แค้นรักสามีตัวร้าย นิยาย บท 615

บทที่ 615 ไม่เกี่ยวกับพวกคุณ

“กมล นี่ลูกเป็นอะไร”

นรมนรีบลุกยืนขึ้นแล้วเดินเข้าไป

ใบหน้าเล็กๆของกมลเปรอะไปด้วยโคลนเหมือนกับลูกแมวตัวน้อย ผมเผ้ากระเซอะกระเซิงดูรุงรัง คล้ายกับเพิ่งไปตบตีกับใครมา

“เกิดอะไรขึ้น”

นรมนรีบรับตัวกมลจากลูกน้องพร้อมถามขึ้น

ลูกน้องรีบตอบขึ้นว่า “คุณนาย ตอนที่ผมไปถึงนั้น คุณหนูกมลกำลังตบตีกับเด็กคนอื่นครับ”

“ตบตีเหรอ เป็นไปได้ยังไง”

ในความทรงจำของนรมน กมลนั้นใจเย็นมาก นอกจากทานเก่งแล้วไม่มีทางที่ตบตีกับคนอื่นได้ ทำไมถึงไปตบตีได้ล่ะ

“จริงๆครับคุณนาย ฝ่ายตรงข้ามยังเป็นถึงลูกคนใหญ่คนโตครับ”

“อะไรนะ”

หัวใจของนรมนเต้นรัวๆขึ้น

“กมล เกิดอะไรขึ้น”

กมลจึงตอบกลับว่า “ก็ไม่มีอะไรค่ะ ผู้ชายคนนั้นน่ารำคาญมาก จงใจแกล้งหนู”

“จงใจแกล้งหนูเหรอ ทำไมล่ะ”

เหตุผลนี้ทำให้นรมนรู้สึกแปลกพิลึก

ปากเล็กๆของกมลพูดต่อว่า “หนูจะไปรู้ได้ยังไง หนูจะไปรู้ความคิดบ้าๆของผู้ชายเหล่านั้นได้อย่างไรคะ”

เมื่อเห็นว่ากมลไม่ยอมพูดมากไปกว่านี้ นรมนจึงส่ายหัวขึ้น แล้วพาเธอไปทำความสะอาด ถึงได้ทำให้กมลได้กลายเป็นเจ้าหญิงผู้สะอาดสะอ้านอีกครั้ง

หลังจากที่กมลทำความสะอาดร่างกายแล้ว ก็ได้มองดูรอบๆ แล้วได้ถามขึ้น “หม่ามี้ พี่กิจจาล่ะคะ นานมากแล้วที่หนูไม่เห็นพี่กิจจา”

“หม่ามี้พาหนูไปหาพี่กิจจาหน่อยได้ไหม”

“ได้สิจ๊ะ”

กมลตื่นเต้น

นรมนรู้สึกเศร้าในดวงใจ

หวังอย่างยิ่งว่ากมลจะสามารถทำให้กิจจากลับมีชีวิตชีวาอีกครั้ง

นรมนพากมลเข้าไปที่ห้องของกิจจา

ปฏิกิริยาของกิจจายังคงเป็นเหมือนเดิม นอนขดตัวหันหลังอยู่ใต้ผ้าห่มบนเตียง ใครก็ไม่สามารถดูออกว่าสถานการณ์ของเขาตอนนี้เป็นเช่นไร

เมื่อเห็นภาพนี้แล้ว นรมนก็รู้สึกเจ็บปวดใจอีกครั้ง

กมลสะบัดมือหลุดออกจากมือของนรมน แล้วก็วิ่งเข้าไป จากนั้นก็กระโดดขึ้นไปเปิดผ้าห่มของกิจจา ดึงมือของกิจจาแล้วพูดขึ้นว่า “พี่กิจจา ไม่ต้องนอนแล้ว พระอาทิตย์ส่องถึงตูดแล้ว! ลุกขึ้นมาเล่นกับหนูหน่อยน๊าา”

นรมนกลัวว่ากิจจาจะสะบัดกมลล้ม แต่โชคดีที่กิจจาไม่ทำ

เขามองกมลอย่างเหม่อลอย ไม่พูดจาหรือยิ้มใดๆ จ้องดูเธออยู่อย่างนั้น แต่ก็คล้ายกับไม่ได้มองเธอ เหมือนกับสายตาไม่ได้โฟกัส

นรมนเกิดความไม่พอใจเล็กน้อยกับท่าทางของกิจจา จึงยื่นมือโบกไปมาตรงหน้าของกิจจา

“พี่กิจจา ตื่นๆ ทำไมพี่หลับทั้งๆที่ลืมตาล่ะคะ”

เมื่อได้ยินกมลพูดแบบนี้ นรมนรู้สึกจี๊ดจมูกเล็กน้อย

“กมล พี่กิจจาไม่ค่อยสบาย หนูปลอบใจพี่เขาเบาๆดีไหมจ๊ะ”

“ปลอบใจเหรอคะ”

กมลมองกิจจาด้วยความกลัดกลุ้ม เอามือจับที่คางแล้วพูดว่า “ปลอบยังไงคะ พี่กิจจา พี่จะให้หนูปลอบอย่างไร จูจุ๊บดีไหม”

เธอพลางพูดพลางยื่นหน้าไปที่หน้าของกิจจา แล้วหอมเข้าไปที่แก้ม

กิจจาตกใจตะลึง แล้วก็เริ่มโฟกัสที่หน้าของกมล

“ตื่นแล้วๆ พี่กิจจาตื่นแล้ว!”

กมลดีใจอย่างกระโดดโลดเต้น

เห็นกิจจามีปฏิกิริยาตอบสนอง ใบหน้าของนรมนก็เผยรอยยิ้มออกมา

“กิจจา หิวไหม รู้สึกตรงไหนไม่สบายหรือเปล่า”

กิจจาส่ายหัว ยื่นมือไปจับมือกมลไว้ จากนั้นพิงลงที่ไหล่ของเธอแล้วหลับตาลงอีกครั้ง

นรมนตะลึงงัน

นี่มันเกิดอะไรขึ้น

กมลก็ไม่ได้รังเกียจที่กิจจาซบเธอ ตรงกันข้ามเธอได้ยื่นมืออันน้อยๆตบอยู่ที่ด้านหลังของเขาอย่างเบาๆ แล้วพูดด้วยเสียงบางๆว่า “พี่ เป็นเด็กดี พี่ง่วงแล้วใช่ไหม กมลจะอยู่เป็นเพื่อนพี่ดีไหม”

กิจจากุมมือของกมลไว้แน่น

กมลดีใจจนเผยฟันเขี้ยวน้อยๆออกมา แล้วพูดอีกครั้งว่า “พวกเราตกลงกันแล้วนะ รอให้พี่ตื่นมา พี่ต้องพาหนูไปหาของอร่อยๆกินกันนะ พี่พูดแล้วนะ พี่ยังติดเคเอฟฟีหนูสามครั้งนะ”

กิจจากลับไม่มีปฏิกิริยาตอบสนองใดๆ

“ถ้าพี่ไม่พูดก็แสดงว่าพี่ตกลงแล้ว พวกเราพูดคำไหนต้องคำนั้น มา มาเกี่ยวก้อยกัน!”

เมื่อนรมนเห็นภาพนี้ ถึงแม้ว่ากิจจาจะไม่มีปฏิกิริยาตอบสนองใดๆ แต่อย่างน้อยๆเขาก็ไม่ต่อต้านขัดขืนกมล และยอมให้เธอทำตามใจ

บางทีลึกๆจิตใจของกิจจายังคงรักและเอ็นดูกมล

“กมล หนูอยู่ที่นี่เป็นเพื่อนพี่กิจจาดีไหม”

“ดีค่ะ”

“หม่ามี้ออกไปก่อน ถ้ามีเรื่องอะไรก็เรียกหาหม่ามี้นะ ตกลงไหม”

“ตกลงค่ะ”

ใบหน้าของกมลที่อ่อนโยน

เธอให้กิจจานอนลง แล้วตัวเองก็จับกุมมือของกิจจาไว้แล้วนอนลงข้างๆ คู่ดวงตาสดใสคู่นั้นมองดูกิจจา แล้วพูดอย่างยิ้มแย้มว่า “หนูจะนอนเฝ้าพี่นะ พี่หลับให้สบายเถอะ”

พลางพูดพลางยื่นมือตบกิจจาเบาๆ ทำเหมือนกับเวลาที่นรมนกล่อมเธอเวลานอน

นรมนยิ้มขึ้นอย่างปลื้มปริ่ม