แม่หญิงปรุงยามือปราบกับลูกลิงทั้งสอง นิยาย บท 306

"ไอ้เจ้าของหอเหมยเซียงไม่ได้เรื่องเลยจริงๆ เพื่อได้เงินสกปรกเหล่านั้นมา ไปทำร้ายคนมากขนาดนี้ ไร้มนุษยธรรมจริงๆ คนที่มาจากชนบทก็แบบนี้แหละ เห็นแต่เงินทอง"

"ก็ใช่สิ ร้านเครื่องสำอางตระกูลจูมีน้ำใจกว่านะ เนื่องจากขายของๆหอเหมยเซียงทำให้ลูกค้าเสียโฉมเลยรู้สึกผิด จึงพาลูกค้าไปส่งที่โรงหมอ และยังจ่ายค่ารักษาให้ด้วย แถมยังจ่ายค่าชดเชยให้บ้านละหนึ่งตำลึง"

"แต่นี่มันมีประโยชน์ที่ไหนได้ล่ะ?พวกหมอในสำนึกแพทย์ก็ฟื้นใบหน้าของพวกนางกลับคืนมาไม่ได้เลย ได้ข่าวว่ายังมีคนคิดสั้นในโรงหมอ หากไม่ใช่ว่าผู้ดูแลของตระกูลจูไปโน้มน้าวใย บอกกับคนนั้นว่าถ้าจะตายก็ต้องรอชิงความเป็นธรรมมาให้ได้ก่อนค่อยตาย กลัวคนที่คิดสั้นยังมีอีกเยอะเลย"

"ดังนั้นเลยสรุปได้ว่าหอเหมยเซียงโหดเหี้ยมมาก ได้ข่าวว่าวันนี้พวกเขายังจะรวมตัวไปชิงความเป็นธรรมที่เมืองซีเหอเลย"

"แต่เสียดายเทศบาลโคมไฟของวันนี้เลยนะ......"

เนื่องจากคนเดินมีมากมาย ทำให้เดินรถอย่างช้า คนในรถม้าเลยได้ยินคำพูดทั้งปวง

สีหน้าของไป๋เสาไม่ดี มองไปทางชั่วเสี่ยวปิง"นายหญิงเจ้าคะ เรื่องนี้ต้องทำอย่างไรเจ้าค่ะ?"

พวกเขาล้วนมาที่เมือง หากคนเหล่านี้ไปที่หอเหมยเซียงจริงๆ คนที่อยู่ในหอเหมยเซียงคงรับมือไม่ไหว

หลังจากลั่วเสี่ยวปิงรู้สึกไม่พอใจแล้วก็ใจเย็นลง ได้ยินไป๋เสาพูดเช่นนี้ ลั่วเสี่ยวปิงก็ทำตัวเหมือนมั่นใจในตัวเองมาก

ตอนที่เปิดผ้าม่าน ลั่วเสี่ยวปิงให้หนานซิงลงรถม้าก่อน

หลังจากรถม้าหยุดลง ก็ได้รับความไม่พอใจจากหลายคนเลย แต่พอเห็นส่วนคนที่ออกไปเป็นผู้หญิงที่สวยงาม เวียงไม่พอใจของทุกคนก็เบาลง

ลั่วเสี่บวปิงลงรถม้า เห็นว่าไป๋เสาจะตามลงมาด้วย เลยออกเสียงห้าม"เรื่องนี้ข้าไปจัดการก็พอ เจ้ากับหนานซิงปกป้องเด็กสามคนไว้ให้ดี ไปเล่นพวกเขาไปก่อน"

นางจะจัดการเรื่องนี้ให้เสร็จโดยเร็ว คืนนี้ทุกคนถือจะได้ชมโคมไฟ

ไป๋เสาได้ยินเช่นนี้ ก็ต้องหยุดท่าลงรถม้าไว้

หลังจากลั่วเสี่ยวปิงลงรถแล้ว ฉีเทียนเห้าก็มาถึงข้างลั่วเสี่ยวปิง ส่วนม้าของขากับอั้นหวู่ที่ขี่ม้านั้น ลั่วเสี่ยวปิงล้วนไม่เห็น

"มีความคิดแล้วใช่ไหม?"ฉีเทียนเห้ารู้นิสัยของลั่วเสี่ยวปิง การซุบซิบของฝูงชนเขาเลยได้ยินแน่นอน

เรื่องนี้ถ้าให้เขาจัดการจะจัดการง่ายเลย แต่เขารู้อยู่ชัดเจนว่าลั่วเสี่ยวปิงจะจัดการเอาเอง

ลั่วเสี่ยวปิงพยักหน้า"ข้าจะไปโรงหมอก่อน"

พูดจบ ลั่วเสี่ยวปิงก็ถามคนที่กำลังนินทาเหตุการณ์หอเหมยเซียงอยู่ว่สตระกูลจูพาคนไปที่โรงหมอไหน ไปยังไง

คนนั้นเห็นว่าลั่วเที่ยวปิงหย้าตาดี ผิวเรียวขาว ก็เลยดูจนอึ้งไปเลย

ในตอนที่ฉีเทียนเห้ารู้สึกโกรธอยากจะดึงลั่วเสี่ยวปิงกลับมา คนนั้นก็กว่าจะบอกชื่อของโรงหมอและวิธีการไปที่นั่นออกมาหมด

ดังนั้นภายใต้การป้องกันของฉีเทียนเห้า ไม่นานก็ห่างไกลจากรถม้าและฝูงชน

ไม่นาน ลั่วเสี่ยวปิงก็เห็นว่ามีป้าย'ถงเหรินถัง'ในที่ๆไกล

เพราะเรื่องมันดังมาก ทำให้ถงเหรินถังถูกล้อมอย่างมิดชิด อยากจะบีบตัวเข้าไปก็ลำบากมาก

ฉีเทียนเห้าก็ไม่อยากบีบตัวเข้าไป ตอนที่ลั่วเสี่ยวปิงคิดวิธีอยู่ เลยพาลั่วเสี่ยวปิงเข้าไปในซอยข้างๆโดยตรง

เวลานี้ ในโรงหมอเต็มไปด้วยเสียงร้องไห้

ผู้หญิงเหล่านี้ บางคนปิดคลุมหน้าด้วยผ้า มีคนใส่หมวกคลุม

และก่อนหน้านี้มีหญิงคนหนึ่งคิดสั้นจนอยากชนเสาตายนั้น มีรอยเลือดขนาดใหญ่บนหน้าผากของนาง ไม่ได้ใส่ผ้าคลุมและหมดคลุมหน้า เผยให้เห็นใบหน้าอย่างสิ้นเชิง

นั่นเป็นใบหน้าที่ทนดูไม่ได้ ผิวหน้าของนางเปื่อยเน่าแล้ว น่ากลัวกว่าคนที่สิวเต็มหน้าซึ่งถูกเราเรียกกันว่า'พื้นผิวของดวงจันทร์' อีก