แค้นรักสามีตัวร้าย นิยาย บท 8
บทที่8 ขายความลับของตัวเอง
“มน เธอมานี่เร็ว ฮ่าฮ่าฮ่า ขำเป็นบ้า! กรรมสนองคนเลวแล้วล่ะ!”
เสียงหัวเราะอึกทึกของคมทิพย์ทำให้กานต์ที่เพิ่งออกมาจากห้องน้ำอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว
“ขอร้องล่ะ คุณหัวเราะเบาๆหน่อยได้ไหม ไม่เป็นสุภาพสตรีเลยสักนิด แก่แล้วเสียเปล่า มิน่าอายุยี่แปดแล้วยังไม่ได้แต่งงาน!”
คำพูดของกานต์ทำให้คมทิพย์รู้สึกอับอาย
“ตัวแสบ พูดว่าอะไรนะ พูดใหม่อีกรอบหนึ่งสิ เชื่อไหมว่าหญิงชราจะไปตีก้นเธอ”
คมทิพย์พูดจบก็ม้วนแขนเสื้อขึ้น ท่าทางดูราวกับพี่สาวคนโต
กานต์มองเธอด้วยสายตาเหยียดหยาม และวิ่งไปหานรมนแต่เขากลับเปลี่ยนสีหน้าในทันที
“มามี๊ ให้ผมเก็บให้เถอะครับ มามี๊ไปนั่งพักในห้องนั่งเล่นเถอะ”
กานต์ม้วนแขนเสื้อขึ้น และนำอาหารที่นรมนเพิ่งทำเสร็จออกมา และยังช่วยจัดแจงวางตะเกียบอย่างเรียบร้อย
เมื่อคมทิพย์เห็นกานต์เป็นเด็กรู้เรื่องรู้ราวเช่นนั้น ก็ทำให้ความอับอายของเธอนั้นกลับกลายเป็นความอ่อนโยน
“ตัวแสบ ฉันเห็นกับความกตัญญูของเธอจะไม่เอาเรื่องกับเธอนะ”
“หญิงชรา เอาแต่นั่งรอจะทานข้าวอย่างเดียวไม่ช่วยเหลืออะไรสักนิด เป็นครูจริงๆหรือนี่”
กานต์ยั่วโมโหคมทิพย์ขึ้นอีกครั้ง
“เธอรู้เอาไว้ด้วย ที่นี่มันบ้านของฉัน!”
“พวกเราให้เงินค่าห้องกับคุณ คุณให้เงินค่ากับข้าวพวกเราด้วยรึเปล่าล่ะ”
กานต์มองคมทิพย์ด้วยสายตาแห่งความรังเกียจ เขาโมโหคมทิพย์จนโพล่งออกไป
เมื่อนรมนเห็นกานต์เป็นเช่นนี้ เธอจึงกระแอมขึ้นและพูดว่า “กานต์ พูดกับป้าคมทิพย์อย่างนี้ไม่ได้นะ หนูรู้ไหมว่าตัวเองกำลังจะไปเรียนหนังสือกับคุณป้า หนูจะไม่เคารพคุณครูไม่ได้นะ”
กานต์หน้ามุ่ยในทันที
เขาไม่อยากไปอยู่กับคมทิพย์ แต่เมื่อนึกถึงกิจจา นึกถึงบุริศร์ เขาก็นิ่งสงบลง
เมื่อคมทิพย์ได้ยินว่ากานต์จะเข้าเรียนที่โรงเรียนอนุบาลของเธอ ทันใดนั้นเธอก็ได้สติกลับคืนมา
“มน เธอจะให้เขาไปเรียนที่โรงเรียนฉันจริงๆหรอ”
“อื้อ กานต์ต้องเข้าอนุบาลแล้ว ฉันเองก็มีงาน อยู่กับเขาที่บ้านไม่ได้ ได้ยินว่าโรงเรียนอนุบาลที่เธอทำงานอยู่นั้นดีมาก เรื่องนี้ต้องรบกวนเธอด้วยแล้ว”
“ไม่รบกวน ไม่รบกวน”
คมทิพย์แอบอมยิ้ม กานต์ฮัมเพลงของเขาไปไม่พูดไม่จา
“ใช่แล้ว เมื่อกี๊เธอหัวเราะเรื่องอะไร”
นรมนถามหลังจากที่จัดอาหารบนโต๊ะเรียบร้อยแล้ว
คมทิพย์นึกถึงข่าวที่เธอเพิ่งดูเมื่อสักครู่
เธอจึงรีบยื่นโทรศัพท์ไปที่เบื้องหน้าของนรมน และหัวเราะขึ้นอย่างสะใจ
“มนต์ เธอดูสิ บุริศร์ดูเด็กเยี่ยวใส่หน้า ฮ่าฮ่าฮ่า สะใจ ในที่สุดผู้ชายคนนี้ก็ถูกคนจัดการซะที”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แค้นรักสามีตัวร้าย
หล่อนบอกพฤกษ์ได้ย่ะนังนรมน โง่ซ้ำซาก...
อ้าว ขอตุลยาให้ช่วย แล้วทีงี้ทำไมไม่กลัวคนแอบมองจะรู้ว่าขอให้คนอื่นช่วย ไม่สงสัยเลยเว้ยว่าอาจจะมีกล้องซ่อนอยู่เพื่อแอบดูตัวเอง แทนที่จะขอมือถือใหม่มาใช้ สรุป ตอนนี้ไม่มีโทรศัพท์ โทรขอความช่วยเหลือไม่ได้...
โอ๊ย มีปัญญาบอกพฤกษ์ให้ไปบอกสามีได้ แต่ไม่ยอมบอกเค้าว่ามีคนส่งข้อความมาและคนๆนั้นน่าจะอยู่ในสถานพักฟื้นนี่แหล่ะ แล้วจะยังไง ตัวเองจะปกป้องลูกๆและแม่สามีได้ไง แต่งเรื่องได้ไม่เมคเซ้นส์เลย แต่เราว่าดูแล้วเหมือนไปก๊อปเรื่องอื่นมาแล้วเปลี่ยนชื่อคนเอา แล้วไอ้เรื่องที่เอามามันคงใช้บอทแปลมาอีกที เพราะนอกจากภาษาแหม่ง ๆ ยังใช้สรรพนามมั่ว เดี๋ยวเธอเดี๋ยวเขา เดี๋ยวเรียกลูกว่าคุณเดี๋ยวเรียกหนู เดี๋ยวเรียกยายเดี่ยวเรียกย่า ฯลฯ ถ้าคนเขียนหรือแปล มันไม่น่าจะผิดตรงจุดนี้...
นี่กอีกจุดที่ไม่สมจริง นรมนควรจะรีบบอกบุริษร์ตั้งแต่ต้น ไม่ใช่โอ้เอ้ ทำนั่นทำนี่ตั้งนาน เพราะก็ต้องเข้าใจสิว่าพ่อก็ทุกข์ใจเรื่องลูกหาย...
รู้ว่ามันฆ่าสามีและวางยาลูกคนเล็ก แต่ก็ทำเฉย เก็บมันไว้ใกล้ชิดกับลูกอีกคน ปล่อยให้มันสร้างฐานอำนาจมากขึ้นๆ แถมไม่แอบบอกลูกด้วยว่าต้องระวังอีนี่ อ่านแล้วงงตรรกะ...
น่าแบ่งคนเป็นสองกลุ่มตั้งแต่ต้น ตัวเองกับไมค์พาคนบุกบ้าน ค้นหาตัวนรมน อีกกลุ่มให้คนสนิทไมค์ซึ่งเป็นเจ้าถิ่นพาไปรับตัวแม่กับลูกออกจากรพ. ไม่งั้นอย่างเลวสุดคือเอาลูกและแม่ออกจากรพ. ได้แล้ว ให้ไมค์พาไปค้นบ้าน ช่วยนรมนออกมาด้วย ลองคิดตามความเป็นจริง พอรเมศรู้ว่าพาคนออกจากรพ.แล้ว มันก็ต้องเอะใจแล้วว่าต้องรีบเปลี่ยนที่ซ่อนนรมน รเมศมันก็ไม่น่าโง่นิ เป็นถึงเจ้าพ่อแถบนั้นได้...
แล้วแทนที่จะบอกลูกน้องว่ารเมศไว้ใจไม่ได้ ขังนรมนไว้และจะวางยากมล ก็ไม่บอกอีก แถมไม่เรียกตำรวจ ไม่ขอกำลังเสริม ทั้งๆที่รู้ว่าเลขากำลังจะโทรสั่งคนที่รพ. คือ ไม่คิดเหรอว่าอาจจะหนีออกจากรพ.ไม่ทัน...
กรูจะบ้า แอบเข้ามาคนเดียวอีกแล้ว ไหนว่ารวยมากมีอำนาจมาก ทำไมอนาถาจัง...
ป้าโอก็ใบ้ไว้ชัดมากนะ พระเอกฉลาดก็น่าจะสงสัยว่านางเป็นแม่แท้ ๆ หรือเปล่า พอฟังแม่พูดแล้ว อาจจะว่านางโอวางยาแม่บุริศร์ พอคลอดเด็กผู้หญิงมาก็แอบเปลี่ยนกับแฝดของตัวเอง เพราะงี้ถึงได้รักพระเอกกับน้องมากๆ แต่ก็งงว่าทำไมวางยากิจจา และทำร้ายกานต์ นั่นหลานแท้ๆนี่หว่า...
จะบ้าตาย ทำไมไม่ถามป้าโอว่าลูกอยู่ที่ไหน นักเขียนหลับเหรอ ชั้นงงมาก เขียนเรื่องได้แบบ เรื่องไม่คงเส้นคงวา เปลี่ยนรายละเอียดกลางทาง มีช่องโหว่เต็มไปหมด...