แค้นรักสามีตัวร้าย นิยาย บท 636

บทที่ 636 ต้องหาช่องทางติดต่อเธอให้เจอ

“ทำอะไรน่ะ?”

คมทิพย์มองนรมนจ้องโน้ตบุ๊กอย่างใจลอย อดไม่ได้ที่จะผลักเธอไปหนึ่งครั้ง

นรมนได้สติกลับคืนมา เมื่อเห็นคมทิพย์ก็ถอนหายใจออกมา

เธอทำไม้ทำมือให้คมทิพย์ สอบถามถึงกิจจา

คมทิพย์ยักไหล่พลางเอ่ย “ยังเป็นเหมือนเดิม ไม่พูด นั่งวาดรูปอยู่ในห้องคนเดียว น่าเสียดาย”

“จะดีขึ้น เข้าต้องดีขึ้นแน่ๆ!”

นรมนทำมือบอก

“ใช่ๆ ฉันรู้ว่าเขาต้องดีขึ้นแน่ๆ เธอรีบกินอะไรหน่อยเถอะ”

คมทิพย์พูดพลางส่งผักผลไม้ไปตรงหน้านรมน

“เมื่อกี้ดูอะไรอยู่?”

นรมนเปิดประกาศรับสมัครงานให้คมทิพย์ดู

คมทิพย์ขมวดคิ้วเล็กน้อย

“ออกแบบเครื่องประดับ? นรมน ถึงแม้เธอจะเรียนออกแบบมา แต่ออกแบบรถยนต์กับออกแบบเครื่องประดับไม่ใช่เรื่องเดียวกันนะ ฉันรู้ว่าเธอรีบอยากหารายได้ แต่สถานการณ์เธอตอนนี้ไม่เอื้อ การออกแบบเครื่องประดับนี้เป็นการประกาศรับสมัครเฉพาะบุคคล แต่ฉันถามพ่อฉันแล้ว นี่เป็นประกาศจากบริษัทใหญ่เพื่อหานักออกแบบมากความสามารถในนามตัวเอง เธอตอนนี้เป็นแค่มือใหม่ งานนี้เธอรับไม่ได้”

ได้ยินคมทิพย์พูดแบบนั้น แววตาของนรมนก็สลดลงเล็กน้อย

คมทิพย์เห็นเธอท่าทางเป็นแบบนี้ จึงรีบเอ่ย “เธอไม่ได้เรียนออกแบบรถยนต์เหรอ? เธอดูสิว่ามีประกาศรับสมัครออกแบบรถยนต์ไหม?”

นรมนส่ายหน้า จากนั้นก็แสดงออกว่า “ออกแบบรถยนต์ไม่เคยมีการรับงาน มีเพียงบริษัทใหญ่ที่รูปถ่ายนักออกแบบรถยนต์ ยิ่งไปกว่านั้นข้อจำกัดมีมากเกินไป อีกอย่างถ้าวันหนึ่งได้รับสมัครจากคนในศูนย์ จะถูกบุริศร์ตามเจออย่างแน่นอน”

คมทิพย์มองท่าทางของเธอแล้วพูดอย่างโกรธนิดๆ “เธอต้องการจะหลบเขาไปจนถึงเมื่อไหร่? สภาพเธอตอนนี้ควรเป็นเขาที่ต้องหลบเธอหรือเปล่า หรือว่าเพื่อที่จะไม่เจอเขา แม้กระทั่งการออกแบบรถยนต์ที่เธอชอบที่สุดก็ไม่ต้องการแล้ว?”

นรมนลูบพู่กันวาดรูปในมือ

เธอยังจำได้ว่าบุริศร์ได้ออกแบบรถรูปแบบใหม่ให้พวกเขา น่าเสียดายที่เธอไม่ทันได้เห็นว่าเป็นอย่างไร

ถ้าต้องตัดบุริศร์กับอดีตทั้งหมดออกไป ก็ต้องลบร่องรอยทั้งหมด รวมถึงการออกแบบรถยนต์ที่เธอเรียนมาห้าปีด้วย

แม้ว่าจะปวดใจ แต่นรมนก็รู้ว่าต้องยอมเสียสละก่อนถึงจะได้มา

เธอจับพู่กันในมือ เขียน “ออกแบบรถยนต์กับออกแบบเครื่องประดับล้วนคือการออกแบบ ฉันออกแบบรถยนต์ได้ ก็ต้องออกแบบเครื่องประดับได้ ฉันทำได้ ฉันไปเรียนเสริมตอนกลางคืน แล้วก็เรียนด้วยตัวเองก็ได้”

“เธอจะลำบากไปทำไม!”

คมทิพย์เห็นใจนรมนเป็นอย่างมาก แต่เธอรู้ว่าถ้านรมนตัดสินใจแล้วไม่ว่าเรื่องอะไรก็จะไม่เปลี่ยนใจ

เธอไม่ได้ถามว่าระหว่างนรมนกับบุริศร์นั้นเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่ แต่จากแววตาของนรมนเธอมองไม่เห็นความเกลียดชังบุริศร์ มีแต่ความจำใจและเสียใจเท่านั้น

คมทิพย์ตบไหล่เธอพลางพูด “เรื่องค่าใช้จ่ายเธอวางใจเถอะ ทั้งหมดยังมีฉันนะ ตอนนั้นเพราะความช่วยเหลือของเธอฉันถึงจบมหาวิทยาลัยได้ ตอนนี้ก็ถือว่าให้โอกาสฉันได้ตอบแทนโอเคไหม?”

นรมนมองคมทิพย์ ยิ้มอย่างไม่ปฏิเสธ

“ต้องอย่างนี้สิ! ดีแล้ว เธอรีบกินเถอะ กินเสร็จแล้ว พวกเราไปดูกันว่าโรงเรียนพิเศษไหนรับสมัครนักเรียนบ้าง”

คมทิพย์พูดจบแล้วก็ออกไป

นรมนยิ้มมองตามหลังเธอ แต่กลับเปิดดูรับสมัครงานบนอินเทอร์เน็ต แล้วพบงานแปลงานส่วนตัว

อีกฝ่ายส่งต้นฉบับมา เธอแปลแล้วส่งกลับไป เงินก็เข้าบัญชีธนาคารเธอโดยตรงก็ได้แล้ว

แบบนี้ดีที่สุดแล้ว ใครก็ไม่เจอใคร เธอยังสามารถหาเงินสักเล็กน้อยไว้ใช้ส่วนตัวได้ แม้ว่าจะมีความช่วยเหลือจากคมทิพย์ แต่เธอก็อยากพึ่งพาตนเอง

ในอินเทอร์เน็ตมีบริษัทกำลังหาคนแปลอยู่พอดี นรมนแก้ไขประวัติของตนเองและสิ่งสำคัญส่งไป รออีกฝ่ายตอบกลับมา แต่มีหนึ่งอย่างที่ทำให้เธอลำบากใจ

เธอไม่สามารถใช้บัตรของตนเองได้ ทำอย่างไรดี?

ถ้าใช้ของคมทิพย์ พฤกษ์ก็จะสามารถหาเบาะแสแล้วตรวจสอบมาได้

ในตอนนั้นเอง ปัญญ์ก็เคาะประตูแล้วเดินเข้ามา

“พี่นรมน พี่ให้ผมเข้ามาเอาจาน พี่ทานเสร็จหรือยัง?”

ปัญญ์เป็นเด็กชายที่สดใส นอกจากนี้ยังนับถือนรมนเป็นพี่สาวแท้ๆ เพราะเธอเคยมีบุญคุณกับคมทิพย์ ดังนั้นจึงดีกับเธอมาก

นรมนยิ้มแล้วส่งจานให้ปัญญ์

ปัญญ์กวาดสายตามองไปเรื่อย ก็เห็นเข้ากับนรมนกำลังหางาน ทั้งยังเป็นงานแปลจึงชะงักไป

“พี่นรมน พี่อยากหางานเหรอ?”

นรมนรีบปิดปากปัญญ์ไว้ แล้วมองออกไปทางข้างนอกอย่างประหม่า เมื่อเห็นว่าคมทิพย์ไม่ได้อยู่ตรงนี้จึงวางใจลง

ปัญญ์โตขนาดนี้แล้ว แต่ก็เป็นครั้งแรกที่สัมผัสกับผู้หญิง อดไม่ได้ที่จะหน้าแดงขึ้นมาทันที

นรมนเห็นว่าคมทิพย์ไม่ได้อยู่ตรงนี้จึงได้สติกลับมา ถึงพบว่าตนเองกำลังปิดปากปัญญ์ไว้อยู่ แล้วใบหน้าของปัญญ์แดงฝาดราวกับผลแอปเปิล เธอจึงรีบชักมือกลับมาแล้วทำท่าทางขอโทษ

ปัญญ์ส่ายหน้าพลางเอ่ย “ไม่เป็นไร ผมแค่ถูกผู้หญิงปิดปากแบบนี้ครั้งแรก เลยรู้สึกอายนิดหน่อย”

เขาตรงไปตรงมาและจริงใจ ทำให้ความกระอักกระอ่วนของนรมนหายไป

“ต่อไปแฟนสาวของนายต้องสวยกว่าฉันแน่ๆ”

นรมนยิ้มพลางทำไม้ทำมือ

ปัญญ์เองก็ยิ้มแล้วเอ่ย “มันก็ไม่แน่หรอกเพราะความสวยของพี่นรมน พี่นรมนสวยที่สุดที่ผมเคยเจอมาเลย”

ถูกคนชมว่าสวย นรมนก็ดีใจเล็กน้อย

“พอแล้ว ไม่พูดเรื่องนี้แล้ว พี่นรมนพี่กำลังหางานแปลภาษาอยู่เหรอ? พี่ใช้ภาษาอังกฤษได้?”