แค้นรักสามีตัวร้าย นิยาย บท 627

บทที่ 627 ฉันจะกตัญญู

“บุริศร์กลับมาแล้วเหรอ？”

หลังจากที่คุณนายตระกูลโตเล็กรู้ว่าบุริศร์จะกลับมา ยังไม่ทันเตรียมอะไร บุริศร์ก็เข้ามาในห้องแล้ว

“นรมนล่ะ？”

บุริศร์พูดถึงนรมนก่อนเลย

แววตาของคุณนายตระกูลโตเล็กนั้นมีความไม่พอใจ

“ออกไปตั้งสองวัน กลับมาก็ถามถึงนรมน ใช่สิ ลูกชายแต่งงานไปแล้วก็ลืมแม่ แล้ว”

การบ่นของคุณนายตระกูลโตเล็ก บุริศร์ทำเหมือนไม่ได้ยิน เขารีบวิ่งขึ้นบันไดไปที่ห้อง หาอยู่นาน แต่ก็ไม่เจอแม้แต่เงาของนรมน

ในใจ ก็อดไม่ได้ที่จะต้องรู้สึกหนักใจขึ้นมา

เขาบอกตัวเองไม่หยุด ว่าทั้งหมดไม่ใช่เรื่องจริง นรมนยังอยู่ที่บ้านอย่างมีความสุขเพื่อรอเขากลับมา แต่ความเป็นจริงกับตบหน้าเขาเข้าอย่างจัง

ตอนที่ป้าหวานเห็นบุริศร์ก็อยากจะพูดอะไรสักอย่าง แต่กลับเห็นแววตาของคุณนายตระกูลโตเล็กที่มองมาทางนี้ ก็รีบปิดปาก

บุริศร์หานรมนไม่เจอเลย เลยรีบไปที่ห้องรับแขก

คุณนายตระกูลโตเล็กนั่งดื่มชาอยู่ที่โซฟา เมื่อเห็นท่าทีไม่มีความสดใสของบุริศร์ ก็ไม่มีความสุขขึ้นมาในทันที

“ผู้ชายคนหนึ่งถูกผู้หญิงจูงจมูก คุณว่าดูมีหวังไหมล่ะ”

“ตอนนี้เธออยู่ที่ไหน？คุณทำอะไรกับเธอ？”

บุริศร์ถามตรงๆ

มือของคุณนายตระกูลโตเล็กนั้นนิ่งไป จากนั้นก็พูดขึ้น “คุณหมายความว่าอย่างไร？นี่เป็นท่าทีที่คุณพูดกับแม่เหรอ？ตั้งแต่มีผู้หญิงคนนั้น คุณก็ไม่ต้องการแม้แต่แม่แล้วใช่ไหม？”

“ฉันถามคุณ ว่านรมนอยู่ที่ไหน？คุณทำอะไรกับเธอ？”

เสียงของบุริศร์นั้นดังขึ้นนิดหน่อย

บางทีหลายปีมานี้ คุณนายตระกูลโตเล็กไม่ได้เห็นบุริศร์ในแบบนี้เลย เลยอดไม่ได้ที่จะตกใจ

“พวกคุณว่า คุณนายจะไปที่ไหนเหรอ？ที่นี่เกิดอะไรขึ้นงั้นเหรอ？”

สีหน้าของบุริศร์นิ่งไปจนน่ากลัว เหมือนกับปีนขึ้นมาจากนรกเลย ทั้งเนื้อทั้งตัวมีแต่ความอาฆาต

ลูกน้องที่อยู่รอบๆ มองฉัน ฉันก็มองคุณ แล้วก็มองไปทางคุณนายตระกูลโตเล็กอีก

คุณนายตระกูลโตเล็กยังไม่ทันจะตอบอะไรกลับมา ก็โกรธมากกว่าเดิมอีก

“บุริศร์ ท่าทีอะไรของคุณ！นรมนไปกับชายคนนั้นแล้ว ฉันก็บอกคุณแล้วหนิ！คุณจะหลอกตัวเองไปถึงไหน？ผู้หญิงคนนั้นไม่เหมาะจะให้คุณรักด้วยซ้ำ！ในสถานการณ์แบบนี้คุณอาสามของเธอฆ่าน้องชายคุณไปด้วย คุณไม่สนใจเรื่องนี้เลยเหรอ คุณลืมไปหมดแล้วหรือไง？”

“นรมนไปที่ไหน？”

บุริศร์ไม่ได้ฟังเลยว่าคุณนายตระกูลโตเล็กพูดอะไร ก่อนจะบีบคอของลูกน้องเอาไว้แน่น “ถ้าไม่อยากตายก็บอกมาซะดีๆ ไม่อย่างนั้นถ้าฉันรู้เรื่องที่แท้จริงแล้ว ฉันจะให้พวกคุณชดใช้！”

คำพูดนี้เหมือนคำสาป มันน่าตกใจจนคนอื่นหน้าซีดเลยล่ะ

คุณนายตระกูลโตเล็กรีบพูดขึ้น “บุริศร์ ในสายตาคุณยังมีแม่อยู่ไหม？”

บุริศร์หยุดมือลง เขาค่อยๆ หันหน้ากลับมองคุณนายตระกูลโตเล็ก และมองหญิงที่อยู่ตรงหน้า เพราะไม่อยากจะเชื่อคำที่อยู่ตรงหน้าเลยล่ะ

ที่ผ่านมา คุณนายตระกูลโตเล็กทำทุกอย่างเพื่อลูก จนเกือบจะถูกคนของรเมศฆ่าตาย เธอเคยทำเพื่อนรมน แต่น่าเสียดายเป็นศัตรูกับตระกูลทวีทรัพย์ธาดา เป็นแม่ที่ดีเลยคนหนึ่ง

ผ่านเรื่องราวมามากมาย มันทำให้บุริศร์ยากที่จะเชื่อว่าคนที่ทำร้ายนรมนขนาดนั้นก็คือเธอ！

แต่ว่าไม่นานก่อนหน้านี้ ก็เห็นคุณนายตระกูลโตเล็กที่ช่วยรามิลในการไล่นรมนออกไปกับตา

บุริศร์มองคุณนายตระกูลโตเล็ก พลางถามแต่ละคำๆ “แม่งั้นเหรอ？อันไหนมันเป็นความจริงบ้างเนี่ย？มีเมตตากับลูก คนที่ปกป้องนรมนถึงจะเป็นแม่ของฉัน ตอนนี้คุณยังเป็นแม่ของฉันอยู่เหรอ？”

“คุณหมายความว่าอย่างไร？บุริศร์ คุณไปได้ข่าวลืออะไรมาหรือเปล่า？ตั้งแต่เล็กฉันเลี้ยงคุณมากับตรินท์ ฉันเลี้ยงพวกคุณเหมือนลูกชายแท้ๆ ฉันยังทำเพื่อพวกคุณมากมาย เมื่อคุณพูดแบบนี้ ฉันทำเพื่อคุณ เพื่อตระกูลโตเล็ก ฉันเหนื่อยเจียนตาย แต่ตอนนี้คุณสงสัยฉันเพราะผู้หญิงคนหนึ่งงั้นเหรอ？”

คุณนายตระกูลโตเล็กพูดเหมือนจะมัดมือชกเลยล่ะ

บุริศร์ไม่ได้ฟังเธอ ก่อนจะพูดกับลูกน้อง “ฉันจะให้โอกาสสุดท้ายกับคุณ คุณนายอยู่ที่ไหน？เพียงแค่คุณพูด ฉันสัญญาว่าครอบครัวคุณจะปลอดภัย ไม่มีใครมาทำลายอะไรพวกเขาได้ รวมถึงแม่ของฉันด้วย”

“บุริศร์！”

คุณนายตระกูลโตเล็กลุกขึ้นพรวด

เธอรู้ ว่าบุริศร์พูดจริงทำจริง เขาจะขัดขืนกับตัวเองจริงๆ

แค่เพื่อนรมนคนเดียวงั้นเหรอ？

เมื่อคิดมาถึงตรงนี้ คุณนายตระกูลโตเล็กก็เกลียดนรมนเข้าไปใหญ่

เธอดีใจที่ตัวเองไล่นรมนออกไปได้ ไม่อย่างนั้น ท่าทีของบุริศร์ในตอนนี้ ไม่นานเท่าไหร่ เธอจะไม่มีที่ยืนในตระกูลโตเล็กเลย

เธอเหนื่อยมานาน ตระกูลโตเล็กเป็นเลือดเนื้อของเธอ ทำไมต้องมาตกอยู่ในมือของคนนอกอย่างนรมน？จะสามารถให้ลูกที่เลี้ยงมาจนโตมาทำแบบนี้กับตัวเองได้อย่างไร？

ยิ่งคิดคุณนายตระกูลโตเล็กก็ยิ่งโกรธ ยิ่งโกรธก็ยิ่งไม่อยากยอม

“บุริศร์ คุณอยากจะทำอะไรกันแน่？”

บุริศร์กลับไม่สนใจคำพูดของคุณนายตระกูลโตเล็ก พลางมองลูกน้องด้วยแววตาเย็นชา

ขาทั้งสองข้างของลูกน้องสั่นเทา ในใจก็รู้สึกไม่ดีเป็นอย่างมาก สุดท้ายก็อดไม่ได้ที่จะบ่นออกมา “ประธานบุริศร์ พวกเราเองก็ต้องทำตามคำสั่ง พวกเราทำแบบนั้นไม่ได้หรอก”

“พูดมา！”

บุริศร์มีสีหน้าเย็นชากว่าเดิม

คุณนายตระกูลโตเล็กกลับเดินขึ้นมา จากนั้นก็เตาลูกน้อง พลางพูดด้วยความโหดร้าย “ถ้าคุณกล้าพูดอะไรไม่เป็นเรื่อง อีก เชื่อไหมว่าฉันจะให้คุณ……”

“ทั้งตระกูลโตเล็กฉันมีสิทธิ์เด็ดขาด แม่ คุณอย่าลืมนะ ว่าตอนนี้ฉันเป็นเสาหลักของที่นี่！”

เมื่อบุริศร์พูดออกไป ก็ทำให้คุณนายตระกูลโตเล็กมีสีหน้าดูไม่ได้

“แล้วอย่างไรล่ะ？คุณอยากจะทำอะไร？”