แม่หญิงปรุงยามือปราบกับลูกลิงทั้งสอง นิยาย บท 788

หลัวหงโหดร้ายขึ้นมา

แต่เหมือนกับก่อนหน้านี้ องครักษ์ที่เข้าใกล้คนนั้น ล้วนตายไปเลย

ครั้งนี้หลัวหงดูออกแล้ว

คนเหล่านี้ไม่ได้ตายโดยไร้เหตุผล แต่คือมีเข็มเงินแทงเข้าไปในร่างกายของพวกเขา แถมยังมีพิษทำให้เสียชีวิตได้

แต่เข็มเงินเหล่านั้นมาจากทุกทิศทาง ไม่สามารถบ่งบอกทิศทางที่แน่นอนได้......หรือพูดอีกนัยหนึ่งว่า มีคนอยู่ทุกทิศทาง

คราวนี้หลัวหงกังวลใจอย่างสิ้นเชิง

ส่วนคนในฝูงชนเห็นว่าสองคนหน้าที่ออกมาพูดล้วนไม่เป็นอะไร ก็ค่อยๆมีคนออกมาพูด

มีคนแรกก็มีคนที่สอง คนที่สาม......

คนเหล่านี้ส่วนใหญ่เป็นสถานการณ์เดียวกับหญิงคนนั้น ที่บ้านมีคนมาจากข้างนอก รู้สถานการณ์ของข้างนอก

แต่หลังจากญาติของพวกเขาพูดถึงสิ่งเหล่านี้แล้ว ล้วนหายตัวไป

คนที่หายตัวไปนั้นมีคนที่เป็นสามี เป็นลูกชาย เป็นพี่ชาย เป็นน้องชาย......

สรุปคือ ถึงแม้พวกเขารู้ความจริงจากญาติที่หายตัวไป แต่พวกเขาล้วนไม่กล้าพูดต่อหน้าคนอื่นๆ

เพราะพวกเขาก็กลัวว่าความโชคร้ายจะมาหา

พวกเขารู้ว่า วันนี้เป็นโอกาสที่เหมาะสมที่สุด มีเพียงวันนี้ที่พวกเขาสามารถชิงความเป็นธรรมให้กับญาติที่หายตัวไปของตัวเอง

ถ้าเป็นแค่คนหนึ่งพูดเท่านั้น อาจมีหลายคนไม่เชื่อ

แต่มีคนกลุ่มหนึ่งออกมาชี้ตัว แม้จะเป็นคนโง่ก็จะสงสัยแล้ว

"หรือว่า ฮ่องเต้องค์ใหม่ไม่ได้เพิ่มภาษีให้เราหรือ?"

"ที่พวกเขาพูดนั้นเป็นความจริงหรือ?ที่อื่นได้ลดภาษีด้วย?"

"ข้ารู้จักป้าหวังคนก่อนหน้านี้ ลูกชายของนางออกไปเรียนข้างนอก เขาอยู่กับลูกชายเพียงสองคน ข้ายังนึกว่าลูกชายของนางกลับโรงเรียน ไม่คิดเลยว่าจะหายไป เวรกรรมจริงๆ"

"ถ้าเป็นเช่นนี้ งั้นเรื่องที่พวกเขาพูดนั้นเป็นความจริงหมด แล้วเงินเหล่านี้ไปไหนหมดล่ะ?"

เสียงวิจารณ์ดังขึ้นเรื่อยๆ

ทุกคนก็ยืนยันมากขึ้นเรื่อยๆว่า คนเหล่านั้นที่ออกมาชี้ตัวนั้นพูดความจริงหมด

ในที่สุด สายตาของทุกคน ค่อยๆย้ายไปบนใบหน้าของหลัวหง

แต่หน้าตาของหลัวหงบิดเบี้ยวเกินไป ไม่มีใครกล้าดูนาน

ในเวลานี้ มีคนมองไปที่ซ่งฉงปิง ถามว่า"เจ้าเป็นองค์หญิงจริงหรือเปล่า?"

ซ่งฉงปิง"ถ้าพวกเจ้าเชื่อ ข้าก็ใช่ หากพวกเจ้าไม่เชื่อ ข้าก็ไม่ใช่"

คนนั้นครุ่นคิดแล้วกราบใส่ซ่งฉงปิง"หากท่านเป็นองค์หญิงจริงๆ ขอร้องท่านช่วยหาน้องชายของข้าให้ด้วยพ่ะย่ะค่ะ"

ระหว่างที่พูดก็เริ่มกราบใส่ซ่งฉงปิง

คนอื่นก็ล้วนเลียนแบบ กราบใส่ซ่งฉงปิงตาม

หลัวหงเห็นทุกสิ่งนี้ รู้สึกหดหู่ใจมาก

"นางไม่ใช่องค์หญิงใหญ่......"หลัวหงกัดฟัน

ในพื้นที่ของเขา อยากจะพิสูจน์ว่าตัวเองเป็นองค์หญิงใหญ่ คงไม่ง่ายเลย

แต่หลัวหงเพิ่งคิดอยู่เช่นนี้ ซ่งฉงปิงก็เอาป้ายทองที่ระยิบระยับชิ้นหนึ่งออกมาจากแขนเสื้อ

หลัวหง"......"

หลัวหงเบิกตากว้าง ทำหน้าเหลือเชื่อมาก

นี่มันเกิดอะไรขึ้น?

ป้ายทองมาจากไหน?

ซ่งฉงปิงได้เปลี่ยนชุดบนร่างกายไปแล้วไม่ใช่หรือ?เหตุใดถึงสามารถหยิบของออกมาได้ซ้ำแล้วซ้ำอีก?

ตอนที่หลัวหงเห็นว่าซ่งฉงปิงหยิบของออกมาจากร่างกายอีกครั้ง สีหน้าก็แย่ถึงขีดสุด

"นี่เป็นป้ายทองของข้า พวกเจ้าเชื่อตัวตนของข้าหรือเปล่า?"ซ่งฉงปิงไม่ได้มองหลัวหงเลย กลับพูดกับเหล่าประชาชน

ทุกคนมองป้ายทองที่ระยิบระยับนั้น ข้างบนยังมีลวดลายของมังกร

ต้องรู้ว่า มีเพียงราชวงศ์ที่จะมีลวดลายมังกร ประชาชนห้ามแกะสลักเอง

ถ้าแกะสลักลายมังกรเอง โทษเดียวกับก่อกบฏ

ดังนั้นเหล่าประชาชนล้วนเชื่อตัวตนของซ่งฉงปิง

แน่นอนว่า มีบางคนคุกเข่าทำความเคารพ แต่มีบางคนยังคงยืนสังเกตต่อ

เพราะช่วงนี้คนของเมืองหลีแค้นต่อราชวงศ์มาโดยตลอด อยากจะเปลี่ยนแปลงความคิดนี้ในชั่วพริบตานั้นไม่ใช่เรื่องง่ายเลย

"ซ่งฉงปิง!"หลัวหงกัดฟัน"ถึงแม้เจ้าเป็นองค์หญิงใหญ่ก็อย่างไรล่ะ?หากไม่ใช่ว่าพวกเจ้าทำกับข้าขนาดนั้น เหตุใดข้าถึงกับต้องทำเช่นนี้?"