แม่หญิงปรุงยามือปราบกับลูกลิงทั้งสอง นิยาย บท 780

อย่างที่ซ่งฉงปิงพูด ร่างกายของเซี่ยงเซียวเซียนอ่อนแอมาก

หากไม่ใช่ว่าซ่งฉงปิงฝังเข็มช่วยฟื้นชีวิตของเซี่ยงเซียวเซียน กลัวว่าเซี่ยงเซียวเซียนจะไม่ไหวจริงๆ

ตอนแรก เนื่องจากว่าฉีเทียนเห้ากลัวว่าซ่งฉงปิงตั้งครรภ์จริงๆ เลยให้รถม้าขับช้า

แต่พอเป็นเช่นนี้ เวลาการเดินทางก็นานขึ้นเรื่อยๆ ร่างกายของเซี่ยงเซียวเซียนรอนานขนาดนั้นไม่ได้

พอซ่งฉงปิงยืนยันซ้ำแล้วซ้ำเล่าว่าตัวเองไม่เป็นไรจริงๆ ฉีเทียนเห้าถึงให้รถม้าขับเร็วขึ้นหน่อยนึง พอเห็นว่าซ่งฉงปิงไม่มีความผิดปกติแม้แต่นิด แถมสีหน้ายังดูดีทุกวัน ฉีเทียนเห้าถึงลงคำสั่งให้เร่งการเดินทาง

ใช้เวลายี่สิบกว่าวัน ในที่สุดทุกคนก็มาถึงนอกเมืองเมืองหลี

จะไปหนานเจียงก็ต้องผ่านเมืองหลี

แต่ตอนที่เข้าใกล้เมืองหลี พวกเขาก็พบว่าเมืองหลีมีการตรวจสอบอย่างเข้มงวด ประชาชนที่ไปๆมาๆล้วนต้องผ่านการตรวจสอบที่เข้มงวด ทำให้หน้าประตูเมืองมีการต่อแถวยาว

หลังจากนักสืบได้รู้ข่าวนี้ ฉีเทียนเห้าก็ไม่ได้ให้รถม้าเดินหน้าอีก แต่กลับให้ไป๋เสาไปดูสถานการณ์

ไป๋เสาไปตั้งหนึ่งวันเต็มๆ

ตอนที่กลับมา ไป๋เสาได้ใส่เสื้อผ้าที่เต็มไปด้วยรอยปะซ่อม บนหัวได้สวมด้วยผ้าคลุมหัวที่สกปรกและมีกลิ่นแปลกๆ ใบหน้ายังเต็มไปด้วยฝุ่นละออง ดูเหมือนเป็นชาวบ้านยากจนธรรมดา

หนานซิงมองไปที่ไป๋เสา อดไม่ได้ที่จะขำออกมา"เข้าไปเป็นขอทานหรือ?"

ลักษณะของไป๋เสาไม่ได้ดูดีกว่าขอทานเลย

ไป๋เสาเพียงมองหนานซิงทีหนึ่ง จากนั้นก็ทำความเคารพต่อฉีเทียนเห้าและซ่งฉงปิง สีหน้าจริงจังมาก"บ่าวได้เข้าเมืองเที่ยวหนึ่ง พบว่าชีวิตของประชาชนในเมืองและนอกเมืองล้วนลำบากมากเพคะ"

อันที่จริงแล้ว เมืองหลีให้ความรู้สึกที่ยากจน ประชาชนบ่นกันมากมาย

และต้นเหตุของทุกสิ่งนี้มาจากการเพิ่มภาษี

ประชาชนนึกว่าภาษีที่เก็บเพิ่มนั้นทางราชวงศ์เป็นผู้เก็บ แถมยังเพิ่มขึ้นมาหลังจากฮ่องเต้หย่งคังครองราชย์

เห็นได้ชัดว่า หลังจากหลัวหงกลับไปถึงเมืองหลี ไม่เพียงแต่ไม่ได้รับบทเรียนใดๆ แถมยังใช้นามของฮ่องเต้เก็บภาษีเพิ่มขึ้น

และผลจากการเก็บภาษีเพิ่มขึ้น ก็คือประชาชนถูกขู่จนใช้ชีวิตไม่ได้ ก็จะเกิดความคิดที่จะก่อกบฏ

ส่วนหลัวหงสูญเสียอำนาจทางทหารไปครึ่งหนึ่ง ก็วาวแผนไปที่ประชาชน

แต่ก็ต้องยอมรับว่า นี่เป็นวิธีที่รวดเร็วที่สุด แต่ดูโหดร้ายเกิน

"แล้วด้านหน้าเมืองคือเกิดอะไรขึ้น?"ซ่งฉงปิงถาม

ไป๋เสาได้ยินเช่นนี้ ครุ่นคิดสักครู่หนึ่งถึงพูดว่า"บ่าวรู้สึกว่า น่าจะหาใครบางคนอยู่"

หาใครบางคน?

ซ่งฉงปิงมองไปที่ฉีเทียนเห้า

ฉีเทียนเห้าแสยะยิ้ม"เกรงว่าร่องรอยของพวกเราถูกเปิดเผย"

ซ่งฉงปิงได้ยินเช่นนี้รู้สึกแปลกใจมาก

ระหว่างทางพวกเขาไม่ได้เป็นจุดเด่นอะไรเลย แต่ร่องรอยยังถูกเปิดเผย เห็นได้ชัดว่า หลัวหงกันพวกเขาไว้ตั้งแต่แรก

ตอนนี้พวกเขาน่าจะเข้าเมืองได้ยาก โดยเฉพาะยังมีเซี่ยงเซียวเซียนอยู่ด้วย

"หาที่พักผ่อนก่อน จากนั้นค่อยคิดวิธี"ฉีเทียนเห้าลงคำสั่ง

นับบัดนี้ ภายในเมืองหลี

หลัวหงนั่งอยู่ที่นั่งหลัก สีหน้าบึ้งตึง

และในเวลานี้ หลัวเจิ้งหยางก็เดินเข้ามา

ตอนนี้หลัวเจิ้งหยางหน้าซีดขาวมาก คนก็ผอมลงเยอะ สายตาดูเศร้ามาก

เมื่อเห็นหลัวหง หลัวเจิ้งหยางก็อ้าปากถามว่า"พ่อ อีนังซ่งฉงปิงมีข่าวหรือยัง?"

สายตาของหลัวเจิ้งหยางเต็มไปด้วยความโหดเหี้ยม

เมื่อเห็นหลัวเจิ้งหยาง สายตาของหลัวหงก็มีความโหดเหี้ยมพาดผ่าน

เป็นเพราะว่า ลูกชายที่เขาใช้อำนาจทหารครึ่งหนึ่งแลกมานั้น ในระหว่างทางที่กลับเมืองหลีกลับพบว่าไม่มีความสามารถด้านเพศแล้ว

และสิ่งเหล่านี้ พวกเขาล้วนโทษไปที่ซ่งฉงปิง

เพราะรู้สึกว่านอกจากซ่งฉงปิง คงไม่มีคนอื่นแล้ว