แม่หญิงปรุงยามือปราบกับลูกลิงทั้งสอง นิยาย บท 346

ณ ลานบ้านข้างหลังของตระกูลพาน พานฮูหยินกำลังโน้มน้าวใจพานหยิงหยิงอยู่

"หยิงหยิง วันนี้เป็นวันสุดท้ายของสามวันที่นัดไว้ ตระกูลฉวี่ก็เอาสินสอดมาให้แล้ว ถ้าเจ้าพยักหน้า แม่ก็จะตัดสินให้......"

พานฮูหยินพูดถึงตรงนี้ เห็นว่าพานหยิงหยิงยังคงเงียบขรึม ถอนหายใจออกมาและพูดว่า"แม่ก็ได้ไปตรวจสอบจางต้าหลางแล้ว ถึงแม้คนใช้ได้ และผู้ใหญ่ที่บ้านก็ใจดี แต่ยังไงแล้วเมี่ยวชุ่ยหลานก็ยังคงเป็นตัวนำอันตราย ถึงแม้ทารกในครรภ์ของนางไม่ใช่เป็นของจางต้าหลานก็ตาม แต่เจ้าจะรับประกันได้ยังไงว่าผู้หญิงคนนั้นจะไม่มาหาเรื่องพวกเจ้า?'

พานหยิงหยิงได้ยินคำพูดนี้ รู้สึกว่าหัวใจเหมือนโดนมีดแทง

ใช่ไง จริงๆแล้วนางก็เคยคิดปัญหานี้มาก่อน

ถึงแม้ทารกในครรภ์ของเมี่ยวชุ่ยหลานไม่ได้เป็นของต้าหลาง แต่คนที่มีนิสัยอย่างเมี่ยวชุ่ยหลาน จะปล่อยให้พวกเขามีชีวิตอยู่ดีๆหรือ?

หากนางมาหาเรื่องเป็นประจำ ต้าหลางยังสามารถยืดมั่นในความคิดของตัวเองได้หรือเปล่า?

พานหยิงหยิงรู้ดีว่า ฐานะทางครอบครัวของตระกูลฉวี่ใช้ได้ เป็นข้อเลือกที่ดีเลยทีเดียว

สิ่งที่นางรู้อย่างชัดเจนคือ นางไม่ซีเรียสว่าฉวี่จี้ของตระกูลฉวี่มีเมียน้อยคนหนึ่ง แต่นางซีเรียสมากระหว่างจางต้าหลางกับเมี่ยวชุ่ยหลาน

เมื่อนึกถึงที่นี่ พานหยิงหยิงก็ใช้มือปิดหัวใจเอาไว้ แล้วน้ำตาก็ไหลลงมาตาม

พานฮูหยินเห็นเช่นนี้ กอดลูกสาวเข้าไปในอ้อมอกด้วยความเจ็บปวดใจ"หยิงหยิง เจ้าก็อย่าโทษแม่บังคับเจ้า แม่แค่ไม่อยากให้เจ้ามีชีวิตที่ไม่สบายใจในอนาคต แม่แค่อยากให้เจ้ามีความสุข เจ้าเป็นคนที่เมตตาใจดี ผู้หญิงอย่างเมี่ยวชุ่ยหลาน เจ้าจะรับมือไหวหรือ?"

"ฟังแม่เถอะ ยอมรับตระกูลฉวี่ละกัน ถ้าพลาดไป อยากหาคนที่ฐานะดีเช่นนี้ก็ไม่ง่ายแล้วนะ"

ตอนที่พูดประโยคนี้ ขอบตาของพานฮูหยินก็แดงขึ้นมา นางพูดอย่างสะอึกสะอื้น ทำให้พานหยิงหยิงฟังแล้วยิ่งรู้สึกปวดใจ

ถ้าตัวเองยืนหยัดต่อไปอีก พ่อแม่พี่ชายและพี่สะใภ้ก็จะปวดหัวเพราะเรื่องของนางอีกหรือ?

เพราะเรื่องของตัวเองทำให้พี่ชายทุกคนล้วนกลับมาในเมื่อวานนี้ แม้กระทั่งท่านพ่อยังทิ้งธุรกิจในมือกลับมาเลย

สิ่งเหล่านี้ ล้วนเป็นเพราะนาง

นางไม่สามารถตามใจตัวเองอีกแล้ว

"แม่ ข้ายอม......"

"ฮูหยินเจ้าคะ คุณหนูเจ้าคะ"

ตอนที่พานหยิงหยิงจะยอมรับงานแต่งของตระกูลฉวี่ ก็มีเสียงสาวใช้ที่รีบร้อนและตื่นเต้นส่งมาจากนอกประตู

แม่ลูกสองคนมองไปทางสาวใช้ที่วิ่งมาอย่างดีใจ ได้ยินแต่สาวใช้พูดว่า"มีคนมาขอแต่งกับคุณหนูอีกแล้วเจ้าค่ะ"

"ใคร?"พานฮูหยินถาม

ผ้าเช็ดหน้าในมือของพานหยิงหยิงก็ถูกจับแน่นขึ้นโดยจิตใต้สำนึก พร้อมมองไปทางสาวใช้ด้วยใบหน้าที่ตื่นเต้น

"ตระกูลจางเจ้าค่ะ ต้ากลางของตระกูลจาง มาพร้อมกับพ่อแม่ของเขาและแม่สื่อเจ้าค่ะ ตอนนี้กำลังรออยู่ห้องโถง นายท่านให้ฮูหยินกับคุณหนูไปเจ้าค่ะ"

ได้ยินว่าเป็นจางต้าหลาง สีหน้าของพานหยิงหยิงก็เกิดความสุข

แต่พอนึกถึงเมี่ยวชุ่ยหลาน ความสุขนั้นก็หายไปอีก

พานฮูหยินเห็นการเปลี่ยนแปลงทางสีหน้าของลูกสาว ถอนหายใจออกมา"ไปดูกันก่อนเถอะ"

พูดเสร็จ พานฮูหยินก็พาพานหยิงหยิงออกจากห้องนอน

แต่มีแเพียงพานฮูหยินเข้าไปในห้องโถง ส่วนพานหยิงหยิงกับสาวใช้เข้าผ่านประตูเล็ก และซ่อนอยู่หลังฉากกั้นห้องที่อยู่ข้างๆ

มองทะลุผ่านฉากกั้นห้อง พานหยิงหยิงก็ได้เห็นจางต้าหลางที่นางคิดถึงมาทุกวันทุกคืน เมื่อเห็นใบหน้าของจางต้าหลางซูบผอมลง พานหยิงหยิงก็รู้สึกเจ็บปวดใจ

และในเวลานี้ บรรยากาศในห้องโถงไม่ค่อยเป็นปกติ