แม่หญิงปรุงยามือปราบกับลูกลิงทั้งสอง นิยาย บท 470

ลั่วเสี่ยวปิงได้ยินเช่นนี้ จึงมองหมออู๋อย่างสงสัย "หมออู๋รู้จักคนตระกูลเว่ยด้วยหรือ?"

หมออู๋ส่ายหัว "ก็ไม่นับว่ารู้จักหรอก เพียงแต่เคยพบเจอกันมาบ้างเท่านั้น"

ลั่วเสี่ยวปิงคิดดูเล็กน้อย จากนั้นก็พยักหน้า "พอดีเลยท่านเป็นหมอในเมือง น่าจะเข้าใจสถานการณ์ก่อนหน้านี้ได้ดีกว่า และอาจจะมีข้อมูลอ้างอิงให้ข้าได้ด้วย"

นี่หมายความว่าเห็นด้วยที่หมออู๋จะตามไปด้วยกัน

หมออู๋เห็นว่าลั่วเสี่ยวปิงเห็นด้วย ก็ดีใจอย่างมาก "สามารถช่วยเหลือหมอเทวดาลั่วได้ ช่างเป็นเกียรติแก่ข้าจริงๆ"

ลั่วเสี่ยวปิงแค่ยิ้ม จากนั้นก็มองไปทางด้านหลังหมออู๋ "หมออู๋ ผู้ช่วยข้างกายท่านล่ะ? ทำไมวันนี้ถึงไม่อยู่ด้วย?"

หมออู๋ยิ้ม "ข้าเรียกเขาไปช่วยทำงาน อย่างไรเสียทุกๆ คนก็ยุ่งกันหมด เขาก็ไม่สามารถว่างงานได้ใช่หรือไม่?"

ลั่วเสี่ยวปิงไม่ได้ถามต่อ ไม่นานไป๋เสาก็เข้ามา

เมื่อเห็นว่าสองมือของไป๋เสาว่างเปล่า หมออู๋จึงแปลกใจเล็กน้อย "แม่นางไป๋เสาไม่ใช่ไปเอาของมาหรอกหรือ?"

ลั่วเสี่ยวปิงยิ้ม "ข้าบอกนางให้ไปเอายามาเล็กน้อยเท่านั้น"

ที่เหลือลั่วเสี่ยวปิงไม่ได้พูดอะไรต่อ และหมออู๋ก็ไม่ได้ถามอะไรมาก ทั้งสามคนจึงออกไปด้วยกัน

ระหว่างทาง ลั่วเสี่ยวปิงมองผู้บรรดาประชาชนเหล่านั้นที่หยุดพักอยู่บนถนน ก็อดถอนหายใจไม่ได้ "หากไม่มีโรคระบาดในครั้งนี้ ตอนนี้เมืองหลินอานของเราคงจะเจริญรุ่งเรืองอย่างมาก"

แต่ตอนนี้ กลับดูกดดันและเงียบสงบอย่างเห็นได้ชัด

เห็นได้ชัดว่าหมออู๋ดูจิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวเล็กน้อย แต่กลับตอบอย่างคล้อยตาม "แน่นอน"

ท่าทางที่มองดู คล้ายกับกำลังสงสารประชาชนเหล่านี้อยู่

ผ่านไปครู่หนึ่ง หมออู๋จึงเอ่ยถามว่า "หมอเทวดาลั่ว เรื่องครั้งนี้ เจ้าจะตรวจสอบมันอย่างไร?"

ลั่วเสี่ยวปิงมองไปทางหมออู๋ "หมออู๋ มีความเห็นอะไรดีๆ หรือไม่?"

หมออู๋ยิ้มเจื่อนๆ "ข้าเป็นแค่หมอคนหนึ่ง ตรวจโรคยังทำได้ แต่การตรวจสอบคดีความ ข้าทำไม่ได้จริงๆ"

ลั่วเสี่ยวปิงได้ยินเช่นนั้น ก็ยิ้มเล็กน้อย

หมออู๋คิดว่าลั่วเสี่ยวปิงจะไม่พูดอะไรแล้ว แต่ลั่วเสี่ยวกลับพูดว่า "คาดไม่ถึงเลยว่าทุกๆ คนจะสงสัยว่าต้นตอของโรคระบาดมาจากตระกูลเว่ย อีกทั้งอาการคุณชายห้าของตระกูลเว่ยเมื่อตอนเริ่มแรกนั้นรุนแรงอย่างยิ่ง และน่าจะเป็นระยะเวลาที่ค่อนข้างนาน ฉะนั้นต้องลงมือที่ตัวของคุณชายห้าตระกูลเว่ยก่อน ตรวจสอบว่าคุณชายห้าตระกูลเว่ยได้สัมผัสกับสิ่งมดที่สามารถพัฒนากลายเป็นโรคระบาดได้"

หมออู๋ : "แล้วถ้าไม่มีล่ะ?"

ลั่วเสี่ยวปิงได้ยินเช่นนี้ จึงกล่าวว่า "ถ้าไม่มี ก็ทำได้เพียงเริ่มตรวจสอบใหม่เท่านั้น"

พูดถึงตรงนี้ ลั่วเสี่ยวปิงก็ฝืนยิ้มออกมา "เพียงแต่เช่นนี้ ข้าคงปกป้องตระกูลเว่ยไว้ไม่ได้ เพราะถึงอย่างไรประชาชนก็ให้เวลาข้าเพียงแค่วันเดียวเท่านั้น"

หมออู๋มองลั่วเสี่ยวปิง เงียบอยู่ครู่หนึ่ง ในที่สุดก็ถอนหายใจ และกล่าวว่า "เฮ้อ ตระกูลเว่ยก็ประสบภัยพิบัติเช่นกัน เป็นเรื่องที่จนปัญญาจริงๆ"

หลังจากนั้น ตลอดทางทั้งสองคนก็ไม่ได้พูดอะไรต่อ ไม่นานก็มาถึงตระกูลเว่ย

เมื่อประตูตระกูลเว่ยถูกเคาะ ข้างในมีเสียงคนเฝ้าประตูดังออกมา "ใครหรือ?"

ลั่วเสี่ยวปิง : "ข้าคือหมอที่มายังจวนกิ่นหน้านี้ มีสถานการณ์บางอย่างที่อยากจะสอบถามคุณชายห้าของพวกเจ้าสักเล็กน้อย"

เมื่อได้ยินเสียงของลั่วเสี่ยวปิง คนเฝ้าประตูด้านในก็ตกตะลึงอย่างเห็นได้ชัด จากนั้นก็เปิดประตูทันที

คนเฝ้าประตูเปิดประตูออกมา เมื่อเห็นว่าด้านนอกมีลั่วเสี่ยวปิงและไป๋เสารวมถึงหมออู๋เพียงสามคน จึงถอนหายใจอย่างโล่งอก

"หมอเทวดาลั่ว ท่านมาได้อย่างไร? มีเรื่องอะไรหรือ?" คนเฝ้าประตูเอ่ยถาม

เป็นคนของตระกูลเว่ย ไม่มีสักคนที่จะไม่รู้จักลั่วเสี่ยวปิง

หากไม่ใช่ลั่วเสี่ยวปิง ตอนนี้พวกเขาก็ยังคงใช้ชีวิตอย่างยากลำบากอยู่