บทที่ 59 ฮอร์โมนไม่ปกติหรอ
นรมนได้ยินเสียงฝีก้าวจึงค่อยๆเงยหน้าขึ้นมา ก็เห็นว่าเป็นบุริศร์ยืนอยู่ที่หน้าประตู มองมาที่ตนอย่างลึกซึ้ง
แววตาของเขามันช่างเปี่ยมไปด้วยความรู้สึกและอ่อนโยนขนาดนั้น ราวกับว่าตัวเธอเป็นผู้หญิงที่เขาหวงแหนมากที่สุดในชีวิต
แต่ว่าเพียงชั่วครู่ในใจเธอกลับรู้สึกตลกสิ้นดี
คนที่บุริศร์รักที่สุดคือเขมิกาต่างหาก แต่เธอคือนรมนจะไปเกี่ยวอะไรกับเขาล่ะ?
“คุณบุริศร์?คุณมาได้ยังไงคะ?บอกว่าช่วงนี้ยุ่งไม่ใช่หรอคะ?”
แท้จริงแล้วเธอรู้ดีว่าคุณหมอนัทธ์ได้นำผลตรวจดีเอ็นเอนั้นมอบให้บุริศร์ไปแล้วเธอกำลังรอให้บุริศร์มาหาเธออยู่พอดี แต่กลับคิดไม่ถึงว่าเขาจะปล่อยให้เธอต้องรอนานขนาดนี้ ในวันนี้แววตาของเขากลับเปี่ยมไปด้วยความรู้สึกที่มีต่อคนรัก
นี่คิดจะมาเพื่อขอคืนดี?
หรือว่ามาขอร้องอะไร?
นรมนเตรียมความพร้อมมาแล้วอย่างดี แต่บุริศร์กลับเดินยิ้มเข้ามา
แสงแดดที่ส่องเข้ามาทางหน้าหน้าต่างสาดส่องไปยังเรือนร่างของบุริศร์ ราวกับว่ามีแสงสีทองส่องออกมาจากตัวเขา
นรมนไปครู่นึง
จำได้ว่าครั้งแรกที่ได้พบกับบุริศร์ เขาก็มีแสงออร่าเปล่งประกายออกมาเช่นนี้ ตอนนั้นเขาเป็นนักธุรกิจที่ได้รับเชิญให้มาบรรยายประสบการณ์ที่ทำให้ประสบความสำเร็จที่มหาลัย แต่ว่าความหล่อเนี๊ยบของเขา ไม่ว่าเขาจะอยู่ที่ใด ในสายตาเธอที่ที่มีเขาอยู่ล้วนเป็นภาพทิวทัศน์ที่งดงามเสมอ ภาพของเขาตราตรึงอยู่ในหัวใจของนรมน และนับแต่นั้นมาเธอก็ตกหลุมรักเขามาโดยตลอด เป็นเพราะเขาทำให้เธอกินไม่ได้ นอนไม่หลับ เอาแต่เพ้อว่าสักวันนึงจะได้เป็นเจ้าสาวของเขา
เดิมทีคิดว่าเป็นแค่ความฝันลมลมแล้งแล้งที่เธอแอบรักเขาข้างเดียว แต่คาดไม่ถึงว่าโชคชะตาจะโหดร้ายได้ขนาดนี้ งานเลี้ยงเพียงครั้งเดียวไม่รู้ว่าเป็นเพราะเหตุใดทำให้เธอกับเขานอนด้วยกัน และเธอเองก็ยังถูกเขาจัดการเรียบร้อยแล้วอยู่บนเตียง
ตอนนั้นเธอถึงรู้ว่าบุริศร์มีแฟนอยู่แล้ว และเป็นเพราะเรื่องราวที่เกิดขึ้นทำให้แฟนของบุริศร์ต้องเดินจากไป และบุริศร์เองก็ถูกสังคมวิจารณ์ไปต่างๆนานา ทำให้เขาไม่มีทางเลือกและต้องแต่งงานกับเธอ
ถึงแม้ว่าจะเป็นเพราะเหตุนี้พวกเขาจึงได้อยู่ด้วยกัน แต่เธอก็ยังดีและมีความสุข ถึงขั้นขอบคุณเทวดาฟ้าดินที่ทำให้ชาตินี้เธอมีโอกาสได้เป็นภรรยาของบุริศร์ และเพื่อที่จะให้เขาชอบในตัวเธอขึ้นมาสักนิด เธอยอมที่จะทิ้งในสิ่งที่ตัวเองชอบไปและหันไปสนใจในสิ่งที่บุริศร์ชอบแทน บุริศร์เป็นเสมือนโลกทั้งใบของเธอ
เดิมทีคิดว่าสักวันเธอคงจะเอาชนะใจเขาเขาได้ น่าเสียดายที่เขาเป็นเพียงก้อนหินก้อนนึงบนภูเขาน้ำแข็งที่หนาวเหน็บ ไม่ว่าเธอดีกับเขาแค่ไหน พยายามแค่ไหน สุดท้ายสำหรับเขาเธอก็เป็นได้แค่ของตาย
ตอนนี้ ภาพเหตุการณ์ที่เหมือนกับในอดีตทำให้นรมนรู้สึกเจ็บปวดเหมือนโดนมีดกรีดที่กลางใจ อยู่ๆเธอก็รู้สึกเกลียดบุริศร์จนเข้าไส้
ถ้าเขาหน้าตาไม่หล่อขนาดนี้ หากว่าเขาขี้เหร่กว่านี้ซะหน่อย เธอก็คงไม่ต้องตกอยู่ในสภาพแบบนี้ใช่ไหม?
เสียดายที่ทุกอย่างเป็นแค่เรื่องสมมุติ !
นรมนพยายามจะควบคุมอารมณ์ตัวเองเอาไว้ แต่กลับไม่สามารถควบคุมความเย็นชาและความเกลียดชังที่ซ่อนเร้นอยู่ในในแววตาของเธอได้
ในใจบุริศร์เปี่ยมไปด้วยความสุขแต่เมื่อ สบตากับนรมนทำให้เขารู้สึกเหมือนกับถูกเอาน้ำเย็นสาดหน้ายังไงยังงั้น ชาไปทั้งตัวและหัวใจ
“ทำไมล่ะ?ไม่ชอบที่ผมมา?”
เขาเดินหน้าขึ้นมาหนึ่งก้าว แล้วนำมะม่วงวางไว้บนโต๊ะ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แค้นรักสามีตัวร้าย
หล่อนบอกพฤกษ์ได้ย่ะนังนรมน โง่ซ้ำซาก...
อ้าว ขอตุลยาให้ช่วย แล้วทีงี้ทำไมไม่กลัวคนแอบมองจะรู้ว่าขอให้คนอื่นช่วย ไม่สงสัยเลยเว้ยว่าอาจจะมีกล้องซ่อนอยู่เพื่อแอบดูตัวเอง แทนที่จะขอมือถือใหม่มาใช้ สรุป ตอนนี้ไม่มีโทรศัพท์ โทรขอความช่วยเหลือไม่ได้...
โอ๊ย มีปัญญาบอกพฤกษ์ให้ไปบอกสามีได้ แต่ไม่ยอมบอกเค้าว่ามีคนส่งข้อความมาและคนๆนั้นน่าจะอยู่ในสถานพักฟื้นนี่แหล่ะ แล้วจะยังไง ตัวเองจะปกป้องลูกๆและแม่สามีได้ไง แต่งเรื่องได้ไม่เมคเซ้นส์เลย แต่เราว่าดูแล้วเหมือนไปก๊อปเรื่องอื่นมาแล้วเปลี่ยนชื่อคนเอา แล้วไอ้เรื่องที่เอามามันคงใช้บอทแปลมาอีกที เพราะนอกจากภาษาแหม่ง ๆ ยังใช้สรรพนามมั่ว เดี๋ยวเธอเดี๋ยวเขา เดี๋ยวเรียกลูกว่าคุณเดี๋ยวเรียกหนู เดี๋ยวเรียกยายเดี่ยวเรียกย่า ฯลฯ ถ้าคนเขียนหรือแปล มันไม่น่าจะผิดตรงจุดนี้...
นี่กอีกจุดที่ไม่สมจริง นรมนควรจะรีบบอกบุริษร์ตั้งแต่ต้น ไม่ใช่โอ้เอ้ ทำนั่นทำนี่ตั้งนาน เพราะก็ต้องเข้าใจสิว่าพ่อก็ทุกข์ใจเรื่องลูกหาย...
รู้ว่ามันฆ่าสามีและวางยาลูกคนเล็ก แต่ก็ทำเฉย เก็บมันไว้ใกล้ชิดกับลูกอีกคน ปล่อยให้มันสร้างฐานอำนาจมากขึ้นๆ แถมไม่แอบบอกลูกด้วยว่าต้องระวังอีนี่ อ่านแล้วงงตรรกะ...
น่าแบ่งคนเป็นสองกลุ่มตั้งแต่ต้น ตัวเองกับไมค์พาคนบุกบ้าน ค้นหาตัวนรมน อีกกลุ่มให้คนสนิทไมค์ซึ่งเป็นเจ้าถิ่นพาไปรับตัวแม่กับลูกออกจากรพ. ไม่งั้นอย่างเลวสุดคือเอาลูกและแม่ออกจากรพ. ได้แล้ว ให้ไมค์พาไปค้นบ้าน ช่วยนรมนออกมาด้วย ลองคิดตามความเป็นจริง พอรเมศรู้ว่าพาคนออกจากรพ.แล้ว มันก็ต้องเอะใจแล้วว่าต้องรีบเปลี่ยนที่ซ่อนนรมน รเมศมันก็ไม่น่าโง่นิ เป็นถึงเจ้าพ่อแถบนั้นได้...
แล้วแทนที่จะบอกลูกน้องว่ารเมศไว้ใจไม่ได้ ขังนรมนไว้และจะวางยากมล ก็ไม่บอกอีก แถมไม่เรียกตำรวจ ไม่ขอกำลังเสริม ทั้งๆที่รู้ว่าเลขากำลังจะโทรสั่งคนที่รพ. คือ ไม่คิดเหรอว่าอาจจะหนีออกจากรพ.ไม่ทัน...
กรูจะบ้า แอบเข้ามาคนเดียวอีกแล้ว ไหนว่ารวยมากมีอำนาจมาก ทำไมอนาถาจัง...
ป้าโอก็ใบ้ไว้ชัดมากนะ พระเอกฉลาดก็น่าจะสงสัยว่านางเป็นแม่แท้ ๆ หรือเปล่า พอฟังแม่พูดแล้ว อาจจะว่านางโอวางยาแม่บุริศร์ พอคลอดเด็กผู้หญิงมาก็แอบเปลี่ยนกับแฝดของตัวเอง เพราะงี้ถึงได้รักพระเอกกับน้องมากๆ แต่ก็งงว่าทำไมวางยากิจจา และทำร้ายกานต์ นั่นหลานแท้ๆนี่หว่า...
จะบ้าตาย ทำไมไม่ถามป้าโอว่าลูกอยู่ที่ไหน นักเขียนหลับเหรอ ชั้นงงมาก เขียนเรื่องได้แบบ เรื่องไม่คงเส้นคงวา เปลี่ยนรายละเอียดกลางทาง มีช่องโหว่เต็มไปหมด...