แม่หญิงปรุงยามือปราบกับลูกลิงทั้งสอง นิยาย บท 564

"หากพวกเจ้าไม่เชื่อ ข้าสามารถคืนความอิสระให้แก่เด็กที่อายุต่ำกว่าสิบขวบทันที แต่ว่า......"

ซ่งฉงปิงพูดถึงตรงนี้ก็หยุดพูด

เหล่าชาวบ้านได้ยินเช่นนี้ ก็รับร้อนขึ้นมา"แต่อะไร?"

เรื่องที่ดีขนาดนี้ อย่าบอกว่ายังมีเงื่อนไขที่โหดร้ายอีกนะ?

ซ่งฉงปิงยิ้มมุมปาก"อายุต่ำกว่าสิบห้าไม่ว่าจะหญิงหรือชายล้วนต้องเรียนหนังสือ ขอให้พวกเจ้าเซ็นสัญญานี้ พรุ่งนี้ข้าก็จะจัดการเรื่องให้เด็กเรียนหนังสือ"

ถูกต้องแล้ว นางคือจะให้ทุกคนอ่านหนังสือได้

เริ่มต้นจากเด็ก ถึงแม้สมัยนี้อายุสิบห้าแต่งงานได้แล้วด้วย แต่ไม่เป็นไร นางไม่ได้หวังว่าพวกเขาสอบราชการ แค่อ่านตัวหนังสือได้ก็พอ เพื่อสะดวกในการทำงานให้ตัวเองในอนาคตเท่านั้น

และนางก็มั่นใจมาก เงื่อนไขของตัวเองไม่มีคนปฏิเสธแน่นอน

ถึงแม้ตอนนี้นางมาถึงเมืองหลวงซึ่งเป็นพื้นที่ร่ำรวย แต่นางจะไม่ลืมพัฒนาธุรกิจของตัวเองหรอก

โดยเฉพาะหลังจากมีเป้าหมายและความคิดแบบนั้นแล้ว นางก็ยิ่งต้องพัฒนาอำนาจของตัวเอง

แต่หลังจากซ่งฉงปิงพูดจบ ก็เงียบสงบไปหมด

ทุกคนล้วนเบิกตากว้าง มองซ่งฉงปิงอย่างอึ้ง เหมือนกลายเป็นหุ่นยนต์ซะแล้ว

ซ่งฉงปิงก็ไม่เอ่ยเสียงใดๆ ให้เวลาพวกเขาในการปรับตัว

ไม่ว่าอย่างไร ในที่สุดจะเลือกยังไงล้วนขึ้นอยู่กับพวกเขา นางไม่ยุ่ง

โอกาสมีแค่ครั้งเดียว จะจับไว้หรือเปล่าล้วนขึ้นอยู่กับพวกเขา

"จวิ้น จวิ้นจู่ ท่าน ท่านล้อเล่นกับพวกบ่าวหรือเปล่าขอรับ?"

จางกุ้ยที่รู้เนื้อหาสัญญาเร็วที่สุด และปรับตัวมาเร็วที่สุดนั้น นับบัดนี้ก็เหลือเชื่อมาก ยิ่งอย่าพูดถึงคนอื่นเลย

สิ่งพวกนี้ล้วนเปรียบเหมือนขนมตกลงมาจากฟ้า 

คนส่วนใหญ่ตลอดชีวิตก็รอขนมตกลงมาจากฟ้าไม่ไหว

แต่พวกเขาไม่เพียงแต่รอจนได้ แถมยัง ยังมีหลายชิ้นที่ตกลงมาด้วย?

นี่ มันเป็นไปไม่ได้เลย

มักจะบอกว่าคนที่ลำบากจะประสบความลำบากแบบหลากหลาย ไม่มีใครบอกว่าคนที่ลำบากยังมีความโชคแบบนี้ด้วย

ได้ยินเช่นนี้ซ่งฉงปิงก็ทำหน้าจริงจัง"พวกเจ้าเห็นว่าข้าเหมือนคนที่ล้อเล่นหรือ?"

จางกุ้ยส่ายหน้าด้วยจิตสำนึก

เหล่าชาวบ้านที่กว่าจะตื่นตัวมาได้นั้น หลังจากที่สบตากันอย่างมึนงงแล้ว ก็......ส่ายหน้าอย่างไม่แน่ใจ

ตามจริงแล้ว พวกเขาก็ไม่รู้ว่าจวิ้นจู่เหมือนเป็นคนที่ล้อเล่นหรือเปล่า

พวกเขาแค่หวังว่าจวิ้นจู่ไม่ได้ล้อเล่นเลย เพราะมีแต่เช่นนี้พวกเขาถึงจะมีความโชค

ใครไม่อยากมีโชคลาภล่ะ?

ซ่งฉงปิงทำอย่างรวดเร็ว บอกว่าจะคืนความอิสระให้เด็กที่อายุต่ำกว่าสิบปี ก็ให้ผู้จัดการไปทำให้เสร็จทันที

สำหรับนาง ระดับที่สูงที่สุดในการใช้คนก็คือซื้อใจ

ตอนนี้นางต้องการใช้คนเหล่านี้ งั้นคืนหนังสือขายตัวของเด็กให้พวกเขา ก็ไม่เป็นไร

และในอนาคต เด็กพวกที่ไม่ถูกผูกมัดโดยหนังสือขายตัวนั้น ก็สามารถทำงานให้ตัวเองได้เช่นกัน

คนเราก็ต้องใช้ใจแลกใจ ใจเขาใจเรา คนอื่นถึงจะปฏิบัติต่อเราด้วยความจริงใจ

ส่วนถ้าทรยศ?

เชอะ นางไม่กลัวจะถูกทรยศเลย