แม่หญิงปรุงยามือปราบกับลูกลิงทั้งสอง นิยาย บท 485

ลั่วเสี่ยวปิงอ้าปาก ในที่สุดก็ไม่ได้โน้มน้าวใจอีก

"ท่านตาจะเข้าเมืองหลวงเมื่อไหร่?"ลั่วเสี่ยวปิงถาม

เว่ยหยวนหมิง"อีกสิบวัน"

พูดจบ ก็พูดอีกว่า"ข้าได้แจ้งน้าสะใภ้ของเจ้าแล้ว ถึงเวลานั้นพวกเราจะรวมตัวกันในหยูโจว......เจ้า ยอมเข้าเมืองหลวงกับท่านตาหรือไม่?"

เว่ยหยวนหมิงพูดเสร็จ ก็มองลั่วเสี่ยวปิงด้วยความคาดหวัง

ภายใต้สีหน้าที่คาดหวังของเว่ยหยวนหมิง ในที่สุดลั่วเสี่ยวปิงก็พยักหน้า

เห็นลั่วเสี่ยวปิงพยักหน้า เว่ยหยวนหมิงถึงโล่งใจลง

"ดีมากเลย ก่อนหน้านี้ข้าไม่ได้ส่งข่าวให้เสด็จแม่ของเจ้า ตอนนี้ข้าสามารถแจ้งนางได้แล้ว ตอนนี้นาง......ต้องคิดถึงเจ้าแย่เลย......"เมื่อพูดถึงที่นี่ เว่ยหยวนหมิงเหมือนคิดอะไรขึ้นมาได้ มองลั่วเสี่ยวปิงอย่างระมัดระวัง"เจ้า......โทษเสด็จแม่ของเจ้าหรือเปล่า?"

ลั่วเสี่ยวปิงส่ายหน้าอย่างไม่ลังเล"ไม่โทษ"

สิ่งนี้ลั่วเสี่ยวปิงตอบอย่างเฉียบขาดมาก

ถึงแม้เป็นเจ้าของร่างเดิม นางก็คงตอบแบบนี้เช่นกัน

เป็นหนี้ต้องจ่าย เป็นคนร้ายก็ต้องชดใช้กรรม หูหยานเฉียนเป็นคนกระทำสิ่งเหล่านี้ เสด็จแม่ของนางเป็นแค่ผู้ถูกกระทำที่คิดถึงลูกสาวมากๆเท่านั้น ดังนั้นนางไม่โทษเสด็จแม่หรอก ถ้าจะโทษต้องโทษหูหยานเฉียน

เว่ยหยวนหมิงได้ยินเช่นนี้ ก็วางใจลงอย่างสมบูรณ์ สีหน้าปรากฏรอยยิ้มขึ้นมาทันที

แต่เพียงสักครู่หนึ่ง เว่ยหยวนหมิงก็พูดอึกๆอักๆ

"ท่านตามีอะไรจะพูด ก็พูดมาเลยเจ้าค่ะ"ลั่วเสี่ยวปิงเห็นเว่ยหยวนหมิงเป็นเช่นนี้ จึงอ้าปาก

เว่ยหยวนหมิงได้ยินเช่นนี้ ก็มีความลังเลเล็กน้อย

เพราะเขาไม่รู้จริงๆว่าจะพูดยังไง กลัวเดี๋ยวจะทำร้ายเสี่ยวปิงโดยระวัง

ลั่วเสี่ยวปิงเห็นเช่นนี้ ก็ไม่เร่ง แค่รออย่างเงียบๆ

"เสี่ยวปิง เรื่องในเมื่อก่อนที่เกิดขึ้นกับเจ้า ท่านตารู้หมดแล้ว"เว่ยหยวนหมิงพูดอย่างระมัดระวัง

ลั่วเสี่ยวปิง"......"เรื่องอะไร?รู้อะไรบ้าง?

เมื่อเห็นลักษณะที่ไม่เข้าใจของลั่วเสี่ยวปิง เว่ยหยวนหมิงพูดตรงๆว่า"ก็คือว่า......เสี่ยวปิง ผู้ชายคนนั้นล่ะ?ผู้ชายคนนั้นกลับมาแล้วไม่ใช่หรือ?"

ลั่วเสี่ยวปิง"......"นางเหมือนเข้าใจแล้วว่าคือเรื่องอะไร

ถ้าหากเดาไม่ผิด น่าจะเป็นเรื่องของเจ้าของร่างเดิม

เพราะเรื่องที่เกี่ยวกับฉีเทียนเห้า นางคิดว่า ฉีเทียนเห้าน่าจะไม่ให้คนตรวจพบฐานะของเขาง่ายๆหรอก

ดังนั้นสิ่งที่ท่านตารู้ มีโอกาสอย่างมากที่จะเป็นเรื่องที่เปิดเผยให้ภายนอก

เมื่อคิดถึงที่นี่ ลั่วเสี่ยวปิงพูดว่า"เขามีเรื่องต้องจัดการ ดังนั้นช่วงนี้จึงไม่อยู่บ้านเจ้าค่ะ"

แต่เว่ยหยวนหมิงไม่พอใจกับคำตอบนี้

"เขาจะมีเรื่องอะไรต้องจัดการ?ทิ้งเจ้ามาห้าปี ตอนนี้ยังไม่อยู่กับพวกเจ้าสามแม่ลูกที่บ้านอีก ไปมีผู้หญิงข้างนอกหรือเปล่า?"

ยิ่งพูดยิ่งรู้สึกโกรธ โกรธจนเว่ยหยวนหมิงเบิกตากว้าง และเกือบจะเป่าหนวดซะแล้ว

ลั่วเสี่ยวปิง"......น่าจะไม่ได้มีเจ้าค่ะ"

นางก็ไม่รู้จะเปิดเผยฐานะของฉีเทียนเห้าในเวลานี้หรือเปล่า

เห็นเช่นนี้ อยู่ๆเว่ยหยวนหมิงก็รู้สึกเจ็บปวดใจ

หลานสาวของตัวเองถูกผู้ชายคนหนึ่งทิ้งไปห้าปี เกือบจะอดตาย ยังต้องพึ่งตัวเองทำธุรกิจเลี้ยงลูก ลำบากขนาดนี้แล้ว แต่ผู้ชายคนนั้นกลับมานางกลับให้อภัยทันที ยังช่วยพูดให้เขาอีก