แค้นรักสามีตัวร้าย นิยาย บท 626

บทที่ 626 คุณต้องนิ่งเข้าไว้นะ

มือของนรมนจับก็จับอยู่ตรงที่จับประตูแน่น

ทำอย่างไรดี？

หรือว่าต้องเจอกับเขาจริงๆ งั้นเหรอ？

ใจของนรมนเจ็บปวดไปทั้งเรือนร่าง

ตอนนี้เธอสับสนเป็นอย่างมาก ไม่รู้ว่าตัวเองตัวเองทักทายบุริศร์หรือเปล่า

ในตอนนั้นเอง นภดลหยิบบัตรผ่านส่งให้บุริศร์

“ประธานบุริศร์ ไม่ใช่ว่าพวกเราเพิ่งเคยเจอกัน คุณน่าจะรู้จักฉันดี ฉันว่าคงไม่ต้องโบกรถของดร.ฐานทัตใช่ไหมล่ะ？หรือว่าประธานบุริศร์ยังคิดว่าดร.ฐานทัตจะร่วมมือกับคนของขุนอินงั้นเหรอ？”

บุริศร์มองบัตรผ่านในมือของนภดล พลางถาม “บนรถมีใครบ้าง？”

“คุณหนูฉัตรยาของพวกเรากับคุณหมอมิลิน ร่างกายของคุณหนูของพวกเราไม่ค่อยดี ได้ยินว่าคุณหมอมิลินผ่าตัดแล้ว มาเพื่อรักษาโดยเฉพาะ แต่ว่าอาการป่วยของคุณหนูของพวกเรามันซับซ้อน รักษามานานแต่ก็ไม่หาย เลยต้องให้คุณหมอมิลินกลับไปรักษากับพวกเราด้วย”

คำพูดของนภดลทำให้บุริศร์ขมวดคิ้วเป็นปม

“เปิดกระจกรถ ให้ฉันดูหน่อย หวังว่าคุณจะให้ความร่วมมือในการตรวจสอบ ในเมื่อเป็นคนของดร.ฐานทัต ก็ต้องรู้ว่าการที่ฉันทำแบบนี้หมายความว่าอย่างไร ไม่ต้องให้ฉันพูดอะไรแล้วใช่ไหม？”

นภดลอึ้งไป

ในตอนนั้นเอง มิลินก็เปิดกระจกขึ้น นรมนรีบหันหน้าไปอีกด้าน ข้างหลังของเธอมีบาดแผลอย่างเห็นได้ชัด

บุริศร์มองอยู่สักพัก เมื่อเห็นว่าเป็นมิลินจริงๆ ก็พยักหน้า แล้วก็มองไปทางนรมน แล้วใจก็สั่นรัวเล็กน้อย

ได้ยินนรมนเคยบอก ว่าฉัตรยานั้นหน้าตาเหมือนกับเธอ เมื่อได้มองด้านข้าง มันเหมือนกันไม่มีผิดเลย

เมื่อคิดว่านรมนอยู่ที่บ้าน ไม่มีทางมาที่นี่ คนของเขาก็ไม่ได้รายงานอะไรกับเขาว่าเกิดอะไรขึ้นกับนรมน ดังนั้นบุริศร์เลยเพียงแค่มองนิดหน่อย จากนั้นก็ส่งบัตรผ่านไปให้นภดล พลางพูดขึ้น “ช่วงนี้อย่ามาที่นี่นะ ช่วงนี้มีเรื่องการทหาร พวกคุณคงไม่สะดวก”

“ขอบคุณนะที่ประธานบุริศร์เตือนเอาไว้”

เมื่อพูดจบ นภดลก็ปิดกระจกขึ้น จากนั้นก็ขับรถออกไป

ในใจของนรมนนั้นตึงเครียดจนขับรถออกไปถึงจะวางใจลง กิจจาเองก็ปีนขึ้นมาจากใต้เบาะ

แต่ว่านรมนก็พิงอยู่ตรงกำแพง เมื่อมองบุริศร์ที่ห่างออกไปไกลมากขึ้นเรื่อยๆ ในใจก็เหมือนถูกฟาดเจียนตาย

นี่มันเรียกว่าใกล้เพียงเอื้อมมือ แต่กลับจับต้องไม่ได้？

หลังจากนี้พวกเขาทั้งสองคนก็จะไม่ได้เจอกันอีกงั้นเหรอ？

แววตาของนรมนยังมองไปที่บุริศร์อยู่ไม่ห่าง

เขายังหล่อเหลาเหมือนเดิม และดูมั่นคงหนักแน่น น่าหลงใหล แต่ว่าสุดท้ายทั้งหมดก็คิดได้แค่ในหัว

เธอไม่มีโอกาสในการคุยกับเขาเลยด้วยซ้ำ

หางตาของนรมนมีน้ำตา แต่ก็พยายามกลั้นเอาไว้

ตั้งแต่วันนี้ จะไม่ร้องแล้วจริงๆ

ร้องไห้ นอกจากจะทำให้คนอื่นคิดว่าตัวเองอ่อนแอแล้ว ก็ไม่มีอะไรดีเลย

หลังจากที่บุริศร์ห่างออกจากรถของนรมน จู่ๆ ก็รู้สึกจิตใจโล่ง เหมือนกับมีอะไรหายไป

เขากุมหัวใจเอาไว้ ด้วยความเจ็บปวด

เกิดอะไรขึ้นเหรอ？

เป็นเพราะว่าเมื่อครู่ที่ได้เจอคุณหนูตระกูลจันทรวงศ์แล้วเหมือนนรมนน่ะเหรอ？

เขาไม่ยอมรับไม่ได้เลย ว่าฉัตรยากับนรมนนั้นเหมือนกันมาก เหมือนกันมากจริงๆ ！

เขาต้องกลับไปตรวจสอบสักหน่อย ว่าระหว่างรเมศกับฉัตรยาเป็นอะไรกัน？ทำไมต้องให้นรมนศัลยกรรมให้เหมือนฉัตรยาด้วย

เพียงแค่บุริศร์กำลังจะเดินไปนั้น จู่ๆ ก็รู้สึกเจ็บหน้าอกเป็นอย่างมาก

“ประธานบุริศร์ คุณไม่เป็นไรใช่ไหม？”

ลูกน้องที่อยู่ข้างๆ เมื่อได้เห็นบุริศร์แบบนี้ ก็อดไม่ได้ที่จะถามออกมา

บุริศร์ส่ายหัวพลางพูด “ไม่เป็นไร”

เขาหันไป พลางมองรถของนภดล จู่ๆ ก็คิดถึงนรมน คิดถึงมากจริงๆ

“เบื้องบนอีกนานไหมกว่าจะมีข่าว？”

“น่าจะรอถึงตอนบ่ายโมง”

“บ่ายโมง！”

บุริศร์บ่นพึมพำเสียงเบา

ตอนบ่ายก็เปิดโทรศัพท์ตัวเองเพื่อโทรหานรมน แถมตอนบ่ายโมง เรื่องทุกอย่างก็จะจบจริงๆ

อยากให้คนที่คิดร้ายกับตระกูลโตเล็กเผยออกมาสักที ปมที่ธรรศติดตระกูลโตเล็กอยู่ก็ต้องแก้ ทุกอย่างก็จะจบ

บุริศร์ยิ้มมุมปากขึ้น

ทนไปจนถึงตอนเที่ยง เขาก็จะได้เจอนรมนแล้ว

ตอนนั้น เขาจะพาเธอกับลูกไปเที่ยว ไม่ว่าจะอย่างไรครั้งนี้ก็ผิดสัญญาไม่ได้แล้ว

เมื่อคิดถึงตรงนี้ บุริศร์ก็ยิ้มด้วยความอารมณ์ดี

“รีบตรวจสอบนะ”

“ได้เลย！”

แบบนี้ บุริศร์กับนรมนก็คลาดกันแล้ว

เมื่อตกดึกข่าวก็มาถึง บุริศร์ตกใจไป

สำหรับคนของตระกูลโตเล็กจะเป็นบริษัทที่ผิดกฎหมายของต่างประเทศ อยากจะใช้แผนการออกแบบของบุริศร์ในการทำความผิด แต่กลับถูกฝ่ายทหารจับได้เสียก่อน

อีกฝั่ง ตระกูลโตเล็กมีส่วนร่วมด้วย

งานเลี้ยงฉลองความสำเร็จนั้นบุริศร์ตัดสินใจจะไม่เข้าร่วม เขาอยากรีบกลับไปที่เมืองชลธี อยากจะกลับไปอยู่ข้างกายนรมน เขาอยากบอกข่าวดีกับเธอ

ธรรศไม่ใช่กบฏ ไม่ใช่คนเลว เขาเป็นสายลับ

ตอนแรกตรินท์ถูกยิง ไม่มีชีวิตอยู่อีกต่อไปแล้ว เพื่อส่งธรรศไปให้ศัตรู ตรินท์เองเลยจับมือของธรรศจนตัวเองเจ็บ แล้วใช้การสละของเขาเพื่อเอาธรรศกลับมา

การพูดคุยของพวกเขา ตรินท์บันทึกเสียงการโทรอยู่ ก่อนตายก็ให้ธรรศเอาไว้ ธรรศเลยส่งให้เบื้องบน

คดีผ่านมาห้าปีแล้ว ในที่สุดก็ตีแตกสักที บันทึกเสียงการโทรนั้นก็ปรากฏขึ้นมาพอดี

ทั้งหมดเป็นการกระทำของธรรศกับตรินท์ เป็นความลับ

บุริศร์ได้ยินแบบนี้ก็รู้สึกดีใจเป็นอย่างมาก

เขารู้ว่านรมนรู้สึกข้องใจกับเรื่องนี้ ในวันนี้ทุกอย่างมันดีไปหมดเลย ระหว่างพวกเขาไม่มีอะไรมาขวางแล้ว สุดท้ายก็สามารถให้นรมนใช้ชีวิตอย่างสบายใจแล้วล่ะ