แพทย์หญิงข้ามภพ นิยาย บท 320

วันนี้เป็นวันที่หุบเขาเทียนอีเข้าสู่เมืองหลวงอย่างเป็นทางการ

ช่วงเช้าถนนจึงคับคั่งจนเกือบไม่อาจสัญจรได้

เหยาชิงหลีนั่งอยู่บนรถม้า พร้อมกับเปิดม่านเบาๆ ทำให้เห็นผู้คนเดินขวักไขว่ไปมาบนนถนนพร้อมกับสัมภาระ

นางได้กลิ่นสมุนไพรจางๆ จากระยะไกล จึงรู้ทันทีว่าคนเหล่านั้นคือหมอที่กำลังรีบไปพระราชวังเพื่อเข้าร่วมการแข่งขันรอบคัดเลือก

สักพักรถม้าก็มาถึงหน้าพระราชวัง

หลังจากลงจากรถ เหยาชิงหลีจึงมองไปรอบๆ แต่ก็ไม่พบแม้แต่เงาของอวี๋อ๋อง

นางเคยเดินทางเพียงลำพังมาตลอด และอวี๋อ๋องยืนกรานจะไปรับส่งทุกครั้ง ตอนนั้นนางเองยังรู้สึกขวางหูขวางตาไม่น้อย

ทว่าวันนี้กลับแตกต่างออกไป เมื่อวานเจ้าคนชั่วช้าเพิ่งจะ...

แต่ตอนนี้นางไม่อยากเห็นเจ้าคนชั่วช้าแม้แต่วินาทีเดียว

หากอวี๋อ๋องอยู่ตรงนี้ อาจทำให้นางรู้สึกฮึกเหิมมากกว่านี้เสียหน่อย...

เมื่อคิดอย่างนั้น เหยาชิงหลีจึงถอนหายใจออกมา ทำไมต้องแสร้งทำเป็นเข้มแข็งด้วย?ไม่จำเป็นสักนิด! จะกลัวเขาไปทำไมกันล่ะ

“แม่นางเหยา” ทันใดนั้นเสียงนุ่มก็ดังขึ้น

เหยาชิงหลีหันกลับไปจึงเห็นขันทีคนหนึ่งเดินขึ้นมา “แม่นางเหยา ฝ่าบาททรงจัดที่นั่งให้กับแม่นางแล้ว เชิญไปยังท้องพระโรงโดยด่วน”

“เจ้าค่ะ รบกวนกงกงด้วย”

เหยาชิงหลีลอบหายใจพลางเดินตามขันทีคนนั้นเข้าไปในท้องพระโรงที่พลุกพล่าน

ทันทีที่เข้าไป ใบหน้าของเหยาชิงหลีก็มืดลง นางเห็นมู่เหลียนโยวเดินไปมาพร้อมกับเม้มริมฝีปาก “เจ้าพิจารณาถี่ถ้วนแล้วหรือยัง”

“พิจารณาสิ่งใด” เหยาชิงหลีถามกลับด้วยใบหน้าเคร่งเครียด “หากซื่อจื่อมีเวลาว่างมาก เชิญไปหาความบันเทิงใจที่อื่นเถิด”

“ไม่เป็นไร ข้าจะทำต่อไปจนกว่าเจ้าจะเต็มใจ” มู่เหลียนโยวมองนางด้วยดวงตางดงามพร้อมรอยยิ้ม

“ฮึ่ม!” เหยาชิงหลีมองกลับไปด้วยสายตาเย็นชา จากนั้นหันกลับไปกล่าวว่า “กงกง ที่นั่งของข้าอยู่ที่ใด”

“ตะ…ตรงนั้นขอรับ เชิญแม่นางเหยา” ขันทีเหลือบมองมู่เหลียนโยวอย่างหวาดกลัว ก่อนจะโค้งคำนับเพื่อนำทางเหยาชิงหลี

หญิงสาวเดินติดตามขันทีและรวมตัวเข้ากับฝูงชนอย่างรวดเร็ว

เมื่อไปถึงที่นั่ง ขันทีหนุ่มจึงชี้ไปทิศทางหนึ่งแล้วพูดว่า “แม่นางเหยา เชิญขอรับ”

เหยาชิงหลีอดไม่ได้ที่จะตกใจเล็กน้อย เมื่อเห็นว่าที่นั่งด้านซ้ายและขวาถูกครอบครองแล้ว คนหนึ่งเป็นชายชราในวัยห้าสิบต้นๆ มีหนวดเครายาวและสวมชุดคลุมสีเทา ส่วนอีกคนเป็นชายหนุ่มในวัยยี่สิบต้นๆ แต่งตัวคล้ายกับบัณฑิต

ทั้งสองมีกลิ่นสมุนไพรอ่อนๆ

เมื่อวานอวี๋อ๋องกล่าวว่านอกจากนางแล้ว หมิงซุ่นตี้ยังมีพระราชโองการสั่งหมอผู้มีชื่อเสียงให้ผ่านเข้ารอบคัดเลือกอีกสองคน และนางคิดว่าต้องเป็นเขาสองคนนี้อย่างแน่นอน

“หึ เป็นสตรีจริงๆ สินะ!” ชายชราที่มีหนวดเคราพ่นลมหายใจ ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความดูถูก เห็นได้ชัดว่าเขารู้ว่านางได้รับคำสั่งเข้ารอบเช่นกัน