แม่หญิงปรุงยามือปราบกับลูกลิงทั้งสอง นิยาย บท 3

“ตอนนั้นเจ้าทำเรื่องแบบนั้นลงไป ตอนนี้อยากจะทำให้ชื่อเสียงกลับคืนมา มีทางเดียวคือเจ้าแต่งงาน มีแต่เจ้าแต่งงานแล้ว ตระกูลลั่วของพวกข้าถึงจะไม่โดนคนอื่นพูดหัวเราะเยาะลับหลัง พี่สาวเจ้าก็จะได้หาคู่หมั้นที่ดีใหม่ได้”

ในราชวงศ์ต้าชิ่ง ถึงผู้หญิงโดนหย่านั้นจะเป็นเรื่องน่าขายหน้า แต่ถ้ามีคนยอมแต่งงานกันนางก็สามารถแต่งใหม่ได้อยู่

ถ้าไม่ใช่เพราะเห็นฟ่านลี่ฮัวเอาแต่มองเข้าไปในห้องนอน ในสายตาเต็มไปด้วยแผนการร้าย นางก็เชื่อคำที่ฟ่านลี่ฮัวพูดแล้ว

เพื่อให้ฟ่านลี่ฮัวพูดให้ชัดเจนกว่าเดิม ลั่วเสี่ยวปิงก็แกล้งทำเป็นน่าสงสาร “แต่ แต่ว่าคุณป้า ตอนนี้หน้าของข้า……แถมยังมีลูกสองคนด้วย แล้วจะมีใครอยากจะแต่งงานกับข้า？”

ลั่วเสี่ยวปิงก้มหน้าลงเล็กน้อย มองดูน่าเศร้าดี

ฟ่านลี่ฮัวเห็นเช่นนี้ก็ได้ใจยิ่งนัก “นี่เจ้าต้องขอบใจข้าดีๆละ ข้าอุตส่าห์หาคู่หมั้นที่ดีเช่นนี้ให้เจ้า”

“ในเมืองมีนายท่านจางคนหนึ่ง มีภรรยาสองคนแต่ไม่เหลือลูกไว้แม้แต่คนเดียวเลยก็เสียไปแล้ว ตอนนี้ เขาอยากได้เจ้าเป็นภรรยา ก็ไม่ได้รังเกียจเจ้าทุเรศ ยังให้เจ้าพาลูกทั้งสองของเจ้าเข้าสกุลจางด้วย ให้เจ้าเป็นนายหญิงสามของสกุลจาง อานอานสามารถไปเป็นคุณชายของสกุลจางและสืบสกุลให้สกุลจาง เรื่องดีเช่นนี้หายากนะเนี่ย”

ลั่วเสี่ยวปิงขใวดคิ้ว ถ้ามันเหมือนที่ฟ่านลี่ฮัวพูดจริง ตามมาตรฐานของยุคนี้ ก็ถือเป็นการแต่งงานที่ดีจริงๆ

แต่ว่า ลั่วเสี่ยวปิงรู้สึกว่าที่ไหนแปลกๆ

แต่ถ้าหากนายท่านจางนั้นไม่มีลูกชายไว้สืบสกุลจริง ก็สามารถรับเลี้ยงลูกของคนในตระกูลได้ เป็นไปไม่ได้ที่สกุลจางนั้นจะมีแค่เขาคนเดียว？

หากไม่ใช่เพราะว่านางเสียโฉมไป ก็ยังบอกได้ว่านายท่านจางนั้นแต่งงานกับนางเพราะชอบความงามของนาง แต่ว่าตอนนี้ นายท่านจางนั้นมาเพื่อเอาอานอานแน่เลย

ส่วนเพราะอะไรนั้น ลั่วเสี่ยวปิงเองก็คิดไม่รู้เหมือนกัน

แต่ที่แน่ๆคือ นายท่านจางต้องคิดไม่ดีกับอานอานแน่นอน ส่วนฟ่านลี่ฮัวก็ยิ่งไม่คิดไรดีแน่เลย

แต่ว่าฟ่านลี่ฮัวซ่อนเจตนาร้ายอะไรไว้ ตอนนี้ลั่วเสี่ยวปิงก็ไม่รู้เหมือนกัน ฟ่านลี่ฮัวเองก็จะไม่เปิดเผยให้นางรู้แน่นอน ทำได้เพียงค่อยสังเกตดูดีๆ

เมื่อนึกถึงตรงนี้ ลั่วเสี่ยวปิงก็ไม่คิดที่จะแสดงละครต่อไปอีก เงยหน้า ถามด้วยน้ำเสียงที่เย็นชาว่า “คุณป้าเชิญกลับเถอะ”

ฟ่านลี่ฮัวกำลังรอลั่วเสี่ยวปิงขอบคุณที่นางหาคู่หมั้นที่ดีเช่นนี้ให้หล่อน แต่ไม่คิดเลยว่าลั่วเสี่ยวปิงกลับพูดคำเย็นชาเช่นนี้ ก็รู้สึกตกตะลึงไปสักพัก