แค้นรักสามีตัวร้าย นิยาย บท 562

บทที่ 562 ฉันก็มาตามหาคนเหมือนกัน

“ขโมย? ที่ไหนมีขโมย?”

คนรอบกายเครียดขึ้นมาทันที

นรมนรีบแตะกระเป๋าตัวเองอย่างรวดเร็ว โทรศัพท์ยังอยู่ แต่ตราประทับที่เพิ่งนำกลับมาหายไปแล้ว

แย่แล้ว!

ตราประทับเป็นของสำคัญมากๆ ถึงมันจะเป็นชื่อภาษาอังกฤษ แต่มันก็มากพอที่แสดงสถานะของบุคคล

นรมนกังวลใจอย่างมาก แต่ทุกคนล้วนตื่นตระหนก ทำให้เธอก้าวไปข้างหน้าไม่ได้

บริกรเห็นสถานการณ์เป็นแบบนี้ ก็รีบแจ้งที่สำนักงานรักษาความปลอดภัย

บอดี้การ์ดรอบๆ ก็รีบมาทางนี้อย่างรวดเร็ว

ถึงแม้นรมนจะกังวลใจ แต่ก็เดินไม่ได้ ทำได้แค่ยืนอยู่กับที่

พอหัวหน้ารักษาความปลอดภัยพาคนมา ถึงจะรักษาความเป็นระเบียบเรียบร้อยได้

“เกิดอะไรขึ้น?”

“หัวหน้า คุณผู้หญิงท่านนี้โดนขโมยของ บอกว่าเมื่อกี้นี้มีขโมยผ่านไป”

บริการรีบพูดขึ้น

หัวหน้าเหลือบมองนรมน ถามขึ้น “อะไรหายครับ?”

“ตราประทับไม้หวงฮวาหลี”

คำพูดนรมนทำให้หัวหน้าขมวดคิ้วเล็กน้อย

“ตราประทับ?”

“ใช่!”

“ออกมาข้างนอกเอาตราประทับมาทำอะไรครับ?”

“ใครออกกฎว่าออกมาข้างนอกแล้วห้ามนำตราประทับมา?”

บรรยากาศระหว่างนรมนและหัวหน้าตึงเครียดทันที

คนรอบๆ เห็นสถานการณ์นี้ ก็ไม่รู้ว่าใครพูดประโยคหนึ่งขึ้นมา

“ในเมืองใต้ดินของห้ามหาย แบบนี้ต่อไปเราเข้ามาก็ต้องนำตู้เซฟมาหรือเปล่า? เมื่อก่อนไม่เคยเห็นมีเรื่องแบบนี้เลย”

“จริงด้วย ถึงตราประทับจะไม่ได้แพง แต่มันก็เป็นสิ่งของส่วนตัว ถ้ามีคนเอาตราประทับไปทำอะไรขึ้นมา ใครจะไปรู้ล่ะ”

หัวหน้าได้ยินคนรอบๆ พูดแบบนี้ คิ้วก็ยิ่งขมวดแน่นขึ้นทันที

“เอาล่ะๆ ฉันจะแก้ไขเรื่องนี้ คุณผู้หญิงท่านนี้ทิ้งวิธีติดต่อเอาไว้ เมื่อหาเจอแล้วฉันจะติดต่อคุณไป”

นรมนบอกวิธีการติดต่อของตัวเองไว้ นี่คือเบอร์โทรศัพท์ที่ตั้งขึ้นในนามคนอื่น หาตัวตนของเธอไม่เจอแน่นอน

เหตุการณ์นี้ผ่านไปอย่างรวดเร็ว

คนรอบๆ ถูกไล่ให้กระจายหายไป นรมนมาถึงห้องส่วนตัวหมายเลขสามด้วยการนำทางของบริกร

“คุณผู้หญิง นี่คือกุญแจของคุณ ในนั้นมีสิ่งของทุกอย่าง ต้องการประมูลอะไร แค่กดบิดอย่างลับๆ ก็ได้แล้ว”

“รู้แล้ว”

นรมนรับกุญแจมาแล้วเข้าไป

เธอเพิ่งเข้าประตูไปก็สังเกตเห็นมีคนในห้อง

“ใคร?”

นรมนอยากยื่นมือออกไปด้วยจิตใต้สำนึก แต่โดนคนปิดปากจากด้านหลัง

“ชู่——อย่าพูด! ฉันขออยู่สักพัก เดี๋ยวจะสำเร็จแล้ว”

เป็นเสียงของผู้หญิงคนหนึ่ง

นรมนชะงักนิดหน่อย รู้สึกได้ถึงกลิ่นน้ำหอมชาแนลบนตัวผู้หญิงด้านหลัง

เธอไม่ได้ชอบน้ำหอมเท่าไรนัก ขมวดคิ้วทำท่าจะปล่อยมือ

อีกฝ่ายดูเหมือนจะเข้าใจก็พูดเสียงทุ้ม “ฉันจะปล่อยเธอ คุณห้ามเรียกคนเข้ามาได้ไหม? ฝากด้วยนะ!”

นรมนพยักหน้า

เธอก็ไม่อยากสร้างความเดือดร้อนเช่นกัน

หลังจากหญิงสาวปล่อยมือ นรมนก็หันตัวไปมอง แต่ก็ตกตะลึงทันที

นี่มันเธอ!

ผู้หญิงคนนั้นที่โดนเกรทจับตรงประตูทางเข้า! ผู้หญิงคนนั้นที่คล้ายกับตัวเอง!

“ทำไมคุณหน้าตาเหมือนฉันได้ขนาดนั้น?”

หญิงสาวเอ่ยปากด้วยจิตใต้สำนึก ดวงตาเต็มไปด้วยความประหลาดใจ

นรมนเองก็ประหลาดใจ แต่ก็พูดขึ้นอย่างเย็นชา “ฉันใส่หน้ากาก คุณก็มองออกเหรอว่าฉันกับคุณหน้าคล้ายกัน?”

“หน้ากากคุณมันครึ่งเดียวเอง ฉันมองรูปลักษณ์ของคุณได้จากอีกครึ่งหน้าของคุณ”

คำพูดของหญิงสาวทำให้นรมนตกตะลึงนิดหน่อย

เธอไม่มีความคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้

ดูเหมือนมาถึงที่นี่แล้วไอคิวเธอก็จะลดลงเช่นกัน

เห็นหญิงสาวมองใบหน้าครึ่งหนึ่งของตัวเอง นรมนก็ถอดหน้ากากออก สองคนยืนด้วยกันก็คล้ายกันมากจริงๆ คล้ายกันถึงแปดสิบเปอร์เซ็นต์

“ค-คุณคงไม่ใช่ลูกสาวนอกสมรสของแด๊ดดี้ฉันใช่ไหม?”

พอหญิงสาวพูดคำนี้ออกมา เกือบทำให้นรมนสำลักแทบตาย

“คุณคิดเยอะไปแล้ว”

นรมนนั่งบนโต๊ะข้างๆ มองไปที่ฉากด้านล่าง การประมูลยังไม่เริ่มต้น เธอรินน้ำให้ตัวเองหนึ่งแก้ว ยังไม่ทันได้ดื่มหญิงสาวก็แย่งไป

“ขอบคุณนะ!”

เธอดื่มรวดเดียวจนหมดแก้วโดยไม่เกรงใจ ไม่มีความเป็นผู้หญิงเลยสักนิด

นรมนส่ายหน้าอย่างขำๆ แล้วรินน้ำให้เธออีกแก้ว

“คุณใจดีจัง”

เธอดื่มอีกครั้ง แล้วนั่งลง พูดขึ้น “คนที่พวกเขาต้องการจับคงไม่ใช่คุณหรอกใช่ไหม? ยังไงแล้วฉันก็ไม่รู้จักพวกเขา”

“ฉันก็ไม่รู้จักพวกเขาเหมือนกัน”

นรมนไม่ยอมรับหรอก

หญิงสาวเท้าคางมองนรมน จู่ๆ ก็พบอะไรบางอย่างแล้วพูดขึ้น “คุณทำศัลยกรรมเหรอ? คุณทำศัลยกรรมให้เป็นฉันจริงๆ ด้วย! ฉันว่าคุณคงไม่ได้แอบชอบฉันหรอกนะ ก็เลยทำแบบนี้? อุ๊ยตาย ฉันจะบอกคุณให้นะ ฉันชอบแค่ผู้ชายเท่านั้น!”

นรมนพูดไม่ออกสุดๆ

“ใบหน้านี้คนอื่นช่วยฉันแก้ไขมัน ฉันไม่รู้ว่ามันเหมือนคุณขนาดนั้น”

“คนอื่นคือใครอ่ะ?”

หญิงสาวสนใจมาก แต่นรมนไม่อยากพูด ถึงแม้จะแตกหักกับรเมศแล้ว แต่อย่างไรก็เคยรู้จักกัน เธอไม่ค่อยอยากแฉรเมศต่อหน้าคนอื่น ถึงแม้จะเป็นผู้หญิงคนนี้ก็ไม่ได้