แค้นรักสามีตัวร้าย นิยาย บท 565

บทที่ 565 นี่มันเกินความคาดหมายแท้ๆ

“ทำยังไงดี?”

นรมนค่อนข้างร้อนใจแล้ว

นภดลมองไปรอบๆ ที่นี่เหมือนโกดัง ไม่ได้มีของอะไรมากมาย มีแค่เสื้อผ้าเก่าๆ วางอยู่ ตามหลักการแล้วห้องแบบนี้คงไม่มีพวกเครื่องจักรอะไร

เขาสูดจมูก พูดเสียงทุ้ม “ห้องนี้น่าจะมีทางออกอื่น”

“อะไรนะ?”

นรมนมองนภดลอย่างไม่เข้าใจ

นภดลพูดขึ้น “ฉันได้กลิ่นที่ต่างออกไป”

“ได้กลิ่น? คุณเป็นจมูกหมาจริงๆ เหรอ?”

นี่นรมนไม่ได้ประชด นภดลฟังออก ถึงจะไม่ค่อยพอใจนัก แต่ก็พูดขึ้นว่า “ห้องนี้เป็นห้องอเนกประสงค์ ในห้องมีกลิ่นฝุ่นอยู่ แต่ในนี้ยังมีกลิ่นอื่นๆ ปนอยู่ด้วย เหมือนเป็นกลิ่นน้ำโซดา”

“น้ำโซดา?”

นรมนตามความคิดของนภดลไม่ทันเลย

ที่นี่ทำไมมีน้ำโซดาล่ะ?

นภดลไม่สนใจข้อสงสัยของนรมน เขารีบตามหาอย่างรวดเร็ว

ประมาณไม่กี่นาที นภดลก็ยืนขมวดคิ้วเล็กน้อยอยู่หน้ากำแพง

“เป็นอะไร?”

“ที่นี่น่าจะมีทางออก แต่ฉันหาไม่เจอว่าสวิตช์มันอยู่ที่ไหน”

ได้ยินนภดลพูดแบบนี้ นรมนก็เดินเข้าไปเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง

เธอมองคร่าวๆ ก็ไม่พบสิ่งผิดปกติอะไร

“ฉันว่าฉันต้องปรึกษาใครสักคน”

“ใคร?”

นภดลไม่รู้ว่านรมนยังมีการช่วยเหลือจากข้างนอก

นรมนพูดเสียงทุ้ม “ลูกชายฉัน คนที่เพิ่งคุยโทรศัพท์กับฉันเมื่อกี้”

“ลูกชายคุณอายุเท่าไร?”

“สี่ขวบ!”

นรมนพูดจบ ก็ไม่ไปมองสีหน้าประหลาดใจของนภดล เปิดโทรศัพท์ทันที เชื่อมต่อหากานต์

“ลูกรัก ลูกดูหน่อยว่าที่นี่มีทางออกไหม? จะออกไปจากกำแพงนี้ได้ยังไง?”

กานต์ดูผ่านวิดีโอ แล้วพูดเสียงทุ้ม “หม่ามี้ เปิดสายข้อมูลโทรศัพท์ของคุณออก ผมต้องใช้คอมพิวเตอร์ปฏิบัติการสักหน่อย”

“โอเค”

นรมนทำตามทั้งหมดแล้ว

นภดลยืนข้างๆ เมื่อเห็นฉากนี้ก็ประหลาดใจนิดหน่อย เขาไม่อยากจะเชื่อเลยว่าโลกใบนี้มีเด็กอัจฉริยะแบบนี้ แต่เมื่อนึกถึงประสบการณ์ของตัวเอง เขาก็สงบลงอีกครั้ง

ถ้าแม้แต่ตัวประหลาดอย่างเขาก็ปรากฏบนโลกใบนี้ได้ มีอะไรที่เป็นไปไม่ได้อีกล่ะ?

กานต์มองนภดลที่อยู่ข้างๆ นรมน ยิ้มแล้วพูดขึ้น “หม่ามี้ พี่สาวคนนี้หน้าตาสวยจัง”

สีหน้านภดลเปลี่ยนไปนิดหน่อย

นรมนกระแอมไออย่างอายๆ หนึ่งทีก่อนพูดขึ้น “ไม่ใช่พี่สาว พี่ชายจ้ะ”

“ฮะ? งั้นคุณบุริศร์ก็น่าสงสารแล้ว”

“กานต์!”

นรมนไม่รู้จริงๆ ว่าลูกชายตัวเองยังเด็กขนาดนี้แต่รู้เรื่องราวมากมายขนาดนั้นได้อย่างไร

กานต์แลบลิ้นออกมาอย่างซนๆ จากนั้นก็รีบเคาะแป้นพิมพ์ บรรทัดรหัสบนหน้าจอคอมพิวเตอร์ก็เลื่อนอย่างรวดเร็ว

เสียงดังขึ้น “ติ๊ง” กำแพงตรงหน้านรมนก็ขยับทันที จากนั้นก็ถอยออกมาประมาณครึ่งเมตร

“เชี่ย”

นรมนรู้สึกนี่มัน/เกินความคาดหมายแท้ๆ

ถ้านภดลไม่พบที่นี่ แม้ว่าเธอจะขังที่นี่ไปตลอดชีวิต ก็ไม่คิดว่ากำแพงนี้มันจะขยับได้จริงๆ

“มีทางออกจริงๆ ด้วย”

“หม่ามี้ มันไม่มีอะไรเลย แค่ใช้นาโนเทคโนโลยีเพื่อสร้างผลกระทบ ให้พวกคุณคิดว่าเป็นกำแพง จริงๆ แล้วไม่ใช่ แต่มันคือประตูอิเล็กทรอนิกส์ และมีรหัสผ่าน แต่การถอดรหัสผ่านมันท้าทายเกินไปสำหรับผม”

กานต์ยักไหล่อย่างหมดหนทาง ท่าทางนั้นทำให้รู้สึกรำคาญ โดยเฉพาะนรมน

เจ้าเด็กแสบนี่ด่าเธออ้อมๆ ว่าโง่เหรอ?

เห็นสีหน้านรมนไม่ค่อยดี กานต์ก็รีบพูดขึ้น “หม่ามี้ เวลาในการสื่อสารนานเกินไปไม่ได้ มันมีการตรวจจับสัญญาณ ผมดักจับสัญญาณนานเกินไปไม่ได้ วางก่อนนะ มีอะไรก็มาหาผม”

พูดจบเขาก็รีบวางสาย

นรมนส่ายหน้าอย่างหมดหนทาง

ความสามารถในการสังเกตสีหน้าและคำพูดของกานต์นี่ไม่เลวจริงๆ

นภดลเห็นเด็กที่ฉลาดและน่ารักแบบนี้ ก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มขึ้นมา

นรมนต้องยอมรับ รอยยิ้มของนภดลทำให้ไม่สามารถต้านทานได้จริงๆ

“เดี๋ยวถ้าเจอสามีฉัน ทางที่ดีคุณห้ามยิ้มต่อหน้าเขา”

“หืม?”

นภดลค่อนข้างประหลาดใจ แต่ก็พยักหน้า

หลังจากสองคนเดินเข้ามา มีสวิตช์ก็ปิดมันทันที กลิ่นน้ำโซดาเข้มข้นพุ่งเข้าจมูก

“ใคร?”

นรมนเพิ่งเข้ามา ก็มีคนโจมตีทันที