แม่หญิงปรุงยามือปราบกับลูกลิงทั้งสอง นิยาย บท 480

ลั่วเสี่ยวปิงถูกลอบสังหาร ฆาตกรยังไม่น้อยด้วย

ในตอนที่ลั่วเสี่ยวปิงยุ่งอยู่กับรักษาผู้ป่วยอยู่

มีเด็กที่อาการหนักอีกประมาณสองคน ขอให้ลั่วเสี่ยวปิงรักษาเสร็จ ก็สามารถกลับบ้านไปหาอานอานและเล่อเล่อแล้ว

ฆาตกรจำนวนมากปรากฏตัวในเวลานี้

ล้วนใส่ชุดสีดำ ถือกระบี่หรือมีดยาวในมือ ดูมีฝีมือการต่อสู้ที่ไม่ธรรมดาเลย ล้วนลงมาจากหลังคาบ้าน

สถานการณ์แบบนี้ ทำให้หลายคนหวาดกลัวจนหลบเข้าไปในบ้าน ปิดประตูไว้อย่างสนิท

มีคนอยากให้ลั่วเสี่ยวปิงเข้าไปด้วย แต่ถูกลั่วเสี่ยวปิงปฏิเสธ

เพราะนางรู้ว่า ฆาตกรเหล่านี้มุ่งมาที่นาง หากนางเข้าบ้านกับชาวบ้านเหล่านั้น งั้นชาวบ้านที่รอดมาจากโรคระบาดนั้นก็จะซวยอีก

นางทำแบบนี้ไม่ได้

ไป๋เสาเอากระบี่อ่อนของนางออกมาในเวลาแรก ส่วนองครักษ์ที่ฉีเทียนเห้าสั่งมาปกป้องนางก็สังเกตเห็นถึงความผิดปกติเลยได้เข้ามา

แต่องครักษ์สิบกว่าคน รวมกับไป๋เสาและลั่วเสี่ยวปิง

คนที่ลอบสังหารมีหลายสิบคนเต็มๆ เห็นได้ว่าฝ่ายตรงข้ามจะฆ่านางชัดๆ

ใครอยากจะให้นางตายขนาดนี้ แถมยังมีความสามารถเช่นนี้อีกด้วย ลั่วเสี่ยวปิงนึกได้แค่สองคน

พระชายารองของจวนอ๋อง และซ่งหลิงหลาง

ไม่ว่าจะเป็นสถานการณ์แบบไหน ล้วนเป็นไปได้

ความคิดทั้งหมดล้วนเกิดขึ้นฝนชั่วพริบตา ถึงแม้ตอนนี้ลั่วเสี่ยวปิงถูกปกป้องอยู่ตอนกลางอย่างมิดชิด แต่นางก็ไม่กล้าชะล่าใจ

ปกป้องตัวเองให้ดี ถึงจะสร้างปัญหาให้กับคนที่ปกป้องตัวเอง เพราะฝีมือการต่อสู้ของนางในตอนนี้ อยากจะเผชิญหน้าตรงๆกับฆาตกรที่โหดร้ายเหล่านั้นก็ไม่ค่อยเป็นไปได้

แต่ลั่วเสี่ยวปิงไม่ใช่คนที่อยู่รอความตาย ดังนั้นเลยฉวยโอกาสยิงเข็มพิษหลายเข็มออกไป มีฆาตกรหลายคนโดนเข็มของนางด้วย

แต่ไม่นาน วงกลมที่องครักษ์เหล่านั้นปกป้องลั่วเสี่ยวปิงก็ถูกทำลาย มีแต่องครักษ์ไม่กี่คนที่ยังคงปกป้องอยู่หน้าลั่วเสี่ยวปิง ฆาตกรส่วนใหญ่ล้วนมาทางลั่วเสี่ยวปิง จนทำให้องครักษ์ที่ปกป้องลั่วเสี่ยวปิงอยู่นั้นลำบากมาก

ในยามจำเป็น ก็มีร่างสีขาวปรากฏตัวขึ้น

ลั่วเสี่ยวปิงอึ้งเล็กน้อย เพราะคนที่ปรากฏตัวอย่างกะทันหันนั้นเป็นอวี้หนิง

หลังจากที่นางออกจากตระกูลเว่ยครั้งแรก ก็ไม่ได้เห็นอวี้หนิงอีกแล้ว คิดไม่ถึงว่าอวี้หนิงจะปรากฏตัวที่นี่

ฝีมือการต่อสู้ของอวี้หนิงยอดเยี่ยมมาก คนหนึ่งต่อสู้กับหลายคนก็ไม่ใช่ปัญหา

มีอวี้หนิงมาช่วย ไม่นานสถานการณ์ก็เปลี่ยนแปลง

เห็นกับตาว่าการลอบสังหารครั้งนี้อาจจะไม่สำเร็จ ฆาตกรเหล่านั้นก็โจมตีมาทางลั่วเสี่ยวปิงอย่างเต็มที่ มากันทีละคน เป้าหมายแน่วแน่มาก เป็นวิธีโจมตีแบบไม่กลัวตาย

นี่มันไม่เหมือนเป็นฆาตกร เหมือนเป็นผู้กล้าตายมากกว่า

ถึงแม้วิธีโจมตีแบบนี้เสี่ยงมาก แต่มีประสิทธิภาพจริงๆ

เห็นกับตาว่ามีฆาตกรคนหนึ่งโผล่ตัวออกมา แล้วใกล้จะแทงลั่วเสี่ยวปิง อวี้หนิงไม่มีเวลาไปสนใจศัตรูต่อหน้า รีบไปช่วยลั่วเสี่ยวปิง

ฆาตกรที่แทงไปทางลั่วเสี่ยวปิงนั้นตายไป แต่ไหล่ของอวี้หนิงก็โดยแทง

อวี้หนิงกลัวเจ็บ เจ็บจนน้ำตาไหลออกมา

แต่ท่าทางของอวี้หนิงก็ไม่ได้ช้าลง หันตัวไปแทงกระบี่เข้าหน้าอกของฆาตกรที่แทงจนนางบาดเจ็บ

เลือดกระเด็นออกมา ฆาตกรล้มลงกับพื้น

จากนั้นอวี้หนิงก็เข้าร่วมการต่อสู้นี้ต่อ