แค้นรักสามีตัวร้าย นิยาย บท 588

บทที่ 588 ระหว่างผมกับคุณไม่มีความลับกัน

“เกิดเรื่องอะไรขึ้น?”

หัวคิ้วของบุริศร์ขมวดเข้าหากันเล็กน้อย เห็นได้ชัดว่าไม่พอใจที่คนอื่นมาทำลายความเงียบสงบของที่นี่

บอดี้การ์ดรีบออกไปดูทันที แต่กลับโดนคนผลักเข้ามา

“พี่ นี่พี่หมายความว่ายังไง?”

คนที่มาคือตรินท์

บุริศร์มองเขาทีหนึ่ง และไม่ได้แสดงออกอะไร แล้วก็วางองุ่นที่อยู่ในมือลง และพูดกับนรมนอย่างอ่อนโยนว่า “กินเสร็จหรือยัง?”

“กินเสร็จแล้วค่ะ”

นรมนไม่รู้ว่าตอนนี้ควรจะใช้สภาพจิตใจแบบไหนไปเผชิญหน้ากับตรินท์

ถึงแม้จะรู้ว่าตรินท์ฉีกหน้ากับตัวเองมานานแล้ว แต่ว่าตอนนี้มีบุริศร์อยู่ด้วย แล้วพวกเขาก็เป็นพี่น้องฝาแฝดมีแม่คนเดียวกันมา เธอไม่รู้ว่าตัวเองควรจะทำยังไงดีถึงจะไม่ทำให้บุริศร์เสียใจ

ในระหว่างที่เธอลังเลอยู่นั้น บุริศร์ก็ลุกขึ้นแล้วเดินไปทางตรินท์

“ใครใช้ให้นายมาที่นี่?”

“พี่ นี่พี่กะว่าจะเปิดศึกกับผมแล้วใช่ไหม?”

สีหน้าของตรินท์ดูไม่ดีเท่าไหร่

นรมนไม่รู้ว่าบุริศร์ทำอะไรไปบ้าง แต่ว่าดูจากสีหน้าของตรินท์ในตอนนี้แล้ว เหมือนกับว่าจะโกรธอยู่ไม่น้อยเลยทีเดียว

“เปิดศึก? นายคิดว่านายมีคุณสมบัติพอที่จะเปิดศึกกับฉันด้วยเหรอ?”

บุริศร์มองอย่างเย็นชาไปที่ตรินท์

แล้วอยู่ ๆ ตรินท์ก็อึ้งไปเลย

เขาพบว่าในแววตาของบุริศร์นั้นไม่มีความอบอุ่นอยู่เลยแม้แต่น้อย และยังเฉียบคมราวกับเป็นมีดสั้นที่คมกริบเล่มหนึ่ง จนทำให้เขาแทบจะแบกรับไม่ไหว

“พี่ นี่พี่ดูถูกผมมากไปแล้วมั้ง?”

“ดูถูกหรือไม่ดูถูก ต่อไปค่อยว่ากัน วันนี้ฉันไม่มีเวลาจะมาเซ้าซี้กับนาย รีบไสหัวไปซะ! อย่ามาทำให้ฉันและพี่สะใภ้นายหมดสนุกกัน”

คำพูดของบุริศร์นั้นไม่ไว้หน้ากันเลย

นรมนรู้สึกอย่างละเอียดอ่อนว่าท่าทีที่บุริศร์มีต่อตรินท์นั้นได้เปลี่ยนไปแล้ว

เธอไม่ได้พูดอะไร เพียงแต่นั่งเก็บเมล็ดองุ่นอย่างสบายใจอยู่ตรงนั้น

ริมฝีปากของตรินท์กระตุกไปทีหนึ่ง ในตอนที่มองเห็นนรมนนั้นก็พูดเสียงต่ำขึ้นว่า “พี่สะใภ้ ร่างกายของคุณดีขึ้นบ้างหรือยัง?”

“ฉันบอกให้นายไสหัวไปไม่ได้ยินเหรอ?”

บุริศร์พูดเสียงสูงขึ้นมาทันที

บรรยากาศอบอวลไปด้วยกลิ่นดินปืนขึ้นมาทันที เหมือนกับว่าแค่จุดไฟก็ติดแล้ว

ตรินท์มองดูแล้วรอบข้างล้วนเต็มไปด้วยคนของบุริศร์ แล้วก็พูดขึ้นอย่างทอดถอนใจทีหนึ่งว่า “ผมไปก็ได้ แต่ว่าพี่ต้องให้คำอธิบายหนึ่งมากับผม ทำไมอยู่ ๆ ถึงได้ถอดพนักงานของผมในบริษัทฮัวยูกรุ๊ปจำกัดออกทั้งหมด? ในเมื่อตอนนี้ผมต่างหากที่เป็นประธานของบริษัทฮัวยูกรุ๊ปจำกัดอยู่ไม่ใช่เหรอ? หรือว่าพี่เสียดายแล้วเหรอที่ยกตระกูลโตเล็กให้ผม? เพราะฉะนั้นถึงได้คิดว่าจะมาใช้กำลังทวงกลับไปใช่ไหม?”

พอคำพูดนี้พูดออกมา นรมนก็อดไม่ได้ที่จะอึ้งไปเล็กน้อย

บุริศร์ทวงบริษัทฮัวยูกรุ๊ปจำกัดกลับคืนมาแล้วเหรอ?

เพราะอะไร?

เธอรู้สึกมาตลอดว่าบุริศร์นั้นมีความรู้สึกผิดต่อตรินท์มาตลอด ไม่ว่าจะเรื่องอะไรก็จะยอมเขาตลอด เรื่องยาพิษเมื่อครั้งที่แล้ว ทั้ง ๆ ที่รู้ว่ามีส่วนเกี่ยวข้องกับตรินท์ แต่บุริศร์ก็พยายามอดกลั้นเอาไว้ไม่ไปเอาเรื่องอะไรกับตรินท์ แล้วก็แกล้งทำเป็นไม่รู้เรื่องอะไรลืมตาข้างหนึ่งหลับตาข้างหนึ่งปล่อยให้มันผ่านไป

แล้วอยู่ ๆ ทำไมตอนนี้ถึงได้มาต่อต้านกันอย่างนี้แล้วล่ะ?

นรมนรู้สึกว่ามีอะไรกำลังค่อย ๆ เปลี่ยนแปลงไปแล้ว แต่เธอกลับไม่รู้เรื่อง

บุริศร์มองดูตรินท์ แล้วยิ้มเย็นขึ้นและพูดว่า “ตอนนั้นตอนที่บริษัทฮัวยูกรุ๊ปจำกัดถูกส่งต่อมาถึงมือของฉัน มันก็เป็นแค่เปลือกกลวง ๆ แล้วตอนนี้ฉันเป็นคนพัฒนามันจนเติบใหญ่ขึ้นมา ถ้าฉันอยากจะเอาคืนมา นายมีความคิดเห็นเหรอ?”

“พี่!”

ตรินท์คิดไม่ถึงว่าบุริศร์จะพูดอย่างนี้ออกมาได้ แล้วก็ยิ่งคิดไม่ถึงว่าเขาจะทำกับตัวเองอย่างนี้ เขาเองก็รู้สึกถึงความผิดปกติแล้ว แต่ว่ากลับหาเหตุผลของความผิดปกติออกมาไม่ได้ว่ามันอยู่ตรงไหน

เขากำมือให้เป็นหมัดไว้แน่น แต่กลับไม่มีความมั่นใจที่จะมาต่อกรกับบุริศร์ สุดท้ายก็หมุนตัวจากไปอย่างโมโหเล็กน้อย

นรมนอยากจะดึงมือของบุริศร์มา แต่บุริศร์กลับหมุนตัวมาเหมือนอย่างกับว่าไม่มีเรื่องอะไร ยิ้มแล้วพูดกับเธอขึ้นว่า “ของขวัญแต่งงานชิ้นนี้ ไว้อีกเดี๋ยวคุณก็มอบให้คมทิพย์เองละก็ ถือซะว่าเป็นของขวัญจากเราสองคน”

“ได้ค่ะ”

“พวกเรากลับบ้านกันเถอะ ร่างกายของคุณยังต้องการพักผ่อน ออกมานานมากไม่ได้”

บุริศร์ต้องการความคิดเห็นจากนรมน

แล้วนรมนก็พยักหน้า

ตอนที่เขาอุ้มนรมนขึ้นไปบนรถแล้ว นรมนก็ยังอดไม่ได้ที่จะถามออกไปประโยคหนึ่ง

“คุณยังโอเคอยู่ใช่ไหมคะ?”

“ผมไม่เป็นไร ไม่ต้องเป็นห่วงผม”

“แต่ว่า……”

“กลับบ้านไหม? หรือว่ามีที่อื่นที่อยากจะไปไหม? ร่างกายของคุณตอนนี้ ที่ที่เอะอะโวยวายเกินไปนั้นไปไม่ได้หรอกนะ”

บุริศร์พูดเปลี่ยนเรื่องไป

นรมนก็หยุดถามเรื่องที่จะถามบุริศร์ลงทันที

หรือว่าควรจะทำยังไงต่อไปนั้น บุริศร์ได้คิดไว้นานแล้ว