แค้นรักสามีตัวร้าย นิยาย บท 71
บทที่ 71 เธออย่าทำตัวมากเกินไป
“เหอะๆ!”
บุริศร์ไอ
นรมนรีบหันไปมองเขาด้วยสีหน้าปกติ และหันมาคุยกับโทรศัพท์ต่อ
“ได้สิ เดี๋ยวหาเวลานัดเจอกัน”
นรมนคุยกับเจตต์อย่างดีใจ
สีหน้าบุริศร์เริ่มไม่ค่อยดี
เขารีบคว้าโทรศัพท์หล่อนและวางสายโดยทันที
นรมนทั้งอึ้งทั้งโมโหที่เขาทำแบบนี้
“บุริศร์ คุณเป็นบ้าหรอ? นี่โทรศัพท์ฉัน! มีสิทธิ์ไรมาตัดสายโทรศัพท์ฉัน? ฉันกำลังคุยกับเพื่อนอยู่นะ”
“แผลตรงขาก็ไม่สามารถให้เธอนิ่งๆใช่มั้ย?”
บุริศร์พูดจบก็หันตัวเข้าห้องครัวและยึดโทรศัพท์ไปด้วย
“คืนโทรศัพท์ฉันมาเดี๋ยวนี้นะ!”
นรมนจะบ้าตาย
บุริศร์พูดเบาๆว่า“ดูทีวีเถอะ ดูทีวีจะได้ไม่สายตาเสีย”
“ถุย!”
นรมนพูดอย่างหยาบคาย
บุริศร์อึ้งไป และรีบหันไปมองนรมน
เมื่อก่อนนรมนนั้นเป็นสุภาพสตรี ไม่ต้องบอกว่าไม่พูดคำหยาบ ขนาดพูดเสียงดังหล่อนก็ไม่เคยพูด ตอนนี้เปลี่ยนไปขนาดนี้แล้วหรอ? หรือว่านี้เป็นตัวตนจริงของหล่อน?
บุริศร์รู้สึกนรมนในตอนนี้น่าสนใจมากกว่าแต่ก่อน ช่างร่าเริงแจ่มใสนะ แต่นรมนในเมื่อก่อนแค่นิสัยดี กลับรู้สึกขาดไรไปบางอย่าง
ทันใดนั้นเขายิ้มแล้วพูดขึ้นว่า“หรอ รบกวนเธอพูดคำนี้อีกรอบให้ฉันฝัง ฉันอยากฝังเป็นมาก”
ทำให้นรมนกลืนไม่ได้คายไม่ออก
ไอ่บ้า!
ตอนนี้ทำไมเขาหน้าด้านหน้าทนแบบนี้?
หล่อนเชื่อว่าไม่มีคนกล้าพูดอะไรหยาบคายกับเขาแบบนี้ เขาทันไม่โกรธอีก?
บุริศร์ไม่ได้โกรธ แต่นรมนโมโหจะบ้าคลั่ง รีบจับรีโมทอย่างแค้นและหาช่องดูแก้เบื่อ
ป้าโอเห็นการกระทำของทั้งสองก็รู้สึกไม่ค่อยพอใจอยู่แล้ว แต่เห็นบุริศร์ยิ้มแบบนั้น ป้าโอ้ก็ไม่มีไรจะพูด
5 ปีมานี้ บุริศร์ใช้ชีวิตแบบไม่มีชีวิตชีวา แต่วันนี้อย่างน้อยเขาก็ยิ้มบ้างแล้ว ป้าแกเองก็ไม่ไปกวนดีกว่า
บุริศร์รีบกลับเข้าไปห้องครัวทำอาหารต่อ
นรมนไม่ได้โฟกัสที่ทีวี แต่รู้สึกเหมือนอะไรดึงดูดให้มองไปในห้องครัวแล้วเหม่อลอย
รู้สึกทุกอย่างกลับไปแต่ก่อน
เมื่อหล่อนรู้ว่าตัวเองกำลังลอยคิดอะไรบางอย่าง ก็รีบดึงสติกลับมา และด่าตัวเองที่หลงเขาอีกแล้ว
ถึงแม้ผู้ชายคนนี้จะหล่อ แต่แล้วไง? หน้าหล่อใจหมาและไร้หัวใจ!
นรมนรีบหันตัวไปแล้วลุกขึ้น กระโดดๆไปเข้าน้ำอย่างเคยชิน
ป้าโอเห็นหล่อนลุกกะว่าจะไปช่วย แต่หล่อนเห็นกระโดดไปห้องน้ำและยังรู้ว่าสวิตช์ไฟอันไหนอีก ป้าโอชั่งแปลกใจ
“คุณผู้ชาย ทำไมหล่อนถึงคุ้นชินกับบ้านขนาดนี้?”
เขารีบหันไปมองป้าโอ“ไม่ต้องถามแล้วครับ แค่ดูแลหล่อนดีๆก็พอ”
พูดจบเหมือนเขาจำไรขึ้นได้ รีบโทรไปหาพฤกษ์
“หารถเข็นมาให้หน่อย เอาแบบสงดีที่สุดแล้วก็ไฮเทค”
ป้าโอมองไปที่เขาก็ไม่ได้พูดไรอีกแต่มีคำถามเรื่องหล่อนเต็มหัวอก
หล่อนที่เข้าห้องน้ำเสร็จเตรียมออกมาก็เห็นพฤกษ์เอารถเข็นเข้ามา
“คุณแคทเธอรี คุณบุริศร์บอกให้หารถเข็นมาให้คุณเพราะขาคุณไม่สะดวก ช่วงนี้ใช้ตัวนี้แทนก่อนครับ”
“ขอบคุณค่ะ”
นรมนรีบนั่งขึ้นไป รู้สึกมันส์มือดี
บุริศร์เห็นว่าหล่อนชอบใจแบบนี้อารมณ์ดีขึ้นเยอะ
“ล้างมือกินข้าว”
บุริศร์ที่ยกอาหารออกมาวางทำให้พฤกษ์ตกใจ
“คุณบุริศร์ ทำอาหาร?”
พฤกษ์อยู่กับบุริศร์หลายปี ยังไม่เคยรู้มาก่อนว่าบุริศร์ทำอาหารเป็น!
บุริศร์ไม่ได้สนใจพฤกษ์ เดินผ่านพฤกษ์และพานรมนไปล้างมือ
“ของทุกอย่างอยู่ตรงนี้ ขาดแคลนอะไรบอกกับป้าโอนะ”
“เข้าใจแล้ว”
นรมนตอบกลับไปรีบล้างมือแล้วเขาก็ดันรถเข็นไปที่โต๊ะกินข้าว
โต๊ะก็ยังเหมือนแต่ก่อนที่ๆหล่อนนั่งก็เป็นที่เดิม
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แค้นรักสามีตัวร้าย
หล่อนบอกพฤกษ์ได้ย่ะนังนรมน โง่ซ้ำซาก...
อ้าว ขอตุลยาให้ช่วย แล้วทีงี้ทำไมไม่กลัวคนแอบมองจะรู้ว่าขอให้คนอื่นช่วย ไม่สงสัยเลยเว้ยว่าอาจจะมีกล้องซ่อนอยู่เพื่อแอบดูตัวเอง แทนที่จะขอมือถือใหม่มาใช้ สรุป ตอนนี้ไม่มีโทรศัพท์ โทรขอความช่วยเหลือไม่ได้...
โอ๊ย มีปัญญาบอกพฤกษ์ให้ไปบอกสามีได้ แต่ไม่ยอมบอกเค้าว่ามีคนส่งข้อความมาและคนๆนั้นน่าจะอยู่ในสถานพักฟื้นนี่แหล่ะ แล้วจะยังไง ตัวเองจะปกป้องลูกๆและแม่สามีได้ไง แต่งเรื่องได้ไม่เมคเซ้นส์เลย แต่เราว่าดูแล้วเหมือนไปก๊อปเรื่องอื่นมาแล้วเปลี่ยนชื่อคนเอา แล้วไอ้เรื่องที่เอามามันคงใช้บอทแปลมาอีกที เพราะนอกจากภาษาแหม่ง ๆ ยังใช้สรรพนามมั่ว เดี๋ยวเธอเดี๋ยวเขา เดี๋ยวเรียกลูกว่าคุณเดี๋ยวเรียกหนู เดี๋ยวเรียกยายเดี่ยวเรียกย่า ฯลฯ ถ้าคนเขียนหรือแปล มันไม่น่าจะผิดตรงจุดนี้...
นี่กอีกจุดที่ไม่สมจริง นรมนควรจะรีบบอกบุริษร์ตั้งแต่ต้น ไม่ใช่โอ้เอ้ ทำนั่นทำนี่ตั้งนาน เพราะก็ต้องเข้าใจสิว่าพ่อก็ทุกข์ใจเรื่องลูกหาย...
รู้ว่ามันฆ่าสามีและวางยาลูกคนเล็ก แต่ก็ทำเฉย เก็บมันไว้ใกล้ชิดกับลูกอีกคน ปล่อยให้มันสร้างฐานอำนาจมากขึ้นๆ แถมไม่แอบบอกลูกด้วยว่าต้องระวังอีนี่ อ่านแล้วงงตรรกะ...
น่าแบ่งคนเป็นสองกลุ่มตั้งแต่ต้น ตัวเองกับไมค์พาคนบุกบ้าน ค้นหาตัวนรมน อีกกลุ่มให้คนสนิทไมค์ซึ่งเป็นเจ้าถิ่นพาไปรับตัวแม่กับลูกออกจากรพ. ไม่งั้นอย่างเลวสุดคือเอาลูกและแม่ออกจากรพ. ได้แล้ว ให้ไมค์พาไปค้นบ้าน ช่วยนรมนออกมาด้วย ลองคิดตามความเป็นจริง พอรเมศรู้ว่าพาคนออกจากรพ.แล้ว มันก็ต้องเอะใจแล้วว่าต้องรีบเปลี่ยนที่ซ่อนนรมน รเมศมันก็ไม่น่าโง่นิ เป็นถึงเจ้าพ่อแถบนั้นได้...
แล้วแทนที่จะบอกลูกน้องว่ารเมศไว้ใจไม่ได้ ขังนรมนไว้และจะวางยากมล ก็ไม่บอกอีก แถมไม่เรียกตำรวจ ไม่ขอกำลังเสริม ทั้งๆที่รู้ว่าเลขากำลังจะโทรสั่งคนที่รพ. คือ ไม่คิดเหรอว่าอาจจะหนีออกจากรพ.ไม่ทัน...
กรูจะบ้า แอบเข้ามาคนเดียวอีกแล้ว ไหนว่ารวยมากมีอำนาจมาก ทำไมอนาถาจัง...
ป้าโอก็ใบ้ไว้ชัดมากนะ พระเอกฉลาดก็น่าจะสงสัยว่านางเป็นแม่แท้ ๆ หรือเปล่า พอฟังแม่พูดแล้ว อาจจะว่านางโอวางยาแม่บุริศร์ พอคลอดเด็กผู้หญิงมาก็แอบเปลี่ยนกับแฝดของตัวเอง เพราะงี้ถึงได้รักพระเอกกับน้องมากๆ แต่ก็งงว่าทำไมวางยากิจจา และทำร้ายกานต์ นั่นหลานแท้ๆนี่หว่า...
จะบ้าตาย ทำไมไม่ถามป้าโอว่าลูกอยู่ที่ไหน นักเขียนหลับเหรอ ชั้นงงมาก เขียนเรื่องได้แบบ เรื่องไม่คงเส้นคงวา เปลี่ยนรายละเอียดกลางทาง มีช่องโหว่เต็มไปหมด...