“ท่านแม่ เล่อเล่อหิวมากเลย”
ราชวงศ์ต้าชิ่ง ณ หมู่บ้านต้าซิงในกระท่อมมุงที่ทรุดโทรมนั้น มีเด็กหญิงตัวน้อยเอ่ยปากด้วยความคับข้องใจ
ลั่วเสี่ยวปิงมองดูเด็กหญิงตัวน้อยที่เปรียบได้กับผู้ลี้ภัยชาวแอฟริกัน แต่มีดวงตาขนาดใหญ่และสวยงาม และอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจอีกครั้งในใจ
นี่เธอทะลุมิติแล้วจริงเหรอ
เธอเป็นเภสัชกรอัจฉริยะผู้สง่างามและเป็นนักธุรกิจที่ลึกลับของอาณาจักรธุรกิจ ถูกคนที่กระโดดตึกฆ่าตัวตายทับโดนระหว่างทางไปทำงาน ได้ทะลุมิติมาอยู่ในร่างของหญิงชาวนาสมัยโบราณที่ท้องก่อนแต่งและมีชื่อ นามสกุลเดียวกับเธอ เธอที่ยังไม่เคยมีความรักมาก่อน จู่ๆก็กลายเป็นแม่ของเด็กสองคน
ส่วนหญิงร่างเดิมนี้ตายเพราะเหลืออาหารไว้ให้ลูกทั้งสองกิน ดังนั้นนางจึงดื่มแต่น้ำ และอดข้าวตาย
“ท่านแม่ อานอานไม่หิว”เห็นแม่ของเขามองดูน้องสาวตัวเองแล้วไม่พูดอะไร เด็กชายก็รีบเอ่ยปาก
ถึงเขาจะยังเด็กอยู่ แต่เขาก็รู้ว่า ในบ้านไม่มีอะไรให้กินแล้ว
แต่ว่า อานอานพึ่งพูดจบ ท้องของเขาก็ส่งเสียงโครก~ครากกก~~~มา ทำให้เขารู้สึกเขินอายเล็กน้อย
เมื่อมองดูเด็กทั้งสองที่ผอมแห้งเช่นนี้ ลั่วเสี่ยวปิงรู้สึกสงสารยิ่งนัก
แฝดชายหญิงคู่นี้ ถ้าบ้านไหนมีก็ได้รับการเลี้ยงดูเป็นอย่างดี แต่พวกเขากลับอยากทานอาหารครบมื้อหนึ่งยังไม่ได้เลย
ตอนนี้ข้ากลายเป็นแม่ของพวกเขาแล้ว ข้าจะไม่สนพวกเขาได้อย่างไรกัน
เมื่อคิดเช่นนี้ ลั่วเสี่ยวปิงก็ยิ้มอย่างอ่อนโยน
“ได้จ้ะ เดี๋ยวแม่จะทำกับข้าวให้พวกหนูกินเดี๋ยวนี้เลย”
ถึงจะพูดเช่นนี้ แต่พอถึงห้องครัว ลั่วเสี่ยวปิงก็ไม่รู้จะทำไงต่อดี
ไม่มีน้ำมัน ไม่มีเกลือ ไม่มีข้าว ไม่มีแป้ง……
จนจังเลย……
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แม่หญิงปรุงยามือปราบกับลูกลิงทั้งสอง
สนุกแต่ทำไมคุยกับคนอายุเยอะกว่า เรียกเจ้า ๆ ข้า กับเจ้า ทำไม่ใช่ ท่าน เหมือนอันอัน อานอาน คุยกับพ่อ กับผู้ใหญ่ เรียกเจ้าอยู่เลย...
เนื่องนี้สนุกดี..ถึงแม้จะมีบางตอนที่เขียนเนือยไปหน่อย แต่ก็ตบกลับมาได้ 👍👍👍 คือ โอเคดีเลย...
ตอนที่ 19 - 20 หาย...
เรื่องนี้เคยลงจนจบแล้วหายไปไหนหมด เคยลงในreaderaz...