แค้นรักสามีตัวร้าย นิยาย บท 564

บทที่ 564 ตามฉันมาก็พอ

“โอเค ฉันจะทำในสิ่งที่ฉันสัญญาไว้แน่นอน”

ฉัตรยารับประกันคำสาบาน

“ไม่ได้! ที่นี่อันตรายเกินไป เธออยู่ที่นี่ไม่ได้”

นภดลไม่ว่าอย่างไรก็ไม่เห็นด้วย

นรมนหัวเราะเยาะ “เธออยู่ที่นี่ไม่ได้อีก? เธอตกลงกับฉันแล้ว เงื่อนไขที่ฉันประมูลคุณมาก็คือสิ่งนี้ ไม่มีเงินคืนฉันก็ช่าง ฉันยอมรับ ยังไงฉันก็ไม่ขาดเงิน ยังไง? ตอนนี้จะกลับคำเรื่องนี้ด้วยเหรอ? พวกคุณคิดว่าฉันเป็นคนรังแกง่ายจริงๆ เหรอ?”

“ไม่ใช่นะ คุณชลลี่ คุณอย่าโกรธ นภดลแค่เป็นห่วงฉัน แต่ไม่เป็นไรนะ ฉันทำได้ ทำได้จริงๆ!”

ฉัตรยารีบดึงนภดลเอาไว้ พูดขึ้นเสียงทุ้ม “ฉันหน้าเหมือนเธอมาก นี่เป็นเงื่อนไขที่ฉันตกลงกับเธอให้ช่วยชีวิตคุณ นภดล ให้ฉันทำอะไรบางอย่างเพื่อคุณบ้าง”

“แต่……”

“ไม่มีแต่อะไรทั้งนั้น ฟังฉันนะ พวกเขาไม่กล้าทำอะไรฉันหรอก พ่อฉันจะช่วยชีวิตฉัน ถึงตอนนั้นคุณไปออกไปกับพวกเขา ไม่ต้องสนใจฉัน ฉันมีบัตรผ่านของเธอ ฉันออกไปเองได้”

ถึงแม้ฉัตรยาจะอ่อนแอ แต่ก็มั่นคงอย่างมาก

นรมนไม่ได้เอ่ยปาก และไม่อยากรู้ว่าพ่อของฉัตรยาคือใคร ตอนนี้แค่อยากรีบๆ ตามหาบุริศร์เท่านั้น

นภดลมองฉัตรยา นานอยู่มากกว่าจะพูดขึ้น “คุณต้องระวังตัวนะ”

“อืม ฉันจะระวังตัว!”

ฉัตรยายิ้มสดใสอย่างมาก

นรมนรู้ นั่นเป็นรอยยิ้มของคนรัก

“เอาล่ะ ฉันต้องไปแล้ว พวกคุณตามสบายนะ”

นรมนเอาหน้ากากและบัตรผ่านของตัวเองให้ฉัตรยา

ตอนที่นรมนถอดหน้ากากออก นภดลเห็นใบหน้าเธอ ก็ตกตะลึงมากจริงๆ ถึงจะเตรียมใจไว้แล้ว ก็ไม่คิดว่าพวกเขาจะหน้าคล้ายกันมากขนาดนี้

นรมนไม่ได้สนใจ พูดขึ้นทันที “พอการประมูลเสร็จสิ้นคุณก็พานภดลออกไปจากที่นี่ พวกเขาจะไม่สงสัยคุณ”

“ฉันไม่ไป!”

คำพูดของนภดลทำให้นรมนตกตะลึง

“ทำไม?”

“คุณซื้อฉันมา ฉันเป็นคนของคุณ คุณต้องการไปช่วยชีวิตคน ฉันจะไปกับคุณ ถึงฉันจะไม่มีปาฏิหาริย์อย่างที่ฉัตรยาบอก แต่ฉันมีความสามารถในการตามหาคนจริงๆ คุณพาฉันไป ไม่เสียเปรียบแน่นอน”

นภดลมองฉัตรยา แล้วพูดเสียงทุ้ม “คุณอยู่คนเดียวระวังตัวด้วย เดี๋ยวเสร็จแล้วคุณก็ออกไปจากที่นี่”

“อืม คุณระวังด้วย”

ในส่วนนี้ ฉัตรยาไม่ได้โต้เถียง

นรมนรู้สึกไม่ค่อยอยากจะเชื่อนัก แต่มาถึงจุดนี้แล้ว ยิ่งมีคนเพิ่มก็จะมีผู้ช่วยเพิ่ม เธอไม่สนอะไรมากแล้ว

“เร็วหน่อย ตอนนี้รีบแก้ไขสภาพร่างกายคุณก่อน”

นรมนเอายาถอนพิษให้ฉัตรยา

“คุณรู้ได้ไงว่าฉันฉีดยาเป็น?”

ฉัตรยารู้สึกสงสัยนิดหน่อย

นรมนพูดเสียงทุ้ม “ถึงคุณจะฉีดน้ำหอมชาเนล แต่ก็ปกปิดกลิ่นน้ำโซดาบนร่างกายคุณไม่ได้ ฉันคิดว่าคุณเป็นพยาบาล ไม่ก็หมอ แต่ไม่ว่าคุณจะเป็นอะไร เรื่องฉีดยาก็คงทำได้ดี”

นภดลเหลือบมองนรมนอย่างลึกซึ้งแล้วพูดขึ้น “เธอไม่ใช่พยาบาล ไม่ใช่หมอ แต่เป็นแพทยศาสตรบัณฑิต พ่อของเธอเป็นนักวิทยาศาสตร์ชีววิทยา”

“ฉันไม่สนใจภูมิหลังครอบครัวเธอ รีบเร็วเข้า”

นรมนยกข้อมือขึ้นดูเวลา ตอนนี้ต้องแข่งกับเวลา ถึงจะตามหาบุริศร์ก่อนที่การประมูลจะเสร็จสิ้น บางทีจะได้อาศัยความชุลมุนตอนการประมูลเสร็จสิ้น พวกเขาจะได้ฉวยโอกาสหลบหนี

ฉัตรยาเห็นนรมนไม่ได้สนใจภูมิหลังตัวเองจริงๆ ก็นำยาแก้พิษทำให้ร่างกายนภดลเป็นอิสระ

นภดลขยับร่างกายสักหน่อย แล้วพูดเสียงทุ้ม “ไปกัน”

“คุณรู้ไหมว่าไปทางไหน?”

นรมนค่อนข้างสงสัย

นภดลพูดขึ้น “ไปดูด้านหลังก่อน ยังไงก็คงไม่ขังไว้ที่ด้านหน้าการประมูลหรอก ฉันรู้เหตุผลได้ไหมว่าทำไมเขาโดนจับตัวมา?”

“ฉันก็ไม่รู้ สามีฉันแค่ตามผู้ค้ามนุษย์คนหนึ่งมาที่นี่ จากนั้นก็หลงทาง เพื่อนฉันออกไปตามหา ตอนนี้ก็ยังไม่มีข่าวอะไร”

นรมนหันตัวเดินออกไปกับนภดล

ฉัตรยากำลังมองพวกเขาเดินออกไป ถึงจะไม่อยากนัก แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร นั่งตำแหน่งนรมน ประมูลเป็นบางครั้ง เพื่อแสดงว่าเธอยังอยู่

หลังจากนรมนและนภดลออกมา ก็มีคนอยู่ทุกที่

เพื่อปกปิดสายตาผู้คน นรมนเอาหน้ากากใครสักคนมาใส่หน้าตัวเองอย่างราบรื่น ปกคลุมเกือบทั้งใบหน้า

ทันใดนั้นนภดลก็พูดขึ้น “หน้าคุณเคยทำศัลยกรรมมาก่อนเหรอ?”

“นี่ไม่ใช่สิ่งที่คุณควรถาม”

นรมนค่อนข้างกลัดกลุ้ม

ภายในหนึ่งวันโดนเตือนสองครั้งติดว่าใบหน้าตัวเองทำศัลยกรรม ความรู้สึกนี้ไม่ดีจริงๆ

นภดลพูดเสียงทุ้ม “แต่หน้าคุณเหมือนเธอ”

“ฉันก็ไม่อยากหรอก ถ้าให้ฉันเลือกเองได้ ฉันก็ไม่อยากเอาใบหน้านี้แน่นอน แต่ตอนนั้นฉันไม่มีสติ ดังนั้นหยุดคำถามนี้ได้ไหม?”

นรมนโกรธใหญ่แล้ว

โดนเรื่องฉัตรยากับนภดลทำให้เวลาล่าช้า เธออารมณ์เสียจริงๆ

นภดลขมวดคิ้วเล็กน้อย

“มีคนทำใบหน้านี้ให้คุณเหรอ?”

“นภดล ถ้าตอนนี้คุณอยากกลับไปก็กลับไปได้นะ ตั้งแต่ตอนนี้เป็นต้นไป ทางที่ดีอย่างพูดจาไร้ประโยชน์อีก เพราะฉันไม่มีกำลัง และไม่อยากให้คุณพูดเรื่องพวกนี้ด้วย เข้าใจไหม? ก่อนที่ฉันจะเจอสามีและเพื่อนฉัน ฉันไม่อยากพูดเรื่องใบหน้าฉันอีก”

“โอเค”

ตอนนี้นภดลให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี ในทางกลับกันมันทำให้นรมนตกตะลึงนิดหน่อย โดยเฉพาะตอนนี้เขายิ้มนิดๆ มันงดงามร่ำลือกันทั่วทั้งเมืองจริงๆ

นรมนงุนงงสักพัก ต้องยอมรับว่านภดลสวยมากจริงๆ สวยจนอัปมงคลไปหน่อย

“ตั้งแต่นี้เป็นต้นไป ห้ามยิ้มให้ฉัน”