม่เรียกตำรวจ ไม่ขอกำลังเสริม ทั้งๆที่รู้ว่าเลขากำลังจะโทรสั่งคนที่รพ. คือ ไม่คิดเหรอว่าอาจจะหนีออกจากรพ.ไม่ทัน...
กรูจะบ้า แอบเข้ามาคนเดียวอีกแล้ว ไหนว่ารวยมากมีอำนาจมาก ทำไมอนาถาจัง...
ป้าโอก็ใบ้ไว้ชัดมากนะ พระเอกฉลาดก็น่าจะสงสัยว่านางเป็นแม่แท้ ๆ หรือเปล่า พอฟังแม่พูดแล้ว อาจจะว่านางโอวางยาแม่บุริศร์ พอคลอดเด็กผู้หญิงมาก็แอบเปลี่ยนกับแฝดของตัวเอง เพราะงี้ถึงได้รักพระเอกกับน้องมากๆ แต่ก็งงว่าทำไมวางยากิจจา และทำร้ายกานต์ นั่นหลานแท้ๆนี่หว่า...
จะบ้าตาย ทำไมไม่ถามป้าโอว่าลูกอยู่ที่ไหน นักเขียนหลับเหรอ ชั้นงงมาก เขียนเรื่องได้แบบ เรื่องไม่คงเส้นคงวา เปลี่ยนรายละเอียดกลางทาง มีช่องโหว่เต็มไปหมด...