แค้นรักสามีตัวร้าย นิยาย บท 577

บทที่ 577 เธอจะเป็นหรือตายก็ไม่เกี่ยวกับฉัน

ตราบใดที่มีความหวังริบหรี่เขาจะไม่ยอมแพ้

บุริศร์ได้ยินเพียงครึ่งแรกของประโยคและไม่สนใจครึ่งหลัง

โพนี่กล่าวอย่างหดหู่  "คุณชายบุริศร์ ที่ฉันพูดคือถ้าหาก ศิษย์น้องของพ่อฉันทักษะทางการแพทย์ดีมาก แต่โชคไม่ดีที่ฉันได้ยินมาว่าเธอเสียชีวิตจากไฟไหม้เมื่อไม่กี่ปีก่อน "

“คุณว่าไงนะ”

ความหวังเดียวของบุริศร์พึ่งจะจุดขึ้นและมันก็ดับวูบลงด้วยคำพูดของโพนี่

“ขอโทษด้วย คุณชายบุริศร์”

มือของบุริศร์กำโทรศัพท์จนเกือบจะผิดรูป เขามองไปที่ตำแหน่งห้องผู้ป่วยของนรมนและพูดด้วยเสียงต่ำ  "ฉันไปนรกและลากเธอกลับมาได้ไหม"

“อะไรนะ”

โพนี่คิดว่าบุริศร์ถูกกระตุ้นจนเพ้อเล็กน้อย

คนตายไปแล้วจะโผล่ออกมาจากพื้นดินเพื่อรักษานรมนได้อย่างไร?

“คุณชายบุริศร์ คุณยังเสียใจนะ

“เธอยังมีชีวิตอยู่ ฉันจะเศร้าอะไร แม้ว่าเธอจะหลับ แต่เธอก็ยังมีชีวิตอยู่”

หลังจากบุริศร์พูดจบเขาก็วางสายโทรศัพท์เขาพบว่ามือของเขาสั่นและแม้แต่ร่างกายของเขาก็ยังสั่น

เขากลัว!

กลัวจริงๆ！

แม้จะถูกคนในคุกใต้ดินสะกดจิตเขาก็ไม่เคยกลัว แม้จะถูกวางยาและกลายเป็นคนติดยาเขาก็ไม่กลัว เพราะเขารู้ว่ายังมีนรมน รอเขาอยู่ที่บ้าน

วันนี้เขากลัวแล้ว

เขารู้สึกว่าเขาจะไม่มีบ้านอีกต่อไป

ครอบครัวที่ไม่มีบ้านยังเรียกว่าบ้านอยู่ไหม?

บุริศร์ค่อยๆเดินกลับไปที่ห้องพักผู้ป่วยทีละก้าว

นรมนยังคงหลับอยู่

เหมือนกับที่พูดยมราช นรมนหลับไปด้วยความเต็มใจ

ใช่สิ

เธอแค่เหนื่อยเกินเลยหลับไป

บุริศร์นั่งข้างเธอและกุมมือเธอไว้

มือของเธอเย็นลงเล็กน้อยเช่นเดียวกับตอนที่เธอสุขภาพไม่ดี เพียงแค่อุณหภูมิเพียงเล็กน้อยก็ทำให้บุริศร์ยิ่งกลัวมากขึ้น

ความกลัวที่จะสูญเสียนรมนไปตอนไหนก็ได้ทำให้คำพูดของชายคนหนึ่งพรั่งพรูออกมา

“นรมน คุณเสียใจไหม ถ้ามีโอกาสได้เลือกอีกครั้งคุณจะยังเลือกที่จะตกหลุมรักผมไหม คุณยังอยากเป็นลูกสะใภ้ของตระกูลโตเล็กอยู่ไหม ยัยทึ่มเอ้ย ทำไมคุณถึงซื่อบื้ออย่างนี้นะ บนโลกนี้มีผู้ชายดีๆตั้งมากมาย ทำไมคุณถึงโชคร้ายมาตกหลุมรักผมด้วย "

บุริศร์แนบนิ้วของเธอกับใบหน้าตัวเองและลูบมัน อุณหภูมิที่เย็นทำให้เขาไม่สบายใจมาก

“คุณหนาวมากเลยใช่ไหม ผมจะให้ไออุ่นกับมือคุณเอง”

มือทั้งสองข้างของเขากุมมือนรมนไว้และถูไปตามมือเบาๆ แม้แต่พ่นลมหายใจตลอดเวลาราวกับว่าสิ่งนี้จะทำให้ นรมนอบอุ่นมากเกินไป

แต่นรมนนอนหลับบนเตียงเป็นผักอย่างไรก็จะไม่ตื่นแน่นอน ถ้าไม่ใช่เพราะหัวใจของเธอยังเต้นอยู่ บุริศร์ก็รู้สึกว่าเธอตายไปแล้วจริงๆ

ทำยังไงนะ

ต้องมองนรมนตายจากไปอยู่ที่นี่งั้นเหรอ

ตัวเขาไม่มีทางอื่นเลยสักนิดรึไง

เขาเคยมีอำนาจทุกอย่างเรียกลมและฝนได้ แต่ตอนนี้เขาต้องเห็นภรรยาของเขาตายในเมืองเล็ก ๆ ที่ห่างไกลเช่นนี้?

บุริศร์ถามตัวเองไม่หยุด

ต้องมีทางแน่นอน!

มีหนทางเสมอใช่ไหม

ทันใดนั้นเขาก็นึกถึงยมราช

ในเมื่อเธอสามารถเห็นปัญหาของนรมน หมายความว่าเธอสามารถช่วยนรมนได้ใช่ไหม

คิดถึงตรงนี้บุริศร์ก็รีบพูดขึ้นว่า “นรมน คุณจะไม่จากผมไปใช่มั้ย คุณแยกจากผมไม่ได้ คุณเคยพูดว่าจะใช้ชีวิตที่เหลืออยู่กับผม คุณสัญญาแล้ว แล้วคุณคิดถึงลูกของเราสิ ถ้ากานต์รู้ว่าคุณไม่อยู่แล้ว เขาจะเป็นยังไง กว่ากมลจะแข็งแรงได้ไม่ง่ายเลย ถ้าไม่เห็นคุณจะเป็นยังไง ผมเองถ้าไม่มีคุณจะทำยังไง ดังนั้นคุณจะไม่ยอมแพ้ใช่ไหม ใช่สิ คุณจะไม่ยอมแพ้ ผมจะต้องคิดวิธีช่วยคุณได้ ก่อนหน้านี้เป็นคุณที่อยู่กับผม เบียดเบียนชีวิตตัวเองเพื่อผมเพื่อตระกูลโตเล็กมากเกินไป ชีวิตที่เหลือให้ผมเป็นคนดูแลคุณเเทนดีไหม คุณต้องให้โอกาสนี้กับผมนะ ต้องให้นะ!”

บุริศร์มองตรงไปที่นรมนโดยหวังว่าจะได้เห็นอะไรบางอย่างบนใบหน้าของเธอ แต่ก็น่าเสียดายที่นรมนยังคงนอนหลับอย่างสงบ

เขาผิดหวังเล็กน้อยและกระซิบว่า “คุณรอผมนะ ผมจะไปขอให้ยมราชรักษาคุณ ในเมื่อผู้หญิงคนนี้สามารถเห็นได้ว่าปัญหาของคุณอยู่ที่ไหน ก็ต้องมีวิธีที่จะรักษาคุณแน่ ไม่ว่าต้องจ่ายเท่าไหร่ ผมต้องช่วยคุณให้ได้ คุณรอผมนะ "

พูดจบบุริศร์วางมือของนรมนไว้ใต้ผ้านวมแล้วคลุมไว้จากนั้นก็ลุกขึ้นและเดินออกไป

เนื่องจากหมัดของบุริศร์ทำให้ ยมราชมีเลือดออกในจมูกจึงต้องกลับไปที่ห้องทำงานอย่างรวดเร็วเพื่อห้ามเลือด

เธอไม่ได้ถูกตีแบบนี้มานานแล้ว

ยังจำได้ว่าคนที่เอาชนะเธอครั้งสุดท้ายไม่อยู่แล้ว ถ้าไม่ได้เห็นนรมนใกล้ตาย เธอจะต้องทำให้บุริศร์ต้องจ่ายอย่างสาสม

ยมราชจัดการกับจมูกของเขาด้วยความโกรธ

เมื่อเธอกำลังจะจัดการกับมันและต้องการที่จะพักหายใจ บุริศร์ก็เตะประตูออฟฟิศให้เปิดออกและเดินเข้ามา

“จะช่วยเธอได้ยังไง ขอแค่เธอพูดฉันจะให้เธอ ถึงเธอจะต้องการดวงจันทร์บนท้องฟ้า ฉันก็จะหาทางไปคว้าเอามาให้เธอ"

ตอนนี้บุริศร์เย็นชาขึ้นมาแล้ว

บุริศร์ที่ไร้เหตุผลไม่ต้องการมีชีวิตอยู่ได้หายไป และแทนที่ด้วยความสงบซึ่งกลับทำให้คนรู้สึกเย็นเยือก

ยมราชขมวดคิ้วเล็กน้อย

“พวกผู้ชายก็กลับกลอกตลบตะแลงกันหมด ถ้าฉันต้องการดวงจันทร์บนท้องฟ้าจริง นายจะเอามาให้ฉันได้ยังไง"

ยมราชทำให้บุริศร์ลำบากใจ

บุริศร์กล่าวอย่างเย็นชา "ฉันจะจัดยานอวกาศเพื่อให้เธอขึ้นไปดวงจันทร์ เธอต้องการดวงจันทร์ เธอก็จะเห็นมันได้ทุกวัน บางทีเธออาจเห็นฉางเอ๋อในพระราชวังกวงฮั่น