แม่หญิงปรุงยามือปราบกับลูกลิงทั้งสอง นิยาย บท 540

ซ่งฉงปิงเต็มไปด้วยความสงสัย แต่หลางซิงเหอจากไปโดยไม่พูดอะไรอีก

จะเห็นได้ว่าความรู้สึกของหลางซิงเหอนั้นหนักหน่วง

ในขณะที่ซ่งฉงปิงยังคิดไม่ตก วันรุ่งขึ้น มีคนที่จวนอ๋องอี้ว

ผู้ที่มาถูกส่งมาจากกรมราชทัณฑ์ และมาแจ้งอ๋องอี้วเรื่องความคืบหน้าขั้นสุดท้ายในคดีของซ่งเฮง

พบมือฆาตกรแล้ว และถูกประหารชีวิตแล้ว

และฆาตกรที่ถูกประหารชีวิตเป็นเพียงนางกำนัลคนหนึ่งที่คอยรับใช้อยู่ข้างๆ ระหว่างงานเลี้ยงในวัง

สาเหตุที่นางกำนัลลอบทำร้ายซ่งเฮงนั้นไม่ชัดเจน

อย่างไรก็ตาม สำหรับเหตุการณ์ในครั้งนี้ของซ่งเฮ่ง อันที่จริงจวนอ๋องอี้วรู้ดีอยู่แก่ใจ และรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น

ดังนั้นเมื่อกรมราชทัณฑ์ ส่งคนคนหนึ่งมาปิดคดีเช่นนี้ สีหน้าของอ๋องอี้วจึงไม่น่ามองมากนัก

แต่อ๋องอี้วก็รู้ดีถึงสาเหตุที่คดีนี้ใช้เวลานานในการปิดคดี เป็นเพราะคดีถูกกีดกัน

และคนที่สามารถกีดกันคดีได้นั้น ไม่ว่าจะโง่เพียงใด ซ่งหยุนดาก็สามารถเดาได้ว่าเป็นใคร ซ่งหยุนดาไม่สบอารมณ์อยู่ชั่วขณะหนึ่ง แต่ก็ให้คนส่งไปส่งคนของกรมราชทัณฑ์ จากไป

หลังจากที่ส่งคนจากไป ซ่งหยุนดาก็อดไม่ได้ที่จะเดินไปเดินมา เมื่อเว่ยหวินซีเวียนหัวและกำลังจะห้าม ซ่งหยุนดาก็หยุดชะงักอย่างกะทันหัน

“ไม่ได้ เรื่องนี้จะปล่อยไปเช่นนี้ไม่ได้” ในขณะพูด ซ่งหยุนดาก็เตรียมจะออกไป

เว่ยหวินซีลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว “ท่านจะไปไหน?”

ซ่งหยุนดาหยุดชะงักและมองไปที่เว่ยหวินซี “นางต้องการโยนความผิดให้บุตรสาวของข้า ทำร้ายบุตรชายของข้า ตอนนี้การให้นางอยู่ในคุกน้ำ มันน้อยเกินไปสำหรับนาง ข้าจะไปหานาง”

‘นาง’ แน่นอนว่าหมายถึงซ่งหลิงหลาง

สำหรับซ่งหลิงหลาง เป็นไปไม่ได้ที่ซ่งหยุนดาจะไม่มีความเห็นอกเห็นใจใดๆ

แต่ก่อนเป็นเพราะหวินซีไม่ชอบนาง เขาจึงไม่ค่อยสนใจบุตรสาวผู้นั้นมากนัก

แต่ถึงอย่างไรในตอนนั้น ในสายตาของเขานั่นก็เป็นบุตรสาวของตนเอง และยังเป็นหวินซีที่ให้กำเนิดแก่เขา จึงเป็นไปไม่ได้ที่จะเพิกเฉย

แต่นิสัยของเด็กคนนั้นไม่เหมือนกับตนเองและหวินซีอย่างสิ้นเชิง และทำความผิดไว้ข้างนอกไม่น้อย

ในตอนแรกเขาอบรมสั่งสอนอย่างเข้มงวด ต่อมาก็เพิกเฉย แต่กลับรู้สึกผิดหวังกับนางมากขึ้นเรื่อยๆ

ตอนนี้นางลงมือกับบุตรชายของตนเอง แล้วโยนความผิดให้บุตรสาวของตนเอง ความรักใคร่เพียงเล็กน้อยที่มีต่อนางหายไปอย่างสิ้นเชิง

คนใจดำอำมหิตเช่นนั้น ไม่ควรอยู่อย่างมีความสุข

เมื่อเว่ยหวินซีได้ยิน แม้ว่าในใจจะไม่คัดค้าน แต่ก็เป็นกังวล

ถึงอย่างไรตอนนี้ตำแหน่งซ่งหลิงหลางจวิ้นจู่ก็ยังอยู่ พวกเขายังไม่รู้ว่าฝ่าบาทจะหมายถึงอะไรกันแน่ ตอนนี้ฝ่าบาททรงออกหน้าหาแพะรับบาปมาแทนซ่งหลิงหลาง หากแตะต้องซ่งหลิงหลางจริงๆ ทางด้านฝ่าบาทจะทรงมีท่าทีอย่างไร?

เพียงแต่เว่ยหวินซียังไม่ทันเอ่ยปากห้าม คนในวังก็มา

ผู้ที่มาคือขันทีใหญ่ข้างกายฮ่องเต้ซ่งหยุนจาง ขันทีใหญ่ไม่ได้มาคนเดียว ด้านหลังของเขายังมีคนกลุ่มหนึ่ง คนเหล่านั้นล้วนถือหีบไม้แดง ทำให้ผู้คนรู้ว่านี่เป็นเรื่องมงคล

โดยเฉพาะอย่างยิ่งขันทีใหญ่ยังคงถือพระราชโองการอยู่ในมือ

ฉากนี้ดึงดูดความสนใจของผู้ที่เดินผ่านไปมาในชั่วพริบตาเดียว และไม่นานประตูด้านหน้าของจวนอ๋องอี้วก็รายล้อมไปด้วยผู้คน

ขันทีใหญ่ไม่ได้ตั้งใจจะเข้าไปในจวนอ๋องอี้ว แต่รออยู่ข้างนอกพร้อมกับถือพระราชโองการ

เมื่อรู้ว่ามีพระราชโองการมาจากวัง คนของจวนอ๋องอี้วก็วางทุกอย่างที่อยู่ในมือ แต่งกายให้เรียบร้อยและออกมารับพระราชโองการ

แม้แต่รองพระชายาหูหยานเฉียน และคุณหนูใหญ่ซ่งจินจือของจวนอ๋องอี้วก็อยู่ในนั้นด้วย ซ่งฉงปิงและซ่งเฮงก็เป็นไปไม่ได้ที่จะไม่ปรากฏตัว

เพียงแต่ในตอนนี้ซ่งเฮงที่ร่างกายอ่อนแอปรากฏตัวต่อหน้าผู้คน จึงให้เด็กรับใช้ชายคอยประคองอยู่ข้างๆ สีหน้าของเขาซีดขาว มองแวบแรกก็ดูออกว่าป่วย

นี่เป็นครั้งแรกที่ผู้คนได้เห็นซ่งเฮงหลังจากเกิดเรื่องขึ้น เมื่อเห็นซ่งเฮงเป็นเช่นนี้ ผู้คนก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกเสียใจอยู่สักพักหนึ่ง

จวนอ๋องอี้วนี้ เขาเป็นซื่อจื่อคนหนึ่ง ในตอนนี้ร่างกายกลายเป็นเช่นนี้ เกรงว่าวันข้างหน้าจวนอ๋องอี้วจะไม่ทายาทสืบสกุลแล้ว