แม่หญิงปรุงยามือปราบกับลูกลิงทั้งสอง นิยาย บท 618

ซ่งฉงปิงตามฉีเทียนเห้าไปที่จวนอ๋องเซ่อเจิ้ง

ในเวลานี้ในเรือนด้านข้างของอ๋องเซ่อเจิ้ง มีผู้หญิงคนหนึ่งนอนหายใจหอบอยู่

เมื่อเห็นใบหน้าของคนที่อยู่บนเตียง ซ่งฉงปิงก็ตกตะลึง

นางไม่คิดเลยว่าคนที่ฉีเทียนเห้าให้ตนเองมาช่วยคือคังหวังเฟยหลิวจิ้งเซียน

ซ่งฉงปิงเหลือบมองฉีเทียนเห้า และไม่ได้ถามอะไร แต่ก้าวไปข้างหน้าเพื่อตรวจสอบชีพจรให้หลิวจิ้งเซียน เพราะในเวลานี้อาการของหลิวจิ้งเซียนแย่มากจริงๆ

เพียงแต่หลังจากตรวจชีพจรแล้ว ซ่งฉงปิงก็ตกตะลึงอีกครั้ง หลิวจิ้งเซียนนาง......

ซ่งฉงปิงมองไปที่ฉีเทียนเห้าด้วยสีหน้าท่าทางเคร่งขรึม

ฉีเทียนเห้าขมวดคิ้ว “เจ้าทำให้เต็มที่ก็พอ”

ในขณะพูด ฉีเทียนเห้าก็เดินออกไปโดยไม่หันกลับมามอง

ซ่งฉงปิงมองไปที่หลิวจิ้งเซียนด้วยสีหน้าที่ซับซ้อน

คราวก่อนตอนที่ตรวจชีพจรให้หลิวจิ้งเซียนในวัง นอกจากหลิวจิ้งเซียนวิตกกังวลก็ไม่เป็นอะไร

แต่คราวนี้หลิวจิ้งเซียนสามารถอธิบายได้เพียงสองคำเท่านั้น: น่าสงสารจริงๆ

หลิวจิ้งเซียนน่าสงสารมากจริงๆ

ร่างกายของนางสามารถอธิบายได้เพียงสองคำเท่านั้นว่าทรุดโทรม

นี่ยังคงเป็นผลจากการสวมเสื้อผ้าเพื่อจับชีพจร

หลังจากถอดเสื้อผ้าแล้ว นางก็ยิ่งตกใจมากขึ้นไปอีก

บนร่างของหลิวจิ้งเซียนมีร่องรอยทั้งใหญ่ทั้งเล็กจากการถูกเฆี่ยน แผลถูกน้ำร้อนลวก แผลถูกบีบ และแม้กระทั่งแผลถูกทุบตี

มีทั้งแผลเก่าและแผลใหม่

ที่แย่ที่สุดไม่ใช่ร่างกาย แต่เป็นส่วนล่าง

ในเวลานี้ที่นั่นมีเลือดออก ราวกับว่าถูกของไม่มีคมจนฉีกขาด

แม้ว่าในเวลานี้หลิวจิ้งเซียนจะหมดสติ แต่ดูจากชีพจรแล้ว นางน่าจะอยากตาย

ถูกทรมานจนเป็นเช่นนี้ เป็นธรรมดาที่จะอยากตาย

แต่ใครจะสามารถทรมานหลิวจิ้งเซียนจนเป็นเช่นนี้ ได้?

นอกจากอ๋องคังแล้ว ก็ไม่มีใครอื่น

อ๋องคังกลายเป็นคนจิตวิปริต

อาจเป็นเพราะว่าเขามีความผิดปกติบางอย่าง ดังนั้นจึงทำให้จิตใจผิดเพี้ยน?

แต่ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลใดก็ตาม ไม่ถูกต้องที่จะปฏิบัติต่อผู้อื่นอย่างโหดร้ายทารุณเช่นนี้

ในเวลานี้ในใจของนาง อ๋องคังเน่าเสียจนไม่เหลือกระดูก

หลังจากเลิกครุ่นคิด ซ่งฉงปิงก็รีบช่วยคน

อย่างแรกคือป้อนน้ำแร่วิญญาณ จากนั้นให้ยาชา และเริ่มเย็บด้านล่าง

หลังจากเย็บเสร็จแล้ว ซ่งฉงปิงก็เริ่มจัดการกับบาดแผลทั้งใหญ่ทั้งเล็กบนร่างกายของหลิวจิ้งเซียน

จนกระทั่งครึ่งชั่วยามต่อมา ซ่งฉงปิงก็ทำเสร็จ

หลังจากเสร็จแล้ว ซ่งฉงปิงลังเลอยู่ครู่หนึ่ง แล้วให้ฉีเทียนเห้าให้คนนำเสื้อผ้าชุดใหม่มาเปลี่ยนให้นาง

ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม หลิวจิ้งเซียนก็เป็นคนที่น่าสงสารคนหนึ่ง

ทันทีที่เปลี่ยนเสื้อผ้าให้หลิวจิ้งเซียน เรียบร้อย นางก็เห็นว่าหลิวจิ้งเซียนฟื้นแล้ว

เมื่อหลิวจิ้งเซียนฟื้นขึ้นมา แววตามีความมึนงงและสิ้นหวัง เมื่อเห็นหลิวจิ้งเซียนเป็นเช่นนี้ ซ่งฉงปิงก็รู้สึกว่าหากตนเองไม่พูดอะไรเลย หลิวจิ้งเซียนอาจจะจมดิ่งอยู่ในเหลวลึกของตนเอง และไม่สามารถออกมาได้

เช่นนี้อาจจะเกิดปัญหาได้ง่าย

กายป่วยรักษาได้ง่ายมาก แต่ใจป่วยรักษาได้ยากมาก

หลังจากครุ่นคิด ซ่งฉงปิงก็กล่าวว่า “ท่านอยากแก้แค้นหรือไม่?”