แม่หญิงปรุงยามือปราบกับลูกลิงทั้งสอง นิยาย บท 856

ตอนนี้หนานเฉินมีความสงสัยเล็กน้อย

เพราะถึงแม้เขากับเจ้านายน้อยออกมาหาคนจะพาคนออกมาไม่น้อย้ช่นกัน ก็มีคนที่กระจายอยู่ทุกที่ด้วย แต่คำพูดนั้นของเจ้านายหมายความว่า......

ถึงแม้สงสัยอยู่ แต่หนานเฉินยังคงส่งสัญญาณออกไป

ปารีย่าเห็นฉากนี้รู้สึกมีความกังวลเล็กน้อย

แต่ไม่นาน ปารีย่าก็เห็นคนกลุ่มหนึ่งวิ่งมาทางนี้

คนเหล่านั้นเป็นผู้กล้าตายของนาง

ถ้ามีผู้กล้าตายเหล่านี้อยู่ คนเหล่านี้ล้วนต้องตายหมด

ใบหน้าของปารีย่ายังมีความบ้าคลั่งอยู่

ฉีเทียนเห้ามองคนเหล่านั้น แล้วมองไปทางซ่งฉงปิง"เอายาพิษให้ข้าหน่อยนึง"

ซ่งฉงปิงได้ยินเช่นนี้ก็หยิบขวดหลายขวดออกมาจากแขนเสื้อ

ฉีเทียนเห้าโยนให้องครักษ์มืดของตัวเองโดยตรง"ใช้สิ่งเหล่านี้"

เดิมทีเหล่าองครักษ์มืดเห็นผู้กล้าตายเหล่านั้นยังรู้สึกกดดันอยู่

แต่พอเห็นขวดเหล่านี้ พวกเขาก็โล่งใจเลย

มียาพิษเหล่านี้ ผู้กล้าตายก็ตายไปมากมาย เหล่าองครักษ์มืดก็โล่งใจ

แต่ผู้กล้าตายมีเยอะมาก ซ่งฉงปิงก็เป็นไปไม่ได้ที่จะหยิบของมากมายออกมาจากแขนเสื้อ

ตั้งแต่ที่ปารีย่าเห็นผู้กล้าหาญเหล่านั้นล้มลงไปทีละคน ยังคดเคี้ยวฟันอยู่

แต่เห็นกับตาว่ายาพิษของพวกเขาจะใช้หมดแล้ว ปารีย่าก็ดีใจขึ้นมาอีก

"เฝิงซิว หากเจ้าฆ่าผู้หญิงคนนี้ด้วยมือเอง ข้าจะปล่อยพวกเจ้า รวมถึงลูกของพวกเจ้าได้"

ระหว่างที่พูด ปารีย่าก็มองไปทิศทางของห้องนอน

ข้างในนั้นถ้าเดาไม่ผิด น่าจะยังมีเด็กอีกสองคน

ฉีเทียนเห้าได้ยินเช่นนี้ นึกถึงเด็กสองคนที่เห็นก่อนที่จะออกมา

แต่ใจเขาอยู่ที่ซ่งฉงปิงคนเดียว เลยไม่ได้สังเกตอะไรมาก

แต่สีหน้าของฉีเทียนเห้าดูใจเย็นมาก

"เจ้านึกว่า ทุกอย่างที่เจ้าทำข้าไม่รู้หรือ?"ฉีเทียนเห้ามองปารีย่า สายตานอกจากความเย็นชาแล้ว ก็เหลือแต่ความเย็นชา

ปารีย่าได้ยินเช่นนี้ สีหน้าค่อนข้างแข็ง แต่ยังคงมองฉีเทียนเห้าด้วยใบหน้าที่บึ้งตึง"เจ้ารู้อะไร?"

นางไม่เชื่อว่าเขาจะรู้จริง

ฉีเทียนเห้า"ปีนั้นคนที่ช่วยข้าเป็นหมอแก่คนหนึ่ง เจ้าเดินผ่านเลยฆ่าพวกเขา แล้วพาข้ามาที่นี่"

ฉีเทียนเห้าเล่าความจริงนี้ออกมา น้ำเสียงใจเย็นและเย็นชา เหมือนเล่าเรื่องของคนอื่นอยู่

สีหน้าของปารีย่าเปลี่ยนไปเล็กน้อย คิดไม่ถึงว่าเฝิงซิวจะรู้จริงๆ

"ในเมื่อเจ้ารู้ เหตุใดถึงไม่ไปล่ะ?"ปารีย่ากัดฟันของตัวเอง

ฉีเทียนเห้า"ก่อนที่ยังไม่ได้ฆ่าเจ้า ข้าจะยังไม่ไปหรอก"

ไม่ว่ายังไง เขาก็ต้องช่วยแก้แค้นให้คนที่ช่วยเขาอย่างแท้จริง

ปารีย่ารู้สึกว่าขำคำพูดนี้ของฉีเทียนเห้ามาก

แค่เขาหรือ?

ถึงแม้เขาเก่งมาก แต่หมดสติมานานขนาดนี้ แต่เขาก็มีแค่คนเดียวเอง เขาจะมีความสามารถขนาดนั้นหรือ?

แต่ไม่นานปารีย่าก็ยิ้มออกมาไม่ได้แล้ว

เพราะอยู่ๆก็มีคนเสื้อดำกลุ่มหนึ่งบุกเข้ามา

จำนวนของคนเสื้อดำเหล่านี้ ถึงแม้น้อยกว่าผู้กล้าตายของนาง

แต่ไม่ได้อ่อนเลย

และคนเสื้อดำเหล่านี้ ดูก็รู้ว่าไม่ใช่คนของนาง

เพราะคนเสื้อดำและผู้กล้าตายทั้งหมดของนางล้วนเป็นร่างใหญ่โต

แต่คนเสื้อดำเหล่านั้น ร่างกายก็ดูเท่าเทียมกัน

ปารีย่ามองไปทางฉีเทียนเห้า"คนเหล่านี้เป็นคนของเจ้าหรือ?"

ปารีย่าไม่กล้าเชื่อ

อย่าพูดถึงปารีย่า แม้กระทั่งหนานเฉินก็ไม่เชื่อเช่นกัน

ส่วนองครักษ์มืดเหล่านี้ดูได้รับการฝึกฝนจากเจ้านายจริงๆ

และก็มาจากสัญญาของตัวเองจริงๆ