แม่หญิงปรุงยามือปราบกับลูกลิงทั้งสอง นิยาย บท 344

สองวันผ่านไป เมี่ยวชุ่ยหลานอารมณ์ดีมาก นั่งอาบแดดอยู่ในลานบ้านของตระกูลเหยียน สายตามองไปทางประตูด้วยความคาดหวัง

สองวันนี้นางสังเกตแล้ว ของที่ควรมีในสินสอด บ้านจางล้วนเตรียมหมดแล้ว คาดว่าสองวันนี้ก็จะมาขอแต่งแล้ว

นางคิดมาหมดแล้ว หลังจากนางได้เข้าบ้านจางอีกครั้ง นางจะให้จางต้าหลางซื้อบ้านใหญ่ในเมืองให้ จากนั้นซื้อสาวใช้คนหนึ่งมาคอยรับใช้ ให้นางได้มีชีวิตสุขสบายเหมือนกับนายหญิงของตระกูลสูงศักดิ์

ส่วนทารกในครรภ์......นางว่าเดี๋ยวถึงเวลาให้มันแทงไปโดยอุบัติเหตุ แล้วอนาคตนางค่อยคลอดลูกชายหลายๆคนให้จางต้าหลางเพื่อเป็นที่พึ่งของตัวเองด้วย

เชื่อว่าหลังจากนางมีลูกชายแล้ว คนที่มีนิสัยอย่างจางต้าหลาง เป็นไปไม่ได้ที่จะรับเมียหลวงเข้าบ้านทำให้นางโมโห

ดังนั้นตอนนี้นางต้องได้ใจจากจางต้าหลาง กลายเป็นผู้หญิงคนเดียวของจางต้าหลาง ถึงแม้เป็นแค่เมียน้อย ก็ไม่มีปัญหาอะไร

เมี่ยวชุ่ยหลานคิดอย่างดีงามเลย เพราะนางยังคิดว่าจางต้าหลางจะยังคงเป็นผู้ชายที่ทำตามนางทุกอย่าง

ตอนที่เมี่ยวชุ่ยหลานยิ่งคิดยิ่งรู้สึกตื่นเต้น ประตูก็กว่าจะมีการเคลื่อนไหวส่งมา

เมี่ยวชุ่ยหลานดีใจมาก รีบลุกขึ้นไปเปิดประตู

แต่พอเปิดประตูแล้ว เห็นคนที่ยืนอยู่หน้าประตู เมี่ยวชุ่ยหลานก็ตกลงมาก วิ่งหนีทันที

ตอนนี้ มีมือปราบสิบกว่าคนยืนอยู่นอกประตู เห็นเมี่ยวชุ่ยหลานหนี เหล่ามือปราบรีบห้ามเมี่ยวชุ่ยหลานไว้

สีหน้าของเมี่ยวชุ่ยหลานกลัวจนซีดขาว สายตาทีีมองมือปราบเต็มไปด้วยความหวาดกลัว

"พวกเจ้า......พวกเจ้าทำอะไรเนี่ย?บุกเข้าบ้านชาวบ้าน รังแกข้าในฐานะที่อยู่คนเดียวหรือ?"เมี่ยวชุ่ยหลานพยายามตั้งสติ ตะโกนใส่มือปราบเหล่านั้น

เหล่ามือปราบอึ้งเพราะลักษณะที่ตกใจของเมี่ยวชุ่ยหลาน แม้กระทั่งยังสงสัยว่าพวกเขาหาคนผิดหรือเปล่า

ในเวลานี้ เมี่ยวชุ่ยหลานกรีดขึ้นมาอีก"ช่วยด้วย มือปราบรังแกคน มือปราบรังแกสตรีมีครรภ์"

เหล่ามือปราบ"......"

พวกเขารังแกตรงไหน?

ตั้งแต่ที่เข้ามาจนถึงตอนนี้ พวกเขายังไม่ได้แตะต้องนางเลย

ตอนที่มือปราบมา ก็มีชาวบ้านที่มาดูสนุกตามอยู่ แค่ว่าทุกคนล้วนไม่กล้าเข้าใกล้

ตอนนี้ได้ยินเมี่ยวชุ่ยหลานตะโกน ชาวบ้านที่เดิมตามมาและชาวบ้านที่พักอยู่รอบข้างก็ล้วนล้อมรอบขึ้นมาอย่างกล้าหาญ

เพราะน้อยมากที่พวกเขาจะเห็นมือปราบมาเป็นกลุ่มแบบนี้

เหล่าชาวบ้านยังไม่รู้ว่ามือปราบมาทำอะไร ก็เห็นเมี่ยวชุ่ยหลานที่ถูกมือปราบล้อมรอบอยู่ตอนกลางนั้น ขอความช่วยเหลือด้วยสีหน้าที่หวาดกลัว"พี่ๆ ลุงป้าน้าอา ช่วยข้าด้วย พวกเขา......พวกเขาเข้ามาจะลวนลามข้า ฮือออ......ข้ากลัวมากเจ้าค่ะ......"

เหล่าชาวบ้านได้ยินล้วนอึ้งไปเลย

นี่......มือปราบจะลวนลามเมี่ยวชุ่ยหลาน?

เห็นว่าทุกคนก็แค่อึ้ง ไม่ได้ทำอะไรที่มีประโยชน์ออกมา เมี่ยวชุ่ยหลานแอบโกรธในใจ เลยทำทตัวอ่อนแอกว่าเดิม เสียงร้องไห้ก็น่าสังเวชมากขึ้น"ข้าเป็นสตรีมีครรภ์ยังถูกปฏิบัติเช่นนี้เลย ถ้าถูกพวกเขาลวนลามได้สำเร็จ แล้วพี่น้องในหมู่บ้านคนอื่นล่ะ?เราจะปล่อยให้พวกเขามารังแกหรือไง?"

เมี่ยวชุ่ยหลานร้องไห้ไปด้วย พร้อมบ่นให้ฟังอย่างชัดเจน

แม่นางน้อยบางคนได้ยินคำพูดของเมี่ยวชุ่ยหลาน ล้วนรีบหลบไปอยู่ข้างหลังของทุกคน กลัวจะถูกมือปราบรังแก

ส่วนมือปราบเหล่านั้น ตอนนี้ล้วนบึ้งตึง

"พวกข้า......"

"ไร้ยางอายเหลือเกิน แม้กระทั่งสตรีมีครรภ์ยังรังแกอีก ไม่มีความเป็นมนุษย์จริงๆ"

ยังไม่ทันรอให้มือปราบอธิบาย ก็มีคนหนึ่งพูดด้วยความแค้นเคืองต่อความไม่เป็นธรรม

มีคนหนึ่งเริ่มพูดก่อน คนที่เหลือก็เหมือนได้รับแรงกระตุ้น อ้าปากพูดว่า