บทที่ 71 เธออย่าทำตัวมากเกินไป
“เหอะๆ!”
บุริศร์ไอ
นรมนรีบหันไปมองเขาด้วยสีหน้าปกติ และหันมาคุยกับโทรศัพท์ต่อ
“ได้สิ เดี๋ยวหาเวลานัดเจอกัน”
นรมนคุยกับเจตต์อย่างดีใจ
สีหน้าบุริศร์เริ่มไม่ค่อยดี
เขารีบคว้าโทรศัพท์หล่อนและวางสายโดยทันที
นรมนทั้งอึ้งทั้งโมโหที่เขาทำแบบนี้
“บุริศร์ คุณเป็นบ้าหรอ? นี่โทรศัพท์ฉัน! มีสิทธิ์ไรมาตัดสายโทรศัพท์ฉัน? ฉันกำลังคุยกับเพื่อนอยู่นะ”
“แผลตรงขาก็ไม่สามารถให้เธอนิ่งๆใช่มั้ย?”
บุริศร์พูดจบก็หันตัวเข้าห้องครัวและยึดโทรศัพท์ไปด้วย
“คืนโทรศัพท์ฉันมาเดี๋ยวนี้นะ!”
นรมนจะบ้าตาย
บุริศร์พูดเบาๆว่า“ดูทีวีเถอะ ดูทีวีจะได้ไม่สายตาเสีย”
“ถุย!”
นรมนพูดอย่างหยาบคาย
บุริศร์อึ้งไป และรีบหันไปมองนรมน
เมื่อก่อนนรมนนั้นเป็นสุภาพสตรี ไม่ต้องบอกว่าไม่พูดคำหยาบ ขนาดพูดเสียงดังหล่อนก็ไม่เคยพูด ตอนนี้เปลี่ยนไปขนาดนี้แล้วหรอ? หรือว่านี้เป็นตัวตนจริงของหล่อน?
บุริศร์รู้สึกนรมนในตอนนี้น่าสนใจมากกว่าแต่ก่อน ช่างร่าเริงแจ่มใสนะ แต่นรมนในเมื่อก่อนแค่นิสัยดี กลับรู้สึกขาดไรไปบางอย่าง
ทันใดนั้นเขายิ้มแล้วพูดขึ้นว่า“หรอ รบกวนเธอพูดคำนี้อีกรอบให้ฉันฝัง ฉันอยากฝังเป็นมาก”
ทำให้นรมนกลืนไม่ได้คายไม่ออก
ไอ่บ้า!
ตอนนี้ทำไมเขาหน้าด้านหน้าทนแบบนี้?
หล่อนเชื่อว่าไม่มีคนกล้าพูดอะไรหยาบคายกับเขาแบบนี้ เขาทันไม่โกรธอีก?
บุริศร์ไม่ได้โกรธ แต่นรมนโมโหจะบ้าคลั่ง รีบจับรีโมทอย่างแค้นและหาช่องดูแก้เบื่อ
ป้าโอเห็นการกระทำของทั้งสองก็รู้สึกไม่ค่อยพอใจอยู่แล้ว แต่เห็นบุริศร์ยิ้มแบบนั้น ป้าโอ้ก็ไม่มีไรจะพูด
5 ปีมานี้ บุริศร์ใช้ชีวิตแบบไม่มีชีวิตชีวา แต่วันนี้อย่างน้อยเขาก็ยิ้มบ้างแล้ว ป้าแกเองก็ไม่ไปกวนดีกว่า
บุริศร์รีบกลับเข้าไปห้องครัวทำอาหารต่อ
นรมนไม่ได้โฟกัสที่ทีวี แต่รู้สึกเหมือนอะไรดึงดูดให้มองไปในห้องครัวแล้วเหม่อลอย
รู้สึกทุกอย่างกลับไปแต่ก่อน
เมื่อหล่อนรู้ว่าตัวเองกำลังลอยคิดอะไรบางอย่าง ก็รีบดึงสติกลับมา และด่าตัวเองที่หลงเขาอีกแล้ว
ถึงแม้ผู้ชายคนนี้จะหล่อ แต่แล้วไง? หน้าหล่อใจหมาและไร้หัวใจ!
นรมนรีบหันตัวไปแล้วลุกขึ้น กระโดดๆไปเข้าน้ำอย่างเคยชิน
ป้าโอเห็นหล่อนลุกกะว่าจะไปช่วย แต่หล่อนเห็นกระโดดไปห้องน้ำและยังรู้ว่าสวิตช์ไฟอันไหนอีก ป้าโอชั่งแปลกใจ
“คุณผู้ชาย ทำไมหล่อนถึงคุ้นชินกับบ้านขนาดนี้?”
เขารีบหันไปมองป้าโอ“ไม่ต้องถามแล้วครับ แค่ดูแลหล่อนดีๆก็พอ”
พูดจบเหมือนเขาจำไรขึ้นได้ รีบโทรไปหาพฤกษ์
“หารถเข็นมาให้หน่อย เอาแบบสงดีที่สุดแล้วก็ไฮเทค”
ป้าโอมองไปที่เขาก็ไม่ได้พูดไรอีกแต่มีคำถามเรื่องหล่อนเต็มหัวอก
หล่อนที่เข้าห้องน้ำเสร็จเตรียมออกมาก็เห็นพฤกษ์เอารถเข็นเข้ามา
“คุณแคทเธอรี คุณบุริศร์บอกให้หารถเข็นมาให้คุณเพราะขาคุณไม่สะดวก ช่วงนี้ใช้ตัวนี้แทนก่อนครับ”
“ขอบคุณค่ะ”
นรมนรีบนั่งขึ้นไป รู้สึกมันส์มือดี
บุริศร์เห็นว่าหล่อนชอบใจแบบนี้อารมณ์ดีขึ้นเยอะ
“ล้างมือกินข้าว”
บุริศร์ที่ยกอาหารออกมาวางทำให้พฤกษ์ตกใจ
“คุณบุริศร์ ทำอาหาร?”
พฤกษ์อยู่กับบุริศร์หลายปี ยังไม่เคยรู้มาก่อนว่าบุริศร์ทำอาหารเป็น!
บุริศร์ไม่ได้สนใจพฤกษ์ เดินผ่านพฤกษ์และพานรมนไปล้างมือ
“ของทุกอย่างอยู่ตรงนี้ ขาดแคลนอะไรบอกกับป้าโอนะ”
“เข้าใจแล้ว”
นรมนตอบกลับไปรีบล้างมือแล้วเขาก็ดันรถเข็นไปที่โต๊ะกินข้าว
โต๊ะก็ยังเหมือนแต่ก่อนที่ๆหล่อนนั่งก็เป็นที่เดิม
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แค้นรักสามีตัวร้าย