แม่หญิงปรุงยามือปราบกับลูกลิงทั้งสอง นิยาย บท 558

เสียงนี้—

ซ่งเฮงและเว่ยหวินซีหยุดร้องไห้อย่างกะทันหัน

ทั้งสองคนต่างก็ดีใจแทบบ้าในเวลาเดียวกัน

สองแม่ลูกมองไปตามทิศทางแหล่งที่มาของเสียงพร้อมกันอย่างน่าประหลาดใจ

ไม่ใช่แค่สองแม่ลูกเว่ยหวินซีและซ่งเฮงเท่านั้น แต่ยังรวมถึงคนที่คุ้นเคยกับเสียงของซ่งฉงปิงด้วย และมองไปทางเสียงของซ่งฉงปิงในทันที

ส่วนคนอื่นๆ ก็มองไปในทิศทางที่เกิดเสียงด้วยเช่นกัน

หลังจากนั้นผู้คนก็ตกใจ

แม้แต่ทหารองครักษ์ที่เฝ้าประตูวังก็ตกใจเช่นกัน

ซ่งฉงปิง นาง ทำไมถึงออกมาจากในวัง?

นางไม่ได้ตกลงไปในแม่น้ำพร้อมกับรถม้าหรือ?

“ปิงเอ๋อร์—”

เมื่อเห็นซ่งฉงปิง เว่ยหวินซีก็ตะโกน แล้วทรุดตัวลงกับพื้น

แม้ว่าซ่งเฮงที่อยู่ข้างๆ อยากจะช่วยประคอง แต่ก็ไม่มีกำลัง และตัวเล็กเกินไป

ส่วนซ่งหยุนดา เมื่อเห็นว่าบุตรสาวยังสบายดีและยืนอยู่ตรงนั้น เขาก็ดีใจมาก และยื่นนิ่งอยู่ตรงนั้นเป็นเวลานาน โดยไม่รู้ว่าควรจะตอบสนองอย่างไร เมื่อรู้สึกตัวก็เตรียมที่จะเข้าไปหาบุตรสาว แต่ได้ยินการเคลื่อนไหวของเว่ยหวินซีที่อยู่ข้างๆ

แม้ว่าบุตรสาวจะสำคัญ แต่ในใจของซ่งหยุนดา ภรรยามักจะมาก่อนเสมอ

ดังนั้นการวิ่งไปทางซ่งฉงปิงจึงหยุดชะงัก และวิ่งไปข้างๆ เว่ยหวินซีด้วยความเร็วสูงสุด เพื่อช่วยประคองเว่ยหวินซีขึ้นมา

เมื่อเห็นฉากนี้ ซ่งฉงปิงก็อดไม่ได้ที่จะยกกระโปรงขึ้น และวิ่งไปหาเว่ยหวินซี โดยมีไป๋เสาตามไปด้วย

เมื่อจับชีพจรของเว่ยหวินซี ก็พบว่าเว่ยหวินซีกังวลมากเกินไป ดีใจมากเกินไป และกระทบกระเทือนมากเกินไป จึงเป็นลมและถอนหายใจด้วยความโล่งอก

เพียงแต่เมื่อมองไปยังดวงตาที่บวมแดงจากการร้องไห้ของเว่ยหวินซี ความเยือกเย็นก็ฉายแววในดวงตาของซ่งฉงปิง

นางคิดว่าฮองเฮาไม่กล้าลงมือกับตนเอง แต่ไม่คิดเลยว่าฮองเฮาจะลงมือกับรถม้าของนางจริงๆ

คิดว่าแสร้งทำเป็นอุบัติเหตุ แล้วจะสาวไม่ถึงตัวฮองเฮา และทำได้เพียงยอมรับว่าการตายของนางเป็นความโชคร้าย?

โชคดีที่นางสังเกตเห็นว่าคนขับรถม้าดูแปลกๆ เพราะคนขับรถม้าไม่ได้ดูเหมือนว่ากำลังก้มหน้า แต่ดูเหมือนว่าถูกตีจนสลบ และนางยังได้กลิ่นยาแฝดจางๆ

เพียงแต่ในเวลานั้น นางยังไม่รู้แผนการของฮองเฮา หลังจากขึ้นไปบนรถม้าแล้ว จึงเตือนให้ไป๋เสาระมัดระวัง

ทันทีที่ขึ้นไปบนรถม้า นายบ่าวสองคนก็ต่างเคร่งเครียด

เพราะไม่พวกนางล้วนไม่มีใครรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น

เมื่อรถม้าสูญเสียการควบคุม นายบ่าวสองคนก็เข้าใจโดยปริยาย และกระโดดลงจากรถม้าในทันที

ประจวบเหมาะกับฮองเฮาต้องการให้ตนเองตาย ดังนั้นจึงจงใจโยกย้ายทหารองครักษ์ที่เฝ้าประตูวัง จึงทำให้นางกระโดดลงจากรถม้าได้สำเร็จโดยไม่มีใครพบเห็น

แต่น่าเสียดายที่เหตุการณ์เกิดขึ้นอย่างกะทันหัน จึงไม่สามารถช่วยชีวิตคนขับรถม้าผู้นั้นได้

และในช่วงเวลาครึ่งชั่วยามนี้ ไม่ใช่ว่านางไม่ทำอะไรเลย

ฮองเฮาทำร้ายนาง นางมีเหตุผลอะไรที่จะไม่เอาคืน?

ดังนั้นหลังจากที่รอดพ้นจากอันตราย นางกลับไปที่ตำหนักของฮองเฮา โดยความช่วยเหลือของไป๋เสา และทำเรื่องหนึ่งอย่างเงียบๆ

ชาติที่แล้วเคยอยู่ในยุคปัจจุบันที่สะดวกสบาย ต่อมาก็อยู่ในชนบท คนในชนบทค่อนข้างเรียบง่าย แม้ว่าจะเลวร้าย นั่นก็เลวร้ายแค่ภายนอกเท่านั้น นางสามารถทำตัวเรียบง่าย และค่อยเป็นค่อยไปได้

แต่ในเมืองหลวง นางจะไม่มีวันยอมให้ตนเองค่อยเป็นค่อยไป เนื่องจากคนที่นี่ซับซ้อนยิ่งกว่า ล้วนแต่เจ้าเล่ห์เพทุบาย หากยังทำตัวเรียบง่าย และไม่ระมัดระวัง นางอาจจะถูกกินจนไม่เหลือแม้แต่กระดูก

หลังจากเหตุการณ์เหล่านี้ นางได้ตระหนักถึงความจริงว่า: มีความแค้น ก็ต้องแก้แค้นในทันที แม้ว่าคจะไม่สามารถแก้แค้นได้ในทันที เช่นนั้นก็ต้องคิดดอกเบี้ยเล็กน้อย

ตัวอย่างเช่นซ่งหลิงหลาง ตัวอย่างเช่นหูหยานเฉียน และตอนนี้ตัวอย่างเช่นฮองเฮา

ต้องการทำร้ายนาง ก็ต้องกล้าที่จะยอมรับการแก้แค้นของนาง

และดอกเบี้ยของนาง แม้ว่าจะไม่ถึงแก่ชีวิต แต่ก็สามารถทรมานคนจนเป็นบ้าได้อย่างแน่นอน

เพียงแต่นางไม่คิดเลยว่าเพราะความล่าช้าของตนเอง ถึงทำให้คนในครอบครัวต้องโศกเศร้าเพราะตนเองเช่นนี้

สำหรับคนในครอบครัวที่ต้องโศกเศร้าเพราะตนเอง นางรู้สึกผิดในใจจริงๆ