แม่หญิงปรุงยามือปราบกับลูกลิงทั้งสอง นิยาย บท 734

หูหยานยี่มาถึงบ้านชนบทที่ซ่งฉงปิงพักอยู่ แต่ไม่ได้เข้าใกล้

เพราะมีองครักษ์เตือนเขาไว้

หูหยานยี่ทำหน้าบึ้งตึง ให้ลูกน้องไป

จากนั้นก็เกิดสถานการณ์ที่แปลกประหลาดมาก

ลูกน้องที่เข้าใกล้ตรงนั้น ล้วนเกิดความรู้สึกมึนงงที่แยกแยะทิศทางไม่ได้ แถมยังเรียกไม่ตื่นด้วย

ส่วนองครักษ์ที่เฝ้าอยู่รอบข้าง ยิ่งไร้ประโยชน์เข้าไปใหญ่

ไม่ต้องเข้าไปพวกเขาก็รู้ว่า ซ่งฉงปิงไม่อยู่ในห้องแน่นอน

เลยไม่ได้เสียเวลาต่อในที่นี่

หูหยานยี่โบกมือ และพูดว่า"ไป ขึ้นภูเขา"

จากนั้น กลุ่มคนก็ไปบนภูเขา

ทุกอย่างล้วนเกิดขึ้นในเวลาไม่นาน ฝั่งของหูหยานยี่ก็ถือว่าว่องไวมาก

ตอนที่คนพวกหูหยานยี่ไปถึงกลางภูเขา คนที่ขึ้นไปบนภูเขาก่อนหน้านี้ก็มีคนหนึ่งลงมาจากภูเขา มารวมตัวกับพวกเขา

เห็นหูหยานยี่ คนนั้นคุกเข่าทันที"เจ้านายขอรับ คนถูกพาไปหมดแล้วขอรับ คนที่เฝ้าถ้ำสลบไปหมด มีพี่น้องตายไปคนหนึ่ง คนของเราไปไล่ตามแล้วขอรับ"

หูหยานยี่ได้ยินเช่นนี้ ขมวดคิ้วอย่างแน่น

ไม่ได้พูดอะไรทั้งสิ้น วิ่งไล่ไปทางที่ลูกน้องชี้

ในเมื่อหูหยานยี่ได้วางแผนคนในนี้ แน่นอนว่าเป็นไปไม่ได้ที่จะมีเพียงคนบนภูเขาและคนในหมู่บ้านเท่านั้น

ในที่ๆลึกลับกว่าก็มีคนของหูหยานยี่ด้วย

เนื่องด้วยเหตุนี้ ตอนที่คนพวกซ่งฉงปิงจะลงภูเขา กลับถูกคนล้อมรอบไว้

คนของฝั่งตรงข้าม ไม่น้อยเลย

ทันใดนั้น คนทั้งสองฝ่ายล้วนยืนกรานอยู่แบบนั้น

และไม่นาน หูหยานยี่ที่ได้รับข่าวสารก็รีบวิ่งไป

ตอนที่ได้เห็นซ่งฉงปิง สีหน้าของหูหยานยี่ไม่ค่อยดี"ข้าดูถูกองค์หญิงใหญ่แล้วจริงๆ"

ตามความเป็นจริงแล้ว หูหยานยี่ไม่ได้ดูถูกซ่งฉงปิงแล้ว ในทางตรงข้าม หูหยานยี่มีความระมัดระวังต่อซ่งฉงปิงอยู่ตลอด

แต่ซ่งฉงปิงก็หนีออกมาได้ แถมยังเจอตัวประกันเหล่านั้น

"ต้องยอมรับว่า องค์หญิงใหญ่เป็นผู้หญิงที่เจ้าเล่ห์ที่สุดในโลกนี้จริงๆเลย"ระหว่างทาง แน่นอนว่าหูหยานยี่ก็คิดออกว่าตรงไหนเกิดปัญหา

อาจจะเป็นพ่อค้าหาบเร่นั้นผิดปกติ

ไม่อย่างงั้น ซ่งฉงปิงจะติดต่อคนของฉีเทียนเห้าได้อย่างไร?

หรือว่าไม่เพียงแต่พ่อค้าหาบเร่ ตั้งแต่ที่ซ่งฉงปิงแกล้งป่วย ก็มีปัญหามากนักแล้ว

ซ่งฉงปิงได้ยินเช่นนี้ เพียงพูดอย่างราบเรียบ"พอๆกัน"

คำว่าพอๆกัน ไม่ได้พูดผิดหรอก

เพราะหูหยานยี่คนนี้หากไม่เจ้าเล่ห์ จะวางแผนในต้าชิ่งหลายปีเช่นนี้อย่างไรได้?

สามารถกล่าวได้ว่า หูหยานยี่คนนี้ ไม่เพียงแต่เจ้าเล่ห์ ยังมีความทะเยอทะยานสูง

หูหยานยี่มองซ่งฉงปิงด้วยความโหดเหี้ยม จากนั้นมองไปที่ฉีเทียนเห้าด้วยความยั่วเย้า"อ๋องเซ่อเจิ้งมีภรรยาที่ดีจริงๆเลย"

ตอนที่พูดคำพูดนี้ สีหน้าของหูหยานยี่บึ้งตึงกว่าเดิม สายตาที่มองไปทางฉีเทียนเห้าก็มีความอาฆาตอยู่ด้วย

แต่ไม่นาน ความอาฆาตก็หายไปทันที

จากนั้นหูหยานยี่ก็ยิ้ม ยิ้มแบบบ้าคลั่งหน่อยนึง

หูหยานยี่มองซ่งฉงปิงด้วยรอยยิ้ม แล้วพูดว่า"องค์หญิงใหญ่นึกว่า ข้าจะวางแผนเพียงเท่านั้นหรือ?"

ตอนที่หูหยานยี่ยิ้ม ซ่งฉงปิงก็มีความรู้สึกที่ไม่ค่อยดี

พอได้ยินหูหยานยี่พูดเช่นนี้ ซ่งฉงปิงก็ยิ่งรู้สึกกังวลใจ มีความรู้สึกที่ไม่ค่อยดีส่งมา

แต่ซ่งฉงปิงระงับความรู้สึกแบบนี้ลง ยังคงมองหูหยานยี่อย่างใจเย็น

นางไม่รู้ว่าหูหยานยี่อยากจะทำอะไร

และก็ไม่รู้ว่าหูหยานยี่ทำอะไรไปแล้ว

แต่สิ่งที่ทำได้ในตอนนี้ก็คือ แสดงความกลัวออกมาไม่ได้

แต่เหมือนกับว่าหูหยานยี่ตั้งใจจะแก้แค้นนางที่'ไม่เชื่อฟัง' ใช้สายตาที่แปลกประหลาดมองนาง แต่ไม่ได้พูดอะไรเลย