แม่หญิงปรุงยามือปราบกับลูกลิงทั้งสอง นิยาย บท 419

ผู้คุ้มกันรับเงินตำลึงมาด้วยรอยยิ้ม"พี่เกรงใจมากหรือเกิน เดิมทีก็เป็นหน้าที่ของข้า"

ผู้คุ้มกันก็ไม่ใช่คนไม่รู้จักกาลเทศะ เมื่อกี้ก็แค่ตกใจมาก ถึงไม่ได้จากไป ตอนนี้คนเขามาเตือน ก็ไม่สะดวกที่จะอยู่ต่อ

หลังจากผู้คุ้มกันถอยตัวออกไป ลั่วเสี่ยวปิงกับอานอานเล่อเล่อสามคนก็เริ่มพูดคุยกัน ส่วนไป๋เสาก็รออยู่ข้างๆ

เนื่องจากผู้ปกครองไม่สามารถอยู่พักในโรงเรียน และบริเวณใกล้ๆโรงเรียนก็ไม่มีที่พัก ดังนั้นเมื่อถึงเวลาที่พอประมาณ อานอานก็เร่งให้ลั่วเสี่ยวปิงจากไป

หลังจากออกจากโรงเรียน รถม้าของลั่วเสี่ยวปิงก็ไปที่เมืองหลินอาน

ก่อนจะกลับเมืองซีเหอ ลั่วเสี่ยวปิงได้ไปพบหราวชิงหย่า และรู้เรื่องเลื่อนขั้นของกัวหงหยางจากปากของหราวชิงหย่า

ที่แท้แล้ว หลังจากคดีตระกูลจู เจ้าเมืองเกอเฉิงฮุยก็ถูกพ้นออกจากตำแหน่ง และกัวหงหยางก็เนื่องจากผลงานทางการเมืองถูกเลื่อนเป็นเจ้าเมือง

แน่นอนว่าหนังสือเลื่อนขั้นจากทางราชการยังไม่ได้ลงมา เพียงว่าหราวชิงหย่าได้ยินข่าวมาล่วงหน้า ได้ข่าวว่าเกอเฉิงฮุยเกี่ยวโยงกับข้าราชการบางท่านในราชวงศ์ ทำให้ฮ่องเต้ต้องเลื่อนขั้นกัวหงหยางที่ไม่ได้ทำผิดอะไรในระหว่างที่ดำเนินตำแหน่ง

เพราะกัวหงหยางไม่ว่าจะเป็นฐานะหรือผลงานทางการเมืองล้วนไม่มีปัญหา

สิ่งเหล่านี้หราวชิงหย่าแค่คุยเล่นๆกับลั่วเสี่ยวปิง แต่หราวชิงหย่าในตอนนี้ไม่รู้เลยว่าเรื่องนี้ยังได้รับการผลักดันจากลั่วเสี่ยวปิง หากไม่มีลั่วเสี่ยวปิง งั้นเกอเฉิงฮุยก็ไม่พ้นจากตำแหน่งหรอก

แน่นอนว่า หราวชิงหย่าก็คงไม่รู้เรื่องนี้หรอก เพราะร่องรอยในการเข้าร่วมเรื่องนี้ของลั่วเสี่ยวปิง ล้วนถูกฉีเทียนเห้าลบล้างไป นอกจากผู้ในเหตุการณ์ คนอื่นเป็นไปไม่ได้ที่จะรู้หรอก

หลังจากสองคนพูดคุยกันเสร็จ ก่อนที่ลั่วเสี่ยวปิงจะจากไป หราวชิงหย่าได้ยื่นคำเชิญใบหนึ่งให้ลั่วเสี่ยวปิง

ที่แท้แล้วยังมีอีกประมาณครึ่งเดือน ในวันที่ยี่สิบแปดเดือนสี่ เป็นวันคล้ายวันเกิดของหราวหยูหลิน พ่อหราวชิงหย่านั่นเอง

หราวหยูหลินเน้นว่าให้หราวชิงหย่าเชิญลั่วเสี่ยวปิงมาร่วม

ตระหนักถึงความสำคัญขนาดนี้ ลั่วเสี่ยวปิงไม่ปฏิเสธหรอก แค่บอกว่าวันเกิดวันนั้นจะไปแน่นอน โดยเฉพาะลั่วเสี่ยวปิงยังรู้ว่า วันนั้นเว่ยต้าหรูจะไปด้วย

ครั้งนี้มี่ไปโรงเรียนไม่ได้เจอเว่ยต้าหรู รอวันเกิดของหราวต้าหรูค่อยเจอกันก็ได้

จากนั้น ลั่วเสี่ยวปิงก็ออกจากเมืองหลินอาน

ภายในรถม้า ลั่วเสี่ยวปิงไม่ได้ทำตัวสบายๆอย่างเช่นเคย ถามหนานซิงที่อยู่นอกรถม้าด้วยความจริงจัง"ฝั่งของลั่วเสี่ยวจู๋เป็นยังไงบ้างแล้ว?"

หลายวันก่อน หนานซิงก็ตรวจสอบได้ว่าเรื่องของอานอานและเล่อเล่อลั่วเสี่ยวจู๋ล้วนเป็นผู้กระทำ

แต่เนื่องจากตระกูลจูเกิดเหตุขึ้น ลั่วเสี่ยวจู๋เลยไม่รู้ว่าซ่อนไปที่ไหน

วันนี้กำลังจะกลับเมืองซีเหอ ลั่วเสี่ยวปิงก็เลยถามเรื่องนี้

"ตอนนี้ข้าน้อยยังตรวจสอบร่องรอยของลั่วเสี่ยวจู๋ไม่ได้ แต่ว่าร้านหนังสือที่ลั่วเสี่ยวจู๋เปิดนั้น......"

หนานซิงขับรถม้าไปด้วยตอบไปด้วย แต่พูดถึงที่นี่ก็ลังเลหน่อยนึง

ลั่วเสี่ยวปิงนึกถึงร้านหนังสือที่อยู่ตรงข้ามหอฝูหม่าน อดไม่ได้ที่จะถามว่า"ร้านหนังสือนั้นเป็นไรหรือ?"

หนานซิง"นายหญิงขอรับ ข้าน้อยกลัวจะรกหูของเจ้า"

หนานซิงพูดขนาดนี้แล้ว งั้นลั่วเสี่ยวปิงก็ยิ่งต้องฟังแล้วสิ

"เกิดอะไรขึ้น?"รกหูหรือเปล่านั้นไม่สำคัญ

สำคัญสุดคือ ครั้งนี้นางจะเตรียมลงมือกับลั่วเสี่ยวจู๋

กล้าลงมือต่อลูกสองคนของนาง นางไม่ปล่อยอยู่แล้ว

แต่ลั่วเสี่ยวปิงก็ไม่ได้ลืมเล่อเล่อที่นั่งอยู่ข้างๆ ดังนั้นเลยส่งสายตาสะกิดไป๋เสา

ไป๋เสาได้รับการสะกิด เลยไปกดจุดของเล่อเล่อ

จากนั้นเล่อเล่อก็อึ้งไปเลย

เพราะนางไม่ได้ยินเสียงแล้ว

แต่เล่อเล่อก็รับได้อยู่ เพราะนางรู้ว่าผู้ใหญ่จะพูดคุยกัน และเนื้อหาที่พูดคุยกันนั้นนางในฐานะที่เป็นเด็กอาจจะฟังไม่ได้

หนานซิงเห็นว่าลั่วเสี่ยวปิงอยากรู้ ก็ไม่ได้ปิดบังอีก"นายหญิงขอรับ ร้านหนังสือนั้นดูเหมือนจะทำธุรกิจที่ดูดี แต่จริงๆแล้วภายในสกปรกมาก"