แม่หญิงปรุงยามือปราบกับลูกลิงทั้งสอง นิยาย บท 450

“อืม” ลั่วเสี่ยวปิงพยักหน้า “คนตระกูลเว่ยสัมผัสกับคุณชายห้ามากที่สุด ต้องอันตรายอย่างแน่นอน ข้าตั้งใจรักษาคุณชายห้า เจ้าอยู่ข้างนอกดูแลพวกเขา พวกเราแยกกันทำงาน”

ซุนมู่หยางไม่รู้ว่าทำไมลั่วเสี่ยวปิงถึงได้ใส่ใจตระกูลเว่ยขนาดนี้ แต่เห็นลั่วเสี่ยวปิงยืนยัน สุดท้ายก็ทำได้แค่พยักหน้า

ที่สำคัญคือสิ่งที่ลั่วเสี่ยวปิงพูดก็มีเหตุผล ในเมื่อแน่ใจแล้วว่าครั้งนี้เป็นโรคระบาด ถ้าเช่นนั้นตระกูลเว่ยก็อันตรายมาก

ส่วนอาการของคุณชายห้าตระกูลเว่ยก็อันตรายมาก เขาไม่มีความมั่นใจเต็มที่ว่าสามารถรักษาคุณชายห้าได้ เมื่อเทียบกันแล้วที่ลั่วเสี่ยวปิงมียาพิเศษที่สามารถรักษาชีวิตไว้ได้ ไม่แน่อาจจะสามารถช่วยชีวิตคุณชายห้าตระกูลเว่ยก็ได้

ดังนั้น ซุนมู่หยางก็เดินออกไป

เพราะคำพูดเมื่อครู่ของฉวี่ซื่อ เพราะฉะนั้นคนตระกูลเว่ยต่างก็เงยหน้ารอคอย รอลั่วเสี่ยวปิงออกมา

แต่ทว่ารอแล้วรอเล่า รอจนท่านซุนออกมา แต่ว่าท่านซุนไม่ได้พูดอะไรเลย ก็จากไปอย่างเร่งรีบ ในที่สุดก็รอจนประตูเปิดอีกครั้ง คนที่ออกมาก็ไม่ใช่ลั่วเสี่ยวปิงแต่เป็นเด็กหนุ่มคนหนึ่ง

คนตระกูลเว่ยก็อดใจร้อนไม่ได้ ยื่นหัวอยากมองไปด้านใน แต่ซุนมู่หยางกลับปิดประตูห้อง บังการมองเห็นของพวกเขา

“อันนั้น.....” ฉวี่ซื่อค่อนข้างใจร้อน อยากเห็นลั่วเสี่ยวปิง

ซุนมู่หยางนึกว่าฉวี่ซื่อเป็นห่วงเว่ยเจ๋อฉี สีหน้าเคร่งขรึม “เสี่ยวปิงจะช่วยเขา”

เสี่ยวปิง?

คนของตระกูลเว่ยเพิ่งตอบสนองทัน ถึงรู้ว่านั่นคือชื่อของหญิงสาว

ที่แท้นางชื่อเสี่ยวปิง

แต่ว่า เสี่ยวปิงจะช่วยฉีเอ๋อร์ หรือว่านางจะมีฝีมือในการรักษาโรค?

ขณะที่คนตระกูลเว่ยต่างก็มีข้อสงสัยนี้ ซุนมู่หยางก็พูดอีกครั้ง “มีอยู่เรื่องหนึ่งต้องบอกพวกท่าน พวกท่านต้องเตรียมทำใจไว้”

คำพูดของซุนมู่หยางออกไป คนตระกูลเว่ยมีสติทันที ในเวลานี้สำหรับความคาดหวังในเรื่องที่ลั่วเสี่ยวปิงเป็นคนที่พวกเขาคิดนั้นหายไปแล้ว ล้วนเป็นความกังวลสำหรับเว่ยเจ๋อฉี

“เรื่องอะไร? หรือว่าฉีเอ๋อร์เขา.......” น้ำเสียงฉวี่ซื่อสั่นเครือเล็กน้อย

หลานห้าคน ทุกคนต่างก็เป็นแก้วตาดวงใจของเขา นางดูใครเกิดเรื่องไม่ได้แม้แต่คนเดียว

ซุนมู่หยาง “เรื่องนี้......ยังหวังว่าทุกคนเตรียมใจไว้ ไม่เพียงแค่เกี่ยวกับคุณชายเว่ย ยังเกี่ยวข้องกับตระกูลเว่ยทั้งตระกูล

คำพูดของซุนมู่หยางออกไป สีหน้าทุกคนของตระกูลเว่ยล้วนเปลี่ยนเป็นเคร่งเครียด แม้แต่ฉวี่ซื่อก็สงบลง

อย่างไรเสียตระกูลเว่ยเป็นครอบครัวใหญ่ เมื่อเจอเรื่องแล้วพื้นฐานในการสงบสติแน่วแน่ก็ยังคงมีอยู่

เห็นทุกคนสงบสติลงแล้ว ซุนมู่หยางถึงพูด “คุณชายห้า ไม่ได้ป่วย”

คนตระกูลเว่ยทั้งหลายไม่มีคนพูด ล้วนมองไปที่ซุนมู่หยาง

เพราะว่าซุนมู่หยางพูดล่วงหน้าแล้วว่าเกี่ยวข้องกับตระกูลเว่ยทั้งตระกูล เพราะฉะนั้นตอนที่เขาพูดว่าเว่ยเจ๋อฉีไม่ได้ป่วย คนตระกูลเว่ยไม่ได้โล่งใจเลย กลับสีหน้าเคร่งเครียดกว่าเดิม

ซุนมู่หยางเห็นเช่นนี้ พูดต่อ “คุณชายห้าเป็นโรคระบาด”

คำพูดนี้ออกไป สีหน้าคนตระกูลเว่ยเปลี่ยนไปมาก นายหญิงเว่ย ฉวี่ซื่อยิ่งสีหน้าไม่อยากเชื่อแล้วถอยหลังหนึ่งก้าว ถ้าหากไม่ใช่อวี้หนิงมือไวประคองไว้ เกรงว่าฉวี่ซื่อคงจะหกล้ม

ส่วนผู้ชายตระกูลเว่ยสีหน้ายิ่งไม่ดี

โรคระบาด ใครก็รู้ว่าน่ากลัว

ฉีเอ๋อร์เป็นโรคระบาด ถ้าเช่นนั้น......

“เรื่องนี้ เจ้าแน่ใจหรือ?” เว่ยหยวนหมิงพูดแล้ว

ซุนมู่หยางพยักหน้า “เรื่องนี้ข้ากับเสี่ยวปิงต่างก็แน่ใจแล้ว”

คำพูดของซุนมู่หยางพูดออกไป เว่ยเจ๋อหมิงหยุดไปครู่หนึ่ง จากนั้นก็พูดว่า “เสี่ยวปิงที่เจ้าพูดถึงนั้น......”

ซุนมู่หยางกำมือคารวะ พูดว่า “ท่านเว่ย ข้าน้อยคือซุนมู่หยาง ลั่วเสี่ยวปิงที่อยู่ด้านในนางคือหมอเทวดาที่ชื่อเสียงโด่งดังในช่วงนี้”

ซุนมู่หยาง คนอื่นอาจจะไม่รู้ว่าชื่อนี้หมายถึงอะไร แต่เว่ยหยวนหมิงรู้ ชื่อเสียงหมอเทวดาก็คือซุนมู่หยาง

สำหรับหมอเทวดาลั่ว......