แม่หญิงปรุงยามือปราบกับลูกลิงทั้งสอง นิยาย บท 719

“พวกเราไม่ได้อยากทำอะไร แค่อยากเชิญองค์หญิงใหญ่ไปเป็นแขก” หัวหน้าคนชุดดำพูด

ซ่งฉงปิงรู้ ตัวเองในครั้งนี้ จำเป็นต้องไปแล้ว

เพราะฉะนั้น หลังจากฟังความต้องการของคนชุดดำแล้ว ซ่งฉงปิงไม่ได้มีความตื่นตกใจแม้แต่น้อย แค่มองพวกเขาด้วยสีหน้าเรียบเฉย “ข้าไปกับพวกเจ้าได้ แต่ว่าพวกเจ้าต้องปล่อยสาวใช้ของข้าก่อน และห้ามทำร้ายพวกเขา”

“องค์หญิง.......” ไป๋ซู่ร้องออกมาด้วยความลำบาก ในตามีน้ำตา

นางคู่ควรตรงไหนที่จะให้องค์หญิงทำต่อนางเช่นนี้?

นางเป็นเพียงสาวใช้คนหนึ่งเท่านั้น

แต่ทว่า สายตาของซ่งฉงปิงทีเดียว ก็ห้ามไม่ให้นางพูดต่อไป

ส่วนคนชุดดำพวกนั้น หลังฟังคำพูดของซ่งฉงปิงแล้ว กลับหัวเราะ “องค์หญิงใหญ่คิดว่า ตอนนี้เป็นเวลาที่ท่านยื่นข้อเสนอให้พวกเราหรือ?”

นี่หมายความว่า ไม่อยากตกลง

ก็ใช่ จนตอนนี้แล้ว พวกเขากลับมาจับตัวซ่งฉงปิง แน่นอนว่าไม่ไว้ชีวิตคนไป เพื่อป้องกันเกิดปัญหาอะไร

ไม่ว่าเมื่อไหร่ ก็เป็นคนตายที่ปลอดภัยกว่า

แต่ทว่า ซ่งฉงปิงจะยอมอย่างง่ายดายเช่นนี้?

คนพวกนั้นรู้สึกว่านางอยู่ในสถานะอ่อนแอกว่า เพราะฉะนั้นก็ต้องยอมทำตาม?

เหอะ ช่างคิดมากเกินไปแล้ว

ซ่งฉงปิงมองคนชุดดำพวกนั้นอย่างเย็นชา มุมปากโก่งขึ้นเล็กน้อย “ในเมื่อไม่ตกลง เช่นนั้นก็แล้วไป”

คนชุดดำ “.......”

ยอมอย่างง่ายดายเช่นนี้?

ไม่ค่อยปกติเสียเท่าไหร่

คนชุดดำรู้ว่าซ่งฉงปิงไม่ได้โง่เขลา เพราะฉะนั้นซ่งฉงปิงยอมความเร็วเกินไป ทันใดนั้นก็ทำให้พวกคนชุดดำระวังขึ้นมา

ซ่งฉงปิงมองความคิดของคนชุดดำออก ให้ไป๋เสาถือร่ม เดินออกจากรถม้า

เมื่อยืนคงที่แล้ว ซ่งฉงปิงถึงพูดอย่างเรียบเฉย “ในเมื่อไม่ยอมปล่อยตัวสาวใช้ของข้า เช่นนั้นก็ลงมือเลย”

ลงมือ?

ลงมืออะไร?

ทันใดนั้น คนชุดดำต่างมองหน้ากัน

แต่ว่าอย่างรวดเร็ว ซ่งฉงปิงก็คลี่คลายความสงสัยแล้ว

“ตอนนี้พวกเรา ก็มาสู้กันให้ตายไปข้างหนึ่งเลย” ซ่งฉงปิงพูด “อย่างไรเสียพวกเจ้าก็ไม่ยอมปล่อยสาวใช้ของข้า เช่นนี้แล้วข้าก็ต้องหาหนทางให้ตัวเองมิใช่หรือ?”

คนชุดดำ “.......องค์หญิงใหญ่คงไม่ได้คิดว่า ลำพังท่านคนเดียก จะสามารถหนีพ้นไปจากมือของพวกเราได้กระมัง?”

คนชุดดำหลายคนรู้สึกว่า ผู้หญิงอย่างซ่งฉงปิงคนนี้ อาจจะคิดเพ้อเจ้อไปแล้ว

แต่ทว่า ซ่งฉงปิงกลับสีหน้าเรียบเฉย “สู้ไม่ไหว ก็แค่ชีวิตเดียวเท่านั้น——พอแล้ว ลงมือเลย”

คนชุดดำ “.......”

เวลานี้ พวกเขาถือว่าเข้าใจแล้ว

ซ่งฉงปิงที่ดูเหมือนใจเย็น ความจริงแล้ว คือกำลังข่มขู่พวกเขา

ความหมายก็ชัดเจนมาก หากไม่ปล่อยสาวใช้ของนาง นางก็จะสู้เป็นสู้ตายกับพวกเขา

แต่ ปัญหาคือ พวกเขาไม่สามารถสู้เป็นสู้ตายกับซ่งฉงปิงได้

เจ้านายต้องการคนเป็น

หลังจากลังเลกังวลแล้ว คนชุดดำทั้งหลายสบตากัน สุดท้าย หัวหน้าคนชุดดำพยักหน้า “ในเมื่อองค์หญิงใหญ่ปกป้องสาวใช้เช่นนี้ พวกเราก็ไม่ใช่ไม่รู้จักแยกแยะ ขอเพียงองค์หญิงใหญ่ยินยอมไปกับพวกเรา สาวใช้พวกเราก็ปล่อยไปได้”

พูดจบ คนชุดดำคิดไปคิดมา พูดว่า “เพียงแค่ แต่ไหนแต่ไรมาองค์หญิงใหญ่ถนัดการรักษาการใช้ยาพิษ พวกเรากลัวว่าจะเกิดเรื่อง ขอให้องค์หญิงใหญ่ส่งยาพิษเข็มพิษในตัวออกมาด้วย”

เห้อ! ไอ้ตัวดี ไม่เพียงแค่รู้ว่าบนตัวนางมียาพิษ ยังรู้ว่ามีเข็มพิษ

ดูแล้ว ก็พอรู้จักนางอยู่บ้าง

แต่ว่า ซ่งฉงปิงไม่ได้ตอบรับทันที แต่มองคนชุดดำ “ปล่อยคนของข้าก่อน”

คนนั้นลังเลเล็กน้อย

แต่คิดไป องครักษ์ลับของซ่งฉงปิงก็ถูกขัดขวางไว้แล้ว และไม่รู้ว่าจะมาถึงเมื่อไหร่ จะล่าช้าเสียเวลาต่อไปไม่ได้แล้ว

มิหนำซ้ำ ลำพังผู้หญิงสามคนนี้ ก็พลิกผันอะไรไม่ได้