แม่หญิงปรุงยามือปราบกับลูกลิงทั้งสอง นิยาย บท 625

หลังจากซ่งฉงปิงกลับถึงจวนอ๋องอวี้ เด็กสามคนล้วนรออยู่ที่นั่น ล้วนเป็นสีหน้าที่ห่วงใย

เห็นได้ชัดว่าสามคนล้วนรู้เรื่องเข้าวังของนาง

แต่สีหน้าของแต่ละคน ดูเหมือนกับว่านางได้ไปที่ลานประหาร

ไม่ได้พูดอะไร ซ่งฉงปิงนวดศีรษะของทั้งสามคน"พอแล้ว อย่าทำหน้าจริงจังแบบนี้ ไป ไปห้องครัวกับข้ากัน"

คำพูดของซ่งฉงปิงทำให้ใบหน้าของสามคนล้วนปรากฏความประหลาดใจ

ซ่งเฮง"วันนี้พี่สาวจะลงครัวหรือ?"

เล่อเล่อ"ท่านแม่ วันนี้เตรียมจะทำอาหารอร่อยๆอะไรเจ้าคะ?"

อานอานมองซ่งฉงปิงด้วยสีหน้าที่คาดหวังเช่นกัน

ตั้งแต่เข้าเมืองหลวงแล้ว ซ่งฉงปิงก็น้อยมากที่จะทำอาหารอร่อยๆ

แต่น้อยมากที่จะทำ ก็ไม่ได้หมายความว่าไม่เคยทำ

อย่างน้อย ตอนนี้ซ่งเฮงก็ยอมรับในฝีมือการทำอาหารของซ่งฉงปิงแล้ว

ใช่แล้ว ใครจะสามารถต้านทานต่ออาหารอร่อยๆล่ะ?

"แค่กๆ"ในเวลานี้ มือของซ่งหยุนดากำเป็นหมัดแล้วทำท่าไอ"คือ เสด็จพ่ออยากกินเนื้อย่าง......แล้วก็ปีกย่าง ไม่ทราบว่าวันนี้ปิงเอ๋อร์ทำหรือเปล่า?"

ตอนที่พูด ซ่งหยุนดามองเว่ยหยุนซีทีหนึ่งอย่างเห็นได้ชัด

เห็นได้ชัดว่า เว่ยหยุนซีอยากกินปีกย่าง

ครั้งก่อนที่ทำปีกย่าง เว่ยหยุนซีได้กินไม่น้อยเลย

"พี่สาว ข้าอยากกินย่างมะเขือ ย่างมะเขืออร่อย"

อานอาน"ไก่ย่าง"

เล่อเล่อ"ข้าอยากกินเนื้อย่าง ปีกไก่ย่าง ไก่ย่าง ย่างมันฝรั่ง ย่างเห็ด"

เล่อเล่อพูดไปด้วย นับนิ้วไปด้วย จากนั้นก็มีความลำบากใจเล็กน้อย เลยพูดตรงๆว่า"ท่านแม่คะ ท่านแม่ทำบาร์บีคิวละกัน เล่อเล่ออยากกินบาร์บีคิว บาร์บีคิวที่แม่ทำนั้นอร่อยมากๆ อยากกินทุกอย่างเลยเจ้าค่ะ"

พูดเสร็จ ก็ทำหน้าอยากกินมาก

อานอานพยักหน้า

ซ่งเฮงพยักหน้า

ซ่งหยุนดาและเว่ยหยุนซีก็พยักหน้าตาม

ซ่งฉงปิงเห็นฉากนี้ อดไม่ได้ที่จะรู้สึกขำ

ดูเหมือนว่า บาร์บีคิวเหมือนกับสุกี้ ไม่ว่าจะอยู่ในสมัยไหน ล้วนเป็นสิ่งที่ผู้คนชื่นชอบ

ดังนั้น ซ่งฉงปิงก็พยักหน้า"ได้ ในเมื่อพวกเจ้าล้วนอยากกินบาร์บีคิว งั้นก็ทำ"

ตามความเป็นจริงแล้ว ตอนนี้ทางตัวตกของเมืองมีร้านบาร์บีคิว

แต่ซ่งหยุนซีเคยพาเว่ยหยุนซีไปกิน

จะว่ายังไงดีล่ะ

ฐานะอย่างพวกเขา ถ้ากินบาร์บีคิวข้างใน ช่างไม่สะดวกหรือเกิน จะทำให้ทุกคนล้วนกินไม่เพลิน

ไม่เหมือนสุกี้ยังมีห้องพิเศษด้วย ร้านบาร์บีคิวในตะวันตกของเมืองล้วนเป็นขนาดเล็ก ทุกคนล้วนนั่งอยู่ห้องเดียวกัน

ดังนั้นซ่งหยุนดาและเว่ยหยุนซีเคยกินบาร์บีคิวแค่สองครั้ง

ครั้งหนึ่งซ่งฉงปิงทำให้กินที่บ้าน กินได้เพลินเลย

อีกครั้งหนึ่งกินที่ตะวันตกของเมือง กินได้ไม่เพลิน

เมื่อเทียบกับซ่งหยุนดาและเว่ยหยุนซี ซ่งเฮงก็ค่อนข้างจะเศร้ากว่า

เขาเคยกินบาร์บีคิวแค่ครั้งเดียว

ดังนั้นพอนับแบบนี้ นอกจากซ่งฉงปิง ก็มีแค่อานอานและเล่อเล่อกินบาร์บีคิวได้มากที่สุด

ว่าจะทำก็ทำเลย

และเพื่อให้มีบรรยากาศ ซ่งฉงปิงเลยเตรียมจะให้ทุกคนลงมือทำด้วยกัน

แน่นอนว่า นางเป็นคนปรุงน้ำจิ้ม ล้างผักหั่นผักจะเป็นพวกคนใช้

หลังจากเตรียมของทุกอย่างเสร็จ ก็ล้วนถูกย้ายไปในสวนของจวนอ๋อง ตั้งเตาบาร์บีคิวกัน จากนั้นเด็กสองคนกับเว่ยหยุนซีและซ่งหยุนดาก็รับผิดชอบเสียบไม้ จากนั้นโยนไม้เสียบเข้าไปในชามเครื่องปรุง เพื่อให้รสชาติซึมเข้าไป ซ่งฉงปิงรับผิดชอบย่าง ข้างๆมีแค่คนใช้ใกล้ชิดของพวกเขาเท่านั้น

แต่ย่างได้ไม่นาน ซ่งหยุนดาก็รู้สึกว่าการย่างเหนื่อยเหลือเกิน เลยเสนอตัว รับผิดชอบย่างกับซ่งฝูที่เป็นคนใช้ใกล้ชิดของตัวเอง