แม่หญิงปรุงยามือปราบกับลูกลิงทั้งสอง นิยาย บท 782

คนที่ถามคำถามนี้ไม่ใช่หลัวหง แต่เป็นหลัวเจิ้งหยางที่เดินถึงหน้าประตูพอดี และได้ยินมือปราบรายงาน

นับบัดนี้ หลัวเจิ้งหยางตื่นเต้นกว่าหลัวหง

หลัวหงมองหลัวเจิ้งหยางทีหนึ่ง จากนั้นก็นั่งลง

ตอนนี้หลัวเจิ้งหยางมีความตื่นเต้นผสมกับหน้าตาที่บิดเบี้ยว ทำให้มือปราบดูแล้วรู้สึกกลัว

เห็นว่ามือปราบคนนั้นยังไม่พูดต่อ หลัวเจิ้งหยางรู้สึกโมโหขึ้น ใช้มือข้างหนึ่งบีบคอของมือปราบคนนั้น"ว่ามาสิ คนอยู่ไหน?"

"หยางเอ๋อร์!"

เห็นหลัวเจิ้งหยางเป็นเช่นนี้ หลัวหงรีบออกเสียงห้ามไว้

ก็ไม่ใช่เป็นเพราะว่าห่วงใยชีวิตของมือปราบคนนั้น แต่เป็นเพราะว่าหลัวหงอยากรู้ข่าวสารจากปากของมือปราบ หากคนตายไปตอนนี้ ยังต้องไปถามคนอื่นอีก

หลัวเจิ้งหยางได้ยินเช่นนี้ ก็ฟื้นคืนสติกลับมา ปล่อยมือปราบคนนั้น แล้วเดินเข้ามาในห้อง หาที่นั่งลง

มือปราบคนนั้นกว่าจะรอดชีวิตมาได้ ความหวาดกลัวในสายตาก็มากขึ้นเรื่อยๆ

"รีบพูดมาสิ?"หลัวหงเต็มไปด้วยความทรงพลัง

มือปราบเหลือบตามองไปที่หลัวเจิ้งหยางทีหนึ่ง แล้วพูดอย่างติดๆขาดๆ"กราบทูลโหวเย๋ อยู่หมู่บ้านเซี่ยเปียนที่ข้างๆของเมืองหลี"

จากนั้นมือปราบได้เล่าทุกสิ่งทุกอย่างที่ตัวเองเห็นมา

แต่คำพูดของมือปราบกลับทำให้หลัวหงสองพ่อลูกเปลี่ยนสีหน้าไป

เพราะการปรากฏตัวของซ่งฉงปิง ทำให้พวกเขารู้สึกกะทันหันมาก

เดิมทีพวกเขาคิดจะจัดการซ่งฉงปิงในที่มืด

แต่ตอนนี้ ซ่งฉงปิงปรากฏตัวต่อกน้าทุกคนแบบนี้ แถมยังเปิดเผยตัวตนด้วย กลับทำให้หลัวหงไม่รู้จะจัดการอย่างไรดี

สีหน้าของหลัวหงเต็มไปด้วยความมืดทึบ จากนั้นโบกมือให้มือปราบคนนั้นลงไป

จนกว่ามือปราบคนนั้นถอยออกจากสายตาของพ่อลูกตระกูลหลัว ถึงโล่งใจลง แต่ก็ไม่กล้าอยู่ที่นี่นาน วิ่งหนีไปทันที

รอจนกว่าหยุดลง ถึงพบว่าเสื้อบนร่างกายเปียกหมด

และตอนนี้ พ่อลูกตระกูลหลัวที่อยู่ในห้อง สีหน้าก็จริงจังมาก

"ท่านพ่อขอรับ ตอนนี้ต้องทำอย่างไร?"หลัวเจิ้งหยางมีความรีบร้อนเล็กน้อย

เขาคิดไม่ถึงว่า ซ่งฉงปิงจะปรากฏตัวอย่างเด่นเช่นนี้

ถ้าเป็นเช่นนี้แล้ว พวกเขาจะลงมือต่อซ่งฉงปิงอย่างไร?

แต่ไม่ลงมือต่อซ่งฉงปิง เขาจะยอมได้อย่างไร?

จริงๆแล้วหลัวเจิ้งหยางไม่อยากสนใจอะไรทั้งสิ้น อยากจะฆ่าซ่งฉงปิงก่อนแล้วค่อยว่ากัน

แต่ยังไงก็กลัวหลัวหงอยู่ ดังนั้นในเวลานี้ถึงสอบถามความเห็นจากหลัวหงก่อน

หลัวหงไม่ได้ตอบคำพูดของหลัวเจิ้งหยางทันที นั่งครุ่นคิดอยู่อย่างนั้น

นานมากถึงค่อยๆพูดว่า"ให้นางมาก่อน แล้วค่อยวางแผนอย่างอื่น"

หลัวเจิ้งหยางได้ยินเช่นนี้ ก็ไม่ได้ปฏิเสธ

พอถึงเมืองหลี ทุกอย่างล้วนขึ้นอยู่ที่พวกเขาไม่ใช่หรือ?

นับตอนนี้ ภายในหมู่บ้านเซี่ยเปียน

ซ่งฉงปิงได้บอกความเป็นมาของเรื่องให้เหล่าชาวบราซิล

เดิมทีเหล่าชาวบ้านไม่เชื่อเลย

แต่ซ่งฉงปิงก็ไม่สนว่าพวกเขาจะเชื่อหรือเปล่า ให้คนยกโต๊ะและเก้าอี้มาโดยตรง เริ่มจับชีพจรรักษาโรคให้คนอื่น

ตอนที่ซ่งฉงปิงจับชีพจรอยู่ ดูตั้งใจมากๆ ซ่งฉงปิงมีเสน่ห์บางอย่างทำให้คนย้ายสายตาออกไปไม่ได้ ทำให้คนอดไม่ได้ที่จะเชื่อและนับถือ

ชาวบ้านที่ล้อมรอบอยู่ข้างๆค่อยๆรู้สึกว่า นางฟ้าแบบนี้จะไม่หลอกพวกเขาหรอก

แถมพวกเขายังมีอะไรโดนหลอกได้ล่ะ?

ความคิดแบบนี้เหมือนเป็นโรคระบาดสามารถติดต่อไปทั่ว คนที่ติด ก็สามารถแพร่ให้สองคน ในที่สุดคนทั้งหมู่บ้านล้วนค่อยๆเชื่อแล้ว