บทที่ 560 การฆ่าคนมันไม่ดี
“กานต์!”
นรมนกังวลมากๆ แต่ไม่มีข่าวคราวจากฝั่งกานต์สักนิดเดียว
หรือจะเกิดเรื่องขึ้นกับกานต์เหมือนกัน?
นรมนกระวนกระวายใจ อยากจะให้ปีกงอกออกมา แล้วบินกลับไปดูทันที
ในขณะที่นรมนไม่สามารถก้าวไปข้างหน้าหรือถอยหนีได้ เธอไม่รู้จะต้องทำอย่างไร สายของกานต์ก็โทรเข้ามาอีกครั้ง
“หม่ามี้”
“ลูกเป็นอย่างไรบ้าง? เกิดอะไรขึ้นหรือเปล่า?”
หัวใจของนรมนขึ้นมาถึงลำคอและในดวงตา
ตอนนี้สถานการณ์เป็นแบบนี้ เธอรับไม่ไหวกับการรุกรานใดๆ อีกแล้ว โดยเฉพาะหากเกิดอะไรขึ้นกับคนใกล้ตัวที่สุดของเธอ
กานต์ส่ายหน้าและตอบว่า: “เปล่าครับ ทางฝั่งผมไม่ได้เกิดเรื่องอะไร เพียงแต่เมื่อสักครู่ถูกแฟนคลับตามรอย จนเกือบถูกตามรอยได้แล้ว ดังนั้นผมจึงต้องตัดสัญญาณ”
ได้ยินกานต์พูดแบบนี้ นรมนถึงจะถอนหายใจอย่างโล่งอก เพียงแต่ยังคงถามด้วยความไม่วางใจ: “ไม่เป็นอะไรแน่นะ?”
“ไม่เป็นอะไรจริงๆ ครับ หม่ามี้ เพียงแต่สัญญาณของคุณอาเจตต์ถูกบล็อก ผมหาไม่เจอแล้ว”
“ไม่เป็นไร รู้แผนที่ตำแหน่งของเขาก็พอ เรื่องอื่นปล่อยให้หม่ามี้จัดการ ลูกอย่าเสี่ยงอันตราย”
เหงื่อเย็นๆ ของนรมนไหลซึมออกมาจากศีรษะ
เธอรู้สึกเสียใจด้วยซ้ำไม่ควรดึงกานต์เข้ามา
ไม่ว่าจะพูดอย่างไร สุดท้ายแล้วกานต์ก็คือเด็กคนหนึ่ง แล้วจะสามารถปล่อยให้เด็กคนหนึ่งเสี่ยงอันตรายกับตนเองได้อย่างไร?
นรมนรู้สึกว่าตนเองไร้ประโยชน์มากๆ
“หม่ามี้ หม่ามี้ไม่ต้องเป็นห่วง ผมไม่เป็นอะไรจริงๆ หม่ามี้วางใจได้ ถึงแม้สัญญาณจะถูกบล็อก แต่ผมสามารถใช้วิธีการอื่นเข้าไปได้”
“ไม่ต้อง! ห้ามเด็ดขาด!”
นรมนปฏิเสธทันที
กานต์ ลูกฟังหม่ามี้พูดนะ ทำมาถึงตรงนี้ก็พอแล้ว ส่วนที่เหลือปล่อยให้หม่ามี้จัดการต่อ จริงนะ หม่ามี้สามารถจัดการได้เองจริงๆ ”
ความร้อนใจและเร่งรีบของนรมน กานต์สามารถสัมผัสได้ และเขาสามารถสัมผัสได้แม้แต่ความห่วงใยและความกังวลที่นรมนมีต่อตนเอง
“หม่ามี้ ผมจะรับปากหม่ามี้ครับ เพียงแต่ถ้ามีเรื่องอะไรต้องการผม หม่ามี้จะต้องบอกผมนะ เกิดเรื่องกับคุณบุริศร์ไปแล้ว ผมไม่หวังให้หม่ามี้เกิดเรื่องขึ้นอีก ถึงตอนนั้นผมกับกมลคงจะกลายเป็นเด็กกำพร้าจริงๆ ”
พูดไปพูดมา อยู่ดีๆ กานต์ก้ร้องไห้
นรมนได้ยินกานต์ร้องไห้น้อยครั้งมากๆ เธอเข้าใจมาตลอดว่าเด็กคนนี้ไม่ร้องไห้ แต่ตอนนี้ เมื่อได้ยินกานต์ร้องไห้ หัวใจของนรมนมีเลือดหยดออดมา
ลูกจะรู้สึกไม่ปลอดภัยมากขนาดไหนนะ!
เข้าใจมาตลอดว่าความสัมพันธ์ระหว่างกานต์กับบุริศร์ไม่มีความแน่นแฟ้นแบบนั้น คิดไม่ถึงว่าในใจของกานต์ บุริศร์คือเสาหลัก วันนี้รู้ว่าเกิดเรื่องขึ้นกับบุริศร์ โลกของกานต์ถล่มลงไป ถึงแม้ลูกจะมีการแสดงออกที่เย็นชา แต่การร้องไห้ตอนนี้เผยให้เห็นความไม่สบายใจและความกังวลใจของเขา
หัวใจของนรมนกระตุกอย่างเจ็บปวด
ตั้งแต่ลูกเกิดมา เธอไม่เคยให้สภาพแวดล้อมที่สงบสุขแก่เขาเลย ถึงแม้ห้าปีที่ผ่านมาพวกเขาจะไม่ขาดแคลนอาหารและข้าวของเครื่องใช้ แต่สุดท้ายแล้วก็มีชีวิตอยู่ภายใต้เงามืดของตระกูลวัชโรทัย ก็นับว่าเป็นการพึ่งพาอาศัยคนอื่นโดยไม่สามารถเป็นอิสระได้ วันนี้กลับมาที่เมืองชลธี กลับมาอยู่ข้างกายบุริศร์ กลับมาตระกูลโตเล็ก เธอคิดว่าในที่สุดลูกๆ จะสงบสุข สามารถลงหลักปักฐานได้ คิดไม่ถึงว่าเรื่องแต่ละเรื่องจะยังคงไม่ทำให้ลูกรู้สึกปลอดภัยเหมือนเดิม
ในตอนนี้ นรมนรู้สึกผิดในใจและตำหนิตนเองอย่างยิ่ง
“อย่าร้องไห้นะ ลูกรัก หม่ามี้สัญญากับลูกนะ ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม หม่ามี้จะไม่ปล่อยให้ลูกกับกมลต้องกลายเป็นเด็กกำพร้า คนเก่ง อย่าร้องไห้นะ”
“หม่ามี้ หม่ามี้ต้องรักษาคำพูด ผู้ใหญ่ต้องรักษาคำพูด”
กานต์สะอึกสะอื้น แต่กลับบีบหัวใจของนรมนแน่น
“ได้ หม่ามี้จะรักษาคำพูด ตราบใดที่สามารถใช้สถานที่ของกานต์ได้ แม่จะไม่แบกมันไว้คนเดียว หม่ามี้รับปากกับลูก หม่ามี้จะทำในสิ่งที่ทำได้ ไม่ว่าจะเป็นอย่างไร หม่ามี้จะพาแด๊ดดี้กลับไป เพื่อให้ลูกกับกมลมีครอบครัวที่สมบูรณ์”
นรมนก็สะอึกสะอื้น เพียงแต่พยายามซ่อนมันเอาไว้
เธอไม่สามารถร้องไห้ได้!
ถ้าเธอร้องไห้ ลูกจะยิ่งรู้สึกไม่สบายใจ
“อืม พวกเราคำไหนคำนั้น”
“คำไหนคำนั้น”
นรมนวางสาย แต่ไม่สามารถทำจิตใจให้สงบอยู่นานสองนาน
เธอจะต้องทำตามคำมั่นสัญญาที่ให้ไว้ ตอนนี้ไม่รู้ที่อยู่ของบุริศร์กับเจตต์ มายด์ยังอยู่ที่นั่นกับยมราช ทางเดียวของเธอตอนนี้คือไปดูที่เมืองใต้ดิน แม้จะต้องฝ่าฟันอันตราย เธอก็จะพุ่งเข้าใส่
เธอเชื่อว่า เพียงแต่ตามหาบุริศร์เจอ ทุกอย่างก็จะสามารถพัฒนาไปในทางที่ดี
หลังจากแก้วตายืนยันตัวตนของนรมนแล้ว จึงเบาใจลง จากนั้นถึงจะให้พนักงานรักษาความปลอดภัยตรวจสอบเรื่องกระเป๋าเงินที่หายไปของนรมน
บังเอิญว่า ดูเหมือนจะมีพนักงานบริการคนหนึ่งที่เข้าไปทำความสะอาดในห้องของนรมนหยิบของบางอย่างไปจริงๆ
ด้วยเหตุผลนี้แก้วตาจึงพาพนักงานบริการคนนั้นมาตรงหน้านรมน
“คุณชลลี่ พนักงานคนนี้ขโมยของของคุณไปจริงๆ เพียงแต่เป็นตายร้ายดีเธอก็ไม่ยอมรับว่าเป็นกระเป๋าเงิน คุณจะทำอย่างไรคะ”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แค้นรักสามีตัวร้าย
หล่อนบอกพฤกษ์ได้ย่ะนังนรมน โง่ซ้ำซาก...
อ้าว ขอตุลยาให้ช่วย แล้วทีงี้ทำไมไม่กลัวคนแอบมองจะรู้ว่าขอให้คนอื่นช่วย ไม่สงสัยเลยเว้ยว่าอาจจะมีกล้องซ่อนอยู่เพื่อแอบดูตัวเอง แทนที่จะขอมือถือใหม่มาใช้ สรุป ตอนนี้ไม่มีโทรศัพท์ โทรขอความช่วยเหลือไม่ได้...
โอ๊ย มีปัญญาบอกพฤกษ์ให้ไปบอกสามีได้ แต่ไม่ยอมบอกเค้าว่ามีคนส่งข้อความมาและคนๆนั้นน่าจะอยู่ในสถานพักฟื้นนี่แหล่ะ แล้วจะยังไง ตัวเองจะปกป้องลูกๆและแม่สามีได้ไง แต่งเรื่องได้ไม่เมคเซ้นส์เลย แต่เราว่าดูแล้วเหมือนไปก๊อปเรื่องอื่นมาแล้วเปลี่ยนชื่อคนเอา แล้วไอ้เรื่องที่เอามามันคงใช้บอทแปลมาอีกที เพราะนอกจากภาษาแหม่ง ๆ ยังใช้สรรพนามมั่ว เดี๋ยวเธอเดี๋ยวเขา เดี๋ยวเรียกลูกว่าคุณเดี๋ยวเรียกหนู เดี๋ยวเรียกยายเดี่ยวเรียกย่า ฯลฯ ถ้าคนเขียนหรือแปล มันไม่น่าจะผิดตรงจุดนี้...
นี่กอีกจุดที่ไม่สมจริง นรมนควรจะรีบบอกบุริษร์ตั้งแต่ต้น ไม่ใช่โอ้เอ้ ทำนั่นทำนี่ตั้งนาน เพราะก็ต้องเข้าใจสิว่าพ่อก็ทุกข์ใจเรื่องลูกหาย...
รู้ว่ามันฆ่าสามีและวางยาลูกคนเล็ก แต่ก็ทำเฉย เก็บมันไว้ใกล้ชิดกับลูกอีกคน ปล่อยให้มันสร้างฐานอำนาจมากขึ้นๆ แถมไม่แอบบอกลูกด้วยว่าต้องระวังอีนี่ อ่านแล้วงงตรรกะ...
น่าแบ่งคนเป็นสองกลุ่มตั้งแต่ต้น ตัวเองกับไมค์พาคนบุกบ้าน ค้นหาตัวนรมน อีกกลุ่มให้คนสนิทไมค์ซึ่งเป็นเจ้าถิ่นพาไปรับตัวแม่กับลูกออกจากรพ. ไม่งั้นอย่างเลวสุดคือเอาลูกและแม่ออกจากรพ. ได้แล้ว ให้ไมค์พาไปค้นบ้าน ช่วยนรมนออกมาด้วย ลองคิดตามความเป็นจริง พอรเมศรู้ว่าพาคนออกจากรพ.แล้ว มันก็ต้องเอะใจแล้วว่าต้องรีบเปลี่ยนที่ซ่อนนรมน รเมศมันก็ไม่น่าโง่นิ เป็นถึงเจ้าพ่อแถบนั้นได้...
แล้วแทนที่จะบอกลูกน้องว่ารเมศไว้ใจไม่ได้ ขังนรมนไว้และจะวางยากมล ก็ไม่บอกอีก แถมไม่เรียกตำรวจ ไม่ขอกำลังเสริม ทั้งๆที่รู้ว่าเลขากำลังจะโทรสั่งคนที่รพ. คือ ไม่คิดเหรอว่าอาจจะหนีออกจากรพ.ไม่ทัน...
กรูจะบ้า แอบเข้ามาคนเดียวอีกแล้ว ไหนว่ารวยมากมีอำนาจมาก ทำไมอนาถาจัง...
ป้าโอก็ใบ้ไว้ชัดมากนะ พระเอกฉลาดก็น่าจะสงสัยว่านางเป็นแม่แท้ ๆ หรือเปล่า พอฟังแม่พูดแล้ว อาจจะว่านางโอวางยาแม่บุริศร์ พอคลอดเด็กผู้หญิงมาก็แอบเปลี่ยนกับแฝดของตัวเอง เพราะงี้ถึงได้รักพระเอกกับน้องมากๆ แต่ก็งงว่าทำไมวางยากิจจา และทำร้ายกานต์ นั่นหลานแท้ๆนี่หว่า...
จะบ้าตาย ทำไมไม่ถามป้าโอว่าลูกอยู่ที่ไหน นักเขียนหลับเหรอ ชั้นงงมาก เขียนเรื่องได้แบบ เรื่องไม่คงเส้นคงวา เปลี่ยนรายละเอียดกลางทาง มีช่องโหว่เต็มไปหมด...