แค้นรักสามีตัวร้าย นิยาย บท 60
บทที่ 60ฮอร์โมนไม่ปกติหรอ2
“ชอบกินก็กินให้เยอะๆนะ ผมเคยได้ยินมาว่าผู้หญิงกินมะม่วงดีต่อสุขภาพ ต่อไปก็ไม่ต้องทำให้ตัวลำบากเพื่อคนอื่นอีกละ”
“ขอบคุณคุณบุริศร์ที่เป็นห่วงค่ะ แต่รเมศไม่เหมือนกันค่ะ ฉันคงทนเห็นเขาเป็นแบบนั้นเพื่อฉันไม่ได้”
คำพูดของนรมนทำให้สีหน้าของบุริศร์เปลี่ยนไป
“เธอชอบรเมศขนาดนั้นเลยหรอ？”
เขาเงยหน้าขึ้นมาอย่างกะทันหัน ดวงตาเขาเต็มไปด้วยเส้นเลือดสีแดงเข้ม แต่ก็พยายามที่ระงับสติอารมณ์ของตัวเองเพราะกลัวว่าจะทำให้นรมนต้องเจ็บตัว
บุริศร์เป็นเช่นนี้นรมนเองก็ไม่เคยเห็นมาก่อน เธอคิดว่าบุริศร์เป็นคนเย็นชาที่ไร้ซึ่งอารมณ์และความรู้สึก จนกระทั่งเธอได้เห็นความห่วงใยที่เขามีต่อเขมิกา เธอจึงรู้ว่าผู้ชายคนนี้ก็มีความอ่อนโยนอยู่เหมือนกัน แต่ทว่าความอ่อนโยนที่เขามีนั้นมันไม่ได้เป็นของเธอ
ตอนนี้เขาใช้สายตาที่ดูเจ็บปวดและทรมานที่มองมาหาเธอนั้น มันหมายความว่ายังไง？
ราวกับว่าเธอได้ทำเรื่องเลวร้ายมากมายไว้อย่างนั้นแหละ
นรมนไม่กล้าสู้สายตา เธอรีบก้มหน้าแล้วพลางพูดว่า “คุณบุริศร์คะ ให้ฉันปอกเองดีกว่าค่ะ”
พูดไปเธอก็พลางยื่นมือไปแย่งมะม่วงที่อยู่ในมือของบุริศร์เพราะว่าเธอเห็นที่หลังมือของบุริศร์เริ่มมีผื่นแดงขึ้น
แต่ว่าบุริศร์กลับหลบและปอกต่อ ท่าทางที่ดูตั้งใจและปอกอย่างละเอียดลออนั้น เหมือนกับว่าในมือเขาที่ถืออยู่นั้นไม่ใช่มะม่วงแต่เป็นสมบัติล้ำค่า
“คุณบุริศร์！”
“หุบปากซะ！”
บุริศร์เองก็อยากจะไม่อิจฉาและไม่โมโห แต่ว่าเขาทนกลั้นไว้ไม่ไหวแล้วจริงๆ เขาตะคอกเสียงต่ำทำเอานรมนถึงกับตกใจสะดุ้งเฮือก
ผู้ชายคนนี้ฮอร์โมนผิดปกติใช่ไหมเนี่ย？
เมื่อกี้นี้ยังดีๆอยู่เลย ตอนนี้กลับโมโหแล้วหรอ？
นรมนไม่สนใจเขา
ผื่นขึ้นให้ตายไปเลย！
แต่หางตาของเธอกลับเหลือบไปทางบุริศร์
บุริศร์ปอกมะม่วงเสร็จแล้ว เขาใช้มีปอกผลไม้หั่นมะม่วงเป็นชิ้นล็กๆใส่ไว้ในจาน แล้วยื่นให้นรมน
ตอนนี้มือของเขาเต็มไปด้วยผื่นแดง
นรมนขมวดคิ้วเล็กน้อย เธออยากจะทำเป็นมองไม่เห็น แต่กลับทนทำเป็นไม่เห็นไม่ได้ มะม่วงจานนี้จะกินตอนนี้เลยก็ไม่ได้จะไม่กินก็ไม่ได้
เธอรีบรับไว้แล้วพูดพึมพำ：“ฉันกินเองได้ค่ะ คุณบุริศร์หลังมือคุณแดงไปหมดแล้ว ไปให้คุณหมอดูหน่อยไหมคะ”
“ไม่เป็นไร”
บุริศร์เหมือนกับว่าไม่รู้สึกอะไร เขาใช้กระดาษทิชชู่เช็ดมือ แล้วเริ่มปอกใหม่อีกลูก
“พอแล้ว พอแล้ว คุณบุริศร์ เยอะขนาดนั้นฉันกินไม่หมดหรอกค่ะ”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แค้นรักสามีตัวร้าย
หล่อนบอกพฤกษ์ได้ย่ะนังนรมน โง่ซ้ำซาก...
อ้าว ขอตุลยาให้ช่วย แล้วทีงี้ทำไมไม่กลัวคนแอบมองจะรู้ว่าขอให้คนอื่นช่วย ไม่สงสัยเลยเว้ยว่าอาจจะมีกล้องซ่อนอยู่เพื่อแอบดูตัวเอง แทนที่จะขอมือถือใหม่มาใช้ สรุป ตอนนี้ไม่มีโทรศัพท์ โทรขอความช่วยเหลือไม่ได้...
โอ๊ย มีปัญญาบอกพฤกษ์ให้ไปบอกสามีได้ แต่ไม่ยอมบอกเค้าว่ามีคนส่งข้อความมาและคนๆนั้นน่าจะอยู่ในสถานพักฟื้นนี่แหล่ะ แล้วจะยังไง ตัวเองจะปกป้องลูกๆและแม่สามีได้ไง แต่งเรื่องได้ไม่เมคเซ้นส์เลย แต่เราว่าดูแล้วเหมือนไปก๊อปเรื่องอื่นมาแล้วเปลี่ยนชื่อคนเอา แล้วไอ้เรื่องที่เอามามันคงใช้บอทแปลมาอีกที เพราะนอกจากภาษาแหม่ง ๆ ยังใช้สรรพนามมั่ว เดี๋ยวเธอเดี๋ยวเขา เดี๋ยวเรียกลูกว่าคุณเดี๋ยวเรียกหนู เดี๋ยวเรียกยายเดี่ยวเรียกย่า ฯลฯ ถ้าคนเขียนหรือแปล มันไม่น่าจะผิดตรงจุดนี้...
นี่กอีกจุดที่ไม่สมจริง นรมนควรจะรีบบอกบุริษร์ตั้งแต่ต้น ไม่ใช่โอ้เอ้ ทำนั่นทำนี่ตั้งนาน เพราะก็ต้องเข้าใจสิว่าพ่อก็ทุกข์ใจเรื่องลูกหาย...
รู้ว่ามันฆ่าสามีและวางยาลูกคนเล็ก แต่ก็ทำเฉย เก็บมันไว้ใกล้ชิดกับลูกอีกคน ปล่อยให้มันสร้างฐานอำนาจมากขึ้นๆ แถมไม่แอบบอกลูกด้วยว่าต้องระวังอีนี่ อ่านแล้วงงตรรกะ...
น่าแบ่งคนเป็นสองกลุ่มตั้งแต่ต้น ตัวเองกับไมค์พาคนบุกบ้าน ค้นหาตัวนรมน อีกกลุ่มให้คนสนิทไมค์ซึ่งเป็นเจ้าถิ่นพาไปรับตัวแม่กับลูกออกจากรพ. ไม่งั้นอย่างเลวสุดคือเอาลูกและแม่ออกจากรพ. ได้แล้ว ให้ไมค์พาไปค้นบ้าน ช่วยนรมนออกมาด้วย ลองคิดตามความเป็นจริง พอรเมศรู้ว่าพาคนออกจากรพ.แล้ว มันก็ต้องเอะใจแล้วว่าต้องรีบเปลี่ยนที่ซ่อนนรมน รเมศมันก็ไม่น่าโง่นิ เป็นถึงเจ้าพ่อแถบนั้นได้...
แล้วแทนที่จะบอกลูกน้องว่ารเมศไว้ใจไม่ได้ ขังนรมนไว้และจะวางยากมล ก็ไม่บอกอีก แถมไม่เรียกตำรวจ ไม่ขอกำลังเสริม ทั้งๆที่รู้ว่าเลขากำลังจะโทรสั่งคนที่รพ. คือ ไม่คิดเหรอว่าอาจจะหนีออกจากรพ.ไม่ทัน...
กรูจะบ้า แอบเข้ามาคนเดียวอีกแล้ว ไหนว่ารวยมากมีอำนาจมาก ทำไมอนาถาจัง...
ป้าโอก็ใบ้ไว้ชัดมากนะ พระเอกฉลาดก็น่าจะสงสัยว่านางเป็นแม่แท้ ๆ หรือเปล่า พอฟังแม่พูดแล้ว อาจจะว่านางโอวางยาแม่บุริศร์ พอคลอดเด็กผู้หญิงมาก็แอบเปลี่ยนกับแฝดของตัวเอง เพราะงี้ถึงได้รักพระเอกกับน้องมากๆ แต่ก็งงว่าทำไมวางยากิจจา และทำร้ายกานต์ นั่นหลานแท้ๆนี่หว่า...
จะบ้าตาย ทำไมไม่ถามป้าโอว่าลูกอยู่ที่ไหน นักเขียนหลับเหรอ ชั้นงงมาก เขียนเรื่องได้แบบ เรื่องไม่คงเส้นคงวา เปลี่ยนรายละเอียดกลางทาง มีช่องโหว่เต็มไปหมด...