แม่หญิงปรุงยามือปราบกับลูกลิงทั้งสอง นิยาย บท 608

“อ๋องเซ่อเจิ้ง เชิญกลับเถิด วัดเล็กๆรับองค์พระใหญ่ไว้ไม่ได้” เว่ยหวินซีเสียงเย็นชา

แม่ยายสีหน้าเปลี่ยนทันที ควรทำอย่างไร?

ฉีเทียนเห้ายิ่งปวดหัวแล้ว

วินาทีนี้ ฉีเทียนเห้ารู้สึกว่าแม่ยายช่างเอาใจยากเหลือเกิน ยากยิ่งกว่าภรรยาเสียอีก

ดีที่ ตอนที่ฉีเทียนเห้าไม่รู้ว่าควรทำอย่างไร ซ่งฉงปิงตื่นขึ้นมาแล้วเพราะได้ยินเสียงจากข้างนอก

“ท่านพ่อ ท่านแม่”

ซ่งฉงปิงรู้สึกถึงบรรยากาศไม่ปกติ ออกเสียงเรียกคน

นางก็คิดไม่ถึง ตัวเองนอนตื่นมาแล้ว ฉีเทียนเห้ายังอยู่

ยิ่งคิดไม่ถึง ฉีเทียนเห้าจะเจอกับพ่อแม่ตัวเองในเวลาแบบนี้

และดูสถานการณ์นี้ เหมือนไม่ค่อยดีใจสักเท่าไหร่

ไม่นาน คนทั้งหมดก็มาครบแล้ว รวมถึงซ่งเฮง

ซ่งฉงปิงครอบครัวทั้งสี่คนนั่งฝั่งหนึ่ง

จวนอ๋องอี้วสามคนนั่งฝั่งหนึ่ง

บรรยากาศเคร่งเครียดมาก

ซ่งฉงปิงมองทางนี้ แล้วมองทางโน้น จากนั้น ก็ถอนหายใจ “ท่านพ่อ ท่านแม่ เรื่องนี้เป็นข้าเองที่จะปิดปัง”

เว่ยหวินซีได้ยิน กลับมองซ่งฉงปิงอย่างเคร่งขรึมเป็นครั้งแรก “ปิงเอ๋อร์ เรื่องนี้เจ้าไม่ต้องยุ่ง”

ซ่งฉงปิงมองไปที่ท่านพ่อของตัวเอง

ซ่งฉงปิงมองไปที่ท่านพ่อของตัวเอง

ซ่งหยุนดาท่าทางสภาพรักแต่ช่วยไม่ได้

ซ่งฉงปิงมองไปที่ฉีเทียนเห้า วินาทีนี้ เว่ยหวินซีไม่มีความหวาดกลัวต่อฉีเทียนเห้าแล้ว มีเพียงความจับผิดที่แม่ยายมีต่อลูกเขย

“อ๋องเซ่อเจิ้ง.......”

“ท่านแม่ ท่านเรียกข้าว่าเทียนเห้าดีกว่า” ฉีเทียนเห้าพูด

ฐานะสูงส่งแค่ไหน ต่อหน้าแม่ยาย ก็เป็นคนรุ่นหลัง

เว่ยหวินซี “ท่านเรียกข้าว่าอี้วหวังเฟยดีกว่า คำว่าท่านแม่ของท่าน ข้าไม่กล้ารับ”

พูดไป ก็สีหน้าเคร่งขรึมอีก “ถึงแม้ว่าท่านเป็นพ่อของพวกเด็กๆจะเป็นความจริง ข้าไม่สามารถเปลี่ยนได้ แต่ว่าปิงเอ๋อร์เป็นลูกสาวของพวกเรา ข้าจำเป็นต้องรู้ ท่านมีทัศนคติอย่างไรต่อปิงเอ๋อร์ของพวกเรา”

ไม่มีความหวาดกลัวอะไร จะเกินความรักที่แม่คนหนึ่งมีต่อลูกสาวได้

เพราะฉะนั้น วินาทีนี้ เว่ยหวินซีไม่มีความหวาดกลัวอะไรต่อฉีเทียนเห้าเลย มีเพียงความกังวลต่อซ่งฉงปิง

สวรรค์รู้ สำหรับเว่ยหวินซีแล้ว ความแตกต่างตอนที่เห็นฉีเทียนเห้ามันมากแค่ไหน

ส่วนฉีเทียนเห้า หากพูดว่าก่อนหน้านี้เขายังมีความปวดหัวเล็กน้อย ตอนนี้ความปวดหัวเล็กน้อยนี้ไม่มีแล้ว

เพราะว่า ก่อนหน้านี้ สำหรับเขาแล้ว เว่ยหวินซีก็คือแม่ของปิงเอ๋อร์ ไม่มีมีสัมผัสพิเศษอะไรเลย

ตอนนี้ หลังจากเห็นเว่ยหวินซีปฏิบัติต่อปิงเอ๋อร์แล้ว ฉีเทียนเห้าไม่ปวดหัวเลยแม้แต่น้อย

มีคนห่วงใยปิงเอ๋อร์เพิ่มขึ้น เป็นเรื่องที่ดีมาก

สำหรับคนที่เป็นห่วงปิงเอ๋อร์ทั้งหมด เขาล้วนต้องมีความอดทนให้

คิดถึงตรงนี้ ฉีเทียนเห้าก็ตอบเว่ยหวินซีด้วยความอดทน “ปิงเอ๋อร์เป็นภรรยาข้าหนึ่งวัน ชาตินี้ทั้งชาติก็คือภรรยาของข้า ไม่มีวันเปลี่ยน”

พูดไป ฉีเทียนเห้าพูดเสริม “เมื่อก่อน ข้างกายข้าไม่มีผู้หญิงอื่น ต่อไปก็ไม่มีวันมี ชีวิตนี้ ข้ามีเพียงปิงเอ๋อร์ก็พอแล้ว”

ฉีเทียนเห้าในใจของเว่ยหวินซี อาจจะเป็นคนเย็นชาคนหนึ่ง แต่ก็มีจุดเด่นพิเศษที่ไม่เข้าใกล้หญิงสาวอย่างแน่ชัด

มิหนำซ้ำ อ๋องเซ่อเจิ้งแห่งต้าชิ่งมีสัจจะน่าเชื่อถือ จุดนี้ใครๆก็รู้