แค้นรักสามีตัวร้าย นิยาย บท 589

บทที่ 589 นี่คุณจงใจจะทำให้ฉันตกใจตายใช่ไหม

“ทำไมคุณถึงได้น่ารักขนาดนี้ และดีขนาดนี้กันนะ?”

คำชื่นชมนี้ทำให้นรมนรู้สึกเขินอายขึ้นมาเล็กน้อย

“ฉันไม่ได้ดี ฉันก็แค่ไม่อยากให้คุณกลายเป็นคนบาป ฉันรู้ว่าที่จริงแล้วคุณชอบรับราชการทหารมาก ถ้าหากว่าให้ตัวคุณเลือกเอง คุณคงไม่เลือกปลดประจำการแล้วเอาตัวมาเข้าสู่วงการธุรกิจที่เล่ห์เหลี่ยมจัดหรอก คุณยังคงชอบกรมทหารอยู่ใช่ไหม? ฉันไม่เข้าใจมาตลอดเลยว่า คุณก้าวหน้าอยู่ในกรมทหารขนาดนั้น แล้วทำไมอยู่ ๆ ถึงได้ปลดประจำการ พวกเขาบอกว่าระหว่างที่คุณไปทลายแก๊งค้ายาเสพติดที่ยูนนานได้รับบาดเจ็บมาถึงได้ปลดประจำการ แต่ว่าฉันเป็นภรรยาของคุณ ร่างกายของคุณเป็นยังไงนั้นฉันรู้ดีที่สุด มาวันนี้ฉันถึงได้เข้าใจแล้ว ว่าคุณนั้นปลดประจำการมาเพราะว่าได้รับมอบหมายหน้าที่มา ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ฉันจะมาทำให้ชีวิตของคุณมีรอยด่างพร้อยเพิ่มขึ้นได้ยังไงกัน?”

“คุณไม่ใช่รอยด่างพร้อย ในทางกลับกัน คุณกลับเป็นดวงดาวที่สว่างที่สุดในชีวิตของผม ผมตอบตกลงว่าจะให้รูปออกแบบกับพวกเขาแล้ว แต่ผมไม่ได้พูดว่ารูปออกแบบที่จะให้พวกเขาเป็นแผ่นเดียวกันกับที่ให้ทางกรมทหาร”

“หมายความว่ายังไง?”

นรมนรู้สึกสงสัยขึ้นมาทันที

บุริศร์หัวเราะแล้วพูดขึ้นว่า “ผมออกแบบรูปรถถังขึ้นมาใหม่แผ่นหนึ่ง แล้วให้กานต์ปริ๊นออกมาแล้วส่งให้ป้อง ตอนนี้พฤกษ์ได้ไปเอากลับมาแล้ว ป้องได้นำเสนอกับผู้บังคับบัญชาของทางกรมทหารแล้ว และยินยอมให้ผมใช้แผนซ้อนแผนเพื่อหลอกล่อคนที่อยู่เบื้องหลังออกมา คนที่จ้องจะตะครุบสิ่งของของกรมทหารอยู่ คงจะไม่ใช่คนดีเด่อะไรแน่ นี่เป็นอันตรายที่ซ่อนตัวอยู่ ทางกรมทหารเองก็หวังว่าจากเรื่องนี้จะสามารถหลอกล่อคนคนนั้นออกมาได้ เพราะฉะนั้น ก็ไม่ถือว่าผมขัดขืนคำสั่งของกรมทหารหรอก”

“จริง ๆ เหรอคะ?”

“ก็ต้องจริงอยู่แล้วซิ แต่ว่าเรื่องนี้จะต้องให้คุณช่วยด้วยถึงจะได้”

คำพูดของบุริศร์ทำให้นรมนอึ้งไปเล็กน้อย

“ฉันช่วยเหรอคะ? ฉันสามารถช่วยอะไรได้คะ?”

“นี่เป็นงานหลักของคุณนี่”

บุริศร์พูดไปแล้วก็เอารูปออกแบบรูปนั้นออกมายื่นให้นรมน

“ลองดูซิ มีปัญหาตรงไหนไหม?”

“ให้ฉันดูเหรอ?”

นรมนรู้สึกแปลกใจ

เธอรู้ว่าบุริศร์นั้นมีพรสวรรค์ทางด้านออกแบบอยู่แล้ว แล้วก็ที่ตัวเองเลือกออกแบบรถยนต์ตั้งแต่แรกก็เพราะว่าได้รับผลกระทบมาจากบุริศร์ทั้งนั้น

บุริศร์นั้นเป็นคนไม่ชอบชื่อเสียงอะไรพวกนั้น ไม่งั้นถ้าเขาเข้าร่วมแข่งขันการออกแบบระดับประเทศแล้วละก็ ยังจะมีเรื่องอะไรเกี่ยวกับคนอย่างพวกเขาอีก

แต่พอวันนี้คนคนนี้กลับให้ตัวเองมาช่วยหาจุดบกพร่อง นรมนกลับรู้สึกว่าความกดดันนั้นสูงเท่าภูเขาเลย

“คุณพูดผิดแล้วมั้ง?”

“เปล่า รูปออกแบบใบนี้ผมคิดขึ้นกะทันหันตอนที่คุณอยู่ในห้องผ่าตัด ยังไม่เสร็จสมบูรณ์ มีรายละเอียดบางอย่างก็ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ คุณเป็นนักออกแบบ คุณช่วยผมดูหน่อยว่ามีตรงไหนที่จะต้องแก้ไขบ้าง”

คำพูดของบุริศร์ทำให้นรมนรู้สึกผิดขึ้นมาบ้าง

“ฉันจะช่วยคุณดูยังไงล่ะ? ฉันไม่ได้เป็นทหารสักหน่อย จะไปรู้ได้ยังไงว่ารถถังต้องออกแบบยังไง”

“ที่ให้คุณออกแบบไม่ใช่รถถัง รูปใบนี้ต่อไปผมจะจดสิทธิบัตรแล้วค่อยให้พวกเขา นี่เป็นสิ่งที่เราสองสามีภรรยาช่วยกันออกแบบกันมา ผมจะเอาไว้เป็นแบบที่ระลึก”

บุริศร์พูดความคิดของตัวเองออกมา

นรมนอึ้งไปเล็กน้อย แล้วก็รู้สึกดีอกดีใจขึ้นมา

“คุณจะบอกว่า รูปออกแบบอันนี้จะให้เราสองคนทำให้สำเร็จร่วมกัน? แล้วคุณจะร่วมลงทุนผลิตขึ้นมาเหรอคะ?”

“ไม่ได้เหรอ?”

แล้วนรมนก็ดีใจขึ้นมาทันที

“ได้แน่นอนอยู่แล้วค่ะ!”

“แต่ว่าอย่าเหนื่อยมากเกินไป ถึงแม้ว่าผมจะตอบตกลงว่าให้พวกเขาแล้ว แต่ก็ไม่ได้บอกว่าเมื่อไหร่ และที่สำคัญก็ยังจะต้องแสดงละครให้สมบทบาทด้วย ตอนนี้ประธานเคนไปประชุมอยู่ที่แคนาดา ถ้าจะให้กลับมายังต้องใช้เวลาอีกสักพัก ช่วงระยะเวลานี้เรื่องที่พวกเราสามารถทำอะไรได้ยังมีอีกเยอะ ผมกลัวว่าคุณอยู่บ้านเฉย ๆ จะเบื่อเกินไป ก็เลยเอามาให้คุณลองออกแบบดู ถ้าหากว่าคุณทำให้ตัวเองพักผ่อนไม่เพียงพอเพราะสิ่งนี้ละก็ ผมก็จะริบกลับมาแน่”

“ไม่ได้!”

พอนรมนได้ยินบุริศร์พูดแบบนี้ ก็กอดรูปออกแบบไว้แน่นไม่ยอมปล่อยมือเลย ท่าทางเหมือนอย่างกับเด็กแบบนั้นทำให้บุริศร์อดที่จะยิ้มขึ้นมาไม่ได้

“พอรู้ว่าตอนนี้ตระกูลโตเล็กเหลือแค่เปลือกกลวง ๆ แล้ว คงจะเสียใจที่แต่งงานกับผมแล้วใช่ไหม? ถึงแม้ว่าผมยังบริษัทร่วมลงทุนอยู่ แต่ไม่ว่ายังไงตระกูลโตเล็กก็ไม่เหมือนก่อนแล้ว”

คำพูดของบุริศร์ทำให้นรมนรู้สึกอัดอั้นขึ้นมาบ้าง

เธอจ้องบุริศร์เขม็งทีหนึ่งแล้วพูดขึ้นว่า “ที่ฉันแต่งงานกับคุณไม่ได้เพราะว่าเงินสักหน่อย และที่สำคัญฉันก็วาดรูปออกแบบเป็น พอถึงตอนนั้น ฉันเลี้ยงดูคุณก็ได้”

“เลี้ยงดูผมเหรอ?”

นี่เป็นครั้งแรกที่บุริศร์ได้ยินว่าผู้หญิงคนหนึ่งพูดว่าจะเลี้ยงดูเขา

มีคนตั้งมากมายถึงกับยอมขายศักดิ์ศรีตัวเองเพื่อให้ได้เข้ามาเกาะตระกูลโตเล็ก และสิ่งที่ต้องการก็แค่อำนาจและเงินทองของตระกูลโตเล็กเท่านั้น ไม่เคยมีใครพูดมาก่อนว่าจะเลี้ยงดูเขาที่เป็นราชาแห่งเมืองชลธี

แล้ววันนี้มามองผู้หญิงอ่อนแอที่อยู่ตรงหน้าคนนี้แล้ว บุริศร์กลับเห็นความรู้สึกและความจริงใจจากตัวเธอมากมาย

เขาเกือบจะสูญเสียผู้หญิงที่ดีขนาดนี้ไปแล้ว

บุริศร์จับหัวของเธออีกครั้ง แล้วพูดอย่างอ่อนโยนว่า “ได้ ผมจะรอให้คุณมาเลี้ยงผม”

พูดแล้ว เขาก็เอาเอกสารชุดหนึ่งออกมาจากลิ้นชักแล้วยื่นให้นรมน

นรมนอึ้งไปเล็กน้อย และเปิดออกมาดู แล้วก็ต้องตกใจสะดุ้งจนมือสั่น และเอกสารก็ตกลงไปบนเตียง

“นี่ นี่ นี่ นี่มัน……”

“เป็นของจริง!”

สิ่งที่บุริศร์เอาให้เธอคือหนังสือสัญญาผู้ถือกรรมสิทธิ์บ่อน้ำมันดิบสิบแห่งที่อาหรับ

นี่มันหมายถึงความร่ำรวยมากแค่ไหน นรมนเองก็คาดเดาไม่ออกด้วยซ้ำ

เธอจ้องมองบุริศร์อย่างรู้สึกแปลกใจ รู้สึกเหมือนกับว่าทุกอย่างนี้ช่างไม่ใช่ความจริงเลย

พอเห็นเธอเป็นแบบนี้ บุริศร์ก็หัวเราะอย่างมีความสุข

“ตกใจเลยละซิ?”

“ไหนคุณบอกว่าทรัพย์สินแปดสิบเปอร์เซ็นต์ของตระกูลโตเล็กเอาไปบริจาคแล้วไม่ใช่เหรอ?”

“ใช่ บริจาคไปแล้ว นี่เป็นทรัพย์สินที่ผมสร้างขึ้นมาในภายหลัง สามีของคุณเจ๋งไหมล่ะ?”

บุริศร์ต้องการการชื่นชม

นรมนจ้องมองเขาเหมือนกับจ้องมองสัตว์ประหลาด แล้วพูดขึ้นว่า “เป็นไปได้ยังไงกัน? บ่อน้ำมันดิบในอาหรับนั้นล้ำค่ามากแค่ไหน ทำไมคุณถึงมีได้ตั้งสิบแห่ง?”