แค้นรักสามีตัวร้าย นิยาย บท 534

พวกคุณหลับกันหมดหรือยัง?

“เจตต์ นี่คุณกล้า!”

นรมนไม่สามารถแสร้งทำเป็นสงบได้อีกต่อไป

“ลองดูได้นะว่าผมกล้าหรือเปล่า”

เจตต์กล่าวด้วยรอยยิ้มบนใบหน้า ทว่าดวงตากลับทอประกายจริงจัง

เมื่อนึกถึงที่เจตต์เกือบจะจูบเธอข้างนอกนั้น นรมนก็กลัว

เมื่อเห็นว่านรมนประพฤติตัวดี เจตต์จึงหันไปพูดกับโพนี่ “นิ่งทำไม? รีบให้น้ำเกลือเธอเดี๋ยวนี้ คุณจะรอให้เธอวิ่งออกไปอีกหรือ แล้วล้มบนถนนค่อยเข้าไปช่วย?”

น้ำเสียงของเจตต์ไม่ค่อยดีนัก แต่โพนี่ก็ไม่ได้สนใจ เขาก็เป็นคนแบบนี้ ปฏิบัติกับใครก็แบบนี้ คงจะยกเว้นเพียง

นรมนเท่านั้นที่ถูกปฏิบัติดีกว่าคนอื่น

โพนี่ถอนหายใจ ก่อนพูดอย่างช่วยไม่ได้ “คุณนายบุริศร์ ช่วยร่วมมือกันหน่อยได้ไหม?”

“ไม่ใช่นะโพนี่ ฉันมีเรื่องต้องทำจริงๆ กิจจาส่งตำแหน่งที่อยู่มาให้ฉัน ฉันต้องไปช่วยพวกเขา ”

“คุณช่วยตัวเองให้รอดก่อน”

เจตต์พูดขึ้นมาโดยตรง นรมนไม่รู้ว่าตัวเองควรพูดอะไรดี

ก่อนที่นรมนจะทันได้ทำอะไร เจตต์ก็หยิบโทรศัพท์มือถือของเธอไป ก่อนจะเปิด WeChat ของเธอขึ้นมา

“เจตต์ โทรศัพท์มือถือเป็นของส่วนตัว คุณช่วยให้ความเคารพฉันหน่อยได้ไหม”

นรมนไม่รู้จะทำอย่างไรกับเจตต์แล้วจริงๆ

ชายคนนี้ถ้าได้พาลขึ้นมาแล้วไม่มีใครที่จะหยุดเขาได้

แต่เจตต์กลับพูดขึ้นมาอย่างไม่ใส่ใจ “ส่วนตัว? ต้องการต่อหน้าผม? เฉพาะอย่างยิ่งไม่ใช่ว่าคุณอยากไปช่วยกิจจากับกมล? ที่อยู่ผมรับรู้แล้ว ผมจะไป คุณนะ ถ้ายังให้น้ำเกลือไม่เสร็จแล้วจะออกไปจากบ้านรัตติกรวรกุล ลองดูสิว่าผมจะกล้าจูบคุณต่อหน้าคนอื่นหรือเปล่า ”

“คุณมันคนพาล!”

หลังจากถูกเจตต์คุกคามซ้ำแล้วซ้ำเล่า ในที่สุดนรมนก็เริ่มมีอารมณ์โมโห

แต่เจตต์ไม่สน “ผมเป็นคนพาลผมภูมิใจไหม? ภาคภูมิใจในตัวเองไหม?”

“คุณ!”

นรมนโกรธจนเลือดขึ้นหน้า แต่เจตต์กลับยักไหล่เดินออกจากห้องไป

โพนี่ยิ้มพลางพูด “เธอเป็นแบบนี้ มีเพียงแค่คนพาลอย่างเจตต์ที่จะสามารถรักษาเธอได้”

“กระทั่งเธอก็ยังเอะอะไปตามเขาด้วย? เธอก็รู้ ว่าฉันกับเจตต์… … ”

“ฉันรู้ แต่แค่บางครั้งเขาก็สุดยอดจริงๆนะ เช่นตอนนี้ ไม่ใช่เหรอ?”

คำพูดของโพนี่ทำให้นรมนเงียบลง

เธอไม่ต้องการเป็นหนี้เจตต์ แต่ดูเหมือนว่าเธอจะเป็นหนี้มากขึ้นเรื่อยๆ อารมณ์ความรู้สึกของคนจะจ่ายคืนทีหลังอย่างไรไหว

เมื่อนรมนถูกบังคับให้รักษาตัวเอง กมลที่อยู่อีกด้านหนึ่งก็กำลังแสดงฉากที่ยอดเยี่ยมอยู่

กิจจาและกมลถูกขังอยู่ในห้องเดียวกัน ข้างนอกมีบอดี้การ์ดร่างกำยำเฝ้าอยู่ แถมโทรศัพท์ของพวกเขายังถูกเก็บไปด้วย

กมลนั่งอยู่บนเตียง พูดอย่างกลัดกลุ้ม “พี่กิจจา เมื่อไหร่พวกเราจะได้เจอหม่ามี้? คนพวกนั้นบอกไม่ใช่เหรอว่าคุณลุงเป็นคนบอกว่าให้พวกเขามารับเราไปเจอหม่ามี้? บอกว่าหม่ามี้จะเลี้ยงสเต็กพวกเรา? ตอนนี้บ่ายโมงแล้วนะ ทำไมพวกเราต้องมาอยู่ที่นี่ละ?”

กิจจารู้สึกใจคอเหี่ยวแห้ง

กมลเป็นนักกิน เธอยังคงคิดถึงการกินสเต็กอยู่จนถึงตอนนี้

“กมล พวกเราถูกกักบริเวณ”

กมลจำเป็นต้องบอกเรื่องเลวร้ายนี้

“กักบริเวณคืออะไร? เหมือนตอนนี้ที่ขังพวกเราไว้ไม่ให้ออกไปกินสเต็กกับหม่ามี้เหรอคะ?”

กมลเบะปาก เห็นได้ชัดว่าไม่มีความสุขเพราะไม่ได้กิน

กิจจาถอนหายใจ “พวกเราไม่พูดถึงสเต็กกันดีไหม?”

“แต่หนูหิวมากนี่!”

กมลลูบท้องด้วยท่าทางน้อยใจมาก

กิจจามองท่าทางของเธอ รู้ว่ากมลหลังจากผ่าตัดเสร็จเธอกินเยอะมาตลอด เมื่อก่อนเขาไม่รู้ว่าทำไม ต่อมาค่อยรู้ว่าร่างกายขาดอะไรบางอย่างมาเป็นเวลานาน ตอนนี้จึงมีปฏิกิริยาแบบนี้

ในขณะที่กมลเป็นทุกข์อยู่ กิจจาก็หยิบช็อกแลตบาร์หนึ่งออกมาจากกระเป๋า

“เอ้า เอานี่ไปกินก่อน”

“แต่หนูอยากกินสเต็ก”

กมลรับช็อคโกแลต แต่ก็ยังพูดด้วยความน้อยใจ

กิจจาพูดเสียงเบา “พี่ส่งที่อยู่ให้หม่ามี้แล้ว คาดว่าน่าจะหาพวกเราเจอนะ หม่ามี้มาถึงเมื่อไหร่พวกเราค่อยไปกินสเต็กกันนะ?”

กมลกัดปากล่าง “พี่ส่งข้อความหาหม่ามี้ไปหลายชั่วโมงแล้วนี่ ถ้าจะมาหม่ามี้ก็ต้องมานานแล้ว พี่กิจจา หรือว่าจะเกิดเรื่องอะไรกับหม่ามี้ ทำไมคุณลุงถึงเอาพวกเรามาขังไว้ที่นี่”

เนื่องจากปัญหาของกมล แววตากิจจามีความเจ็บปวดเล็กน้อย

ใช่ ทำไมพ่อถึงหลอกพวกเขามาที่นี่?

กิจจาไม่อยากจะคิดถึงตรินท์ในเรื่องไม่ดี แม้ว่าตรินท์จะเคยทุบตีเขา เขาก็รู้ว่าทำเพื่อเขา แต่ทำไมตอนนี้ถึงนำพวกเขามากักบริเวณ?

และกมลพูดถูก ถ้าหม่ามี้มาที่นี่ได้เธอคงจะมานานแล้ว จะเจอเรื่องอะไรหรือเปล่านะ?

เมื่อนึกถึงเรื่องนี้ กิจจารู้สึกร้อนใจและกังวลเล็กน้อย

ตอนนี้ไม่รู้ว่ากานต์อยู่ที่ไหน คุณลุงคงออกไปหาแล้ว ถ้าหากตอนนี้หม่ามี้มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นอีก กานต์และกมลจะเสียใจมากแค่ไหน ยิ่งไปกว่านั้นเขาก็ไม่มีทางรู้ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นกับหม่ามี้ด้วย

กิจจานิ่งคิดสักพัก ก่อนพูด “กมล เดี๋ยวเธอทำเป็นแกล้งปวดท้อง ให้คนข้างนอกเข้ามา พี่คิดแผนการจัดการพวกเขาแล้ว พวกเราหาโอกาสวิ่งออกไปหาหม่ามี้ดีไหม?”

“ทำไมหนูต้องแกล้งปวดท้อง? หนูไม่ได้ปวดนี่”

กมลถามอย่างไร้เดียงสาขณะกินช็อกโกแลต

กิจจาอธิบายอย่างอดทน “มันเป็นกลยุทธ์ เธอแค่แกล้งทำเป็นปวดท้อง ร้องด้วยความเจ็บปวด สักพักพวกเขาจะเข้ามา เข้าใจไหม?”

“แต่คุณครูบอกว่าเด็กดีโกหกไม่ได้”