แพทย์หญิงข้ามภพ นิยาย บท 322

หมิงซุ่นตี้เดินนำทุกคนไปยังสวนหลวง ในขณะที่ผู้ไม่สนใจจึงเดินเล่นไปรอบๆ

เมื่อเหยาชิงหลีเดินไปถึงสวนหลวง ฉินอิงสยงจึงพูดอย่างรีบร้อนว่า

“ศิษย์จากหุบเขาเทียนอีหลายสิบคนอยู่ที่สวนหลวง! ตรงศาลาซิ่นเฟิงด้านหน้านี่เอง พวกเราไปคุยกับพวกเขาดีกว่า!”

“ทำไมท่านถึงรู้ทุกอย่างไปเสียหมด” เหยาชิงหลีมองเขาตาเขม็ง

“แม้ว่าในอดีตข้าจะไม่เคยเข้าร่วมงานชุมนุมหมอสวรรค์เลยสักครั้ง แต่ข้ามาที่นี่ทุกครั้งที่มีงานชุมนุม ตระกูลฉินของเรามีชื่อเสียงในต้าฉู่ ขอเพียงส่งจดหมายเทียบให้กับพระราชวัง ข้าจะสามารถเข้าร่วมงานเลี้ยงและแลกเปลี่ยนความรู้กับหุบเขาเทียนอีเช่นวันนี้ได้!” ฉินอิงสยงกล่าวอย่างตื่นเต้น

“ฮ่าๆ ๆ น้องชาย เจ้าน่ะต้องตั้งใจศึกษาหาความรู้ให้มาก เพราะหากไม่ติดสามอันแรก ก็จะไม่สามารถไปยังหุบเขาเทียนอีได้ เจ้าคงจะได้แต่ตั้งตารอคอยงานเลี้ยงเช่นนี้ต่อไป” จ้าวเฮ่อยิ้มเย้ยหยัน

“ทำไมตาเฒ่ายังอยู่ตรงนี้อีกนะ” เหยาชิงหลีพึมพำพลางยิ้มเยาะเล็กน้อย

แต่จ้าวเฮ่อกลับไม่มองเหยาชิงหลีแม้แต่หางตาด้วยซ้ำ เขาไม่เห็นคนอย่างนางอยู่ในสายตา ในขณะที่เจ้าหนุ่มตระกูลฉินยังพอมีเกียรติให้เขาสนใจอยู่บ้างหนึ่งหรือสองส่วน

แต่ยังอ่อนหัดไปเสียหน่อย! ช่างโง่เขลาจริงๆ ที่เข้าร่วมงานชุมนุมหมอสวรรค์ตั้งแต่อายุยังน้อยเช่นนี้

“อายุปูนนี้แล้ว เหตุใดยังปากร้ายอยู่อีก!” เหยาชิงหลีโพล่งออกมา

“ไม่ต้องสนใจเขาหรอก พวกเราไปพูดคุยแลกเปลี่ยนกันดีกว่า! หรือว่าท่านอยากดูปาลูกดอกลงเป้าหรือไม่”

ฉินอิงสยงพูดพลางมองไปในระยะไกล

ใต้ต้นไม้ที่อยู่ไกลออกไปมีผู้คนกำลังปาลูกดอกลงเป้า โดยมีหมิงซุ่นตี้และเหมยไทเฮากำลังประทับอยู่ และล้อมรอบด้วยกลุ่มสตรีและคุณชายผู้สูงศักดิ์

เหยาชิงหลีพลันนึกถึงมู่เหลียนโยวที่อยู่ตรงนั้น จึงตะโกนออกมาทันที “ไม่ดู! ไปแลกเปลี่ยนความรู้กันดีกว่า”

เมื่อพูดจบ พวกเขาจึงออกจากสวนหลวงและมุ่งหน้าไปยังศาลาซิ่นเฟิง ซึ่งเหล่าลูกศิษย์หุบเขาเทียนอีกำลังแลกเปลี่ยนความรู้กับหมอหลวงอยู่

แต่หลังจากเดินผ่านศาลาริมน้ำ เสียงเย็นชาก็ดังขึ้น “เหยาชิงหลี หยุดนะ!”

เหยาชิงหลีเลิกคิ้ว เสียงนี้ฟังดูคุ้นเคยมาก เมื่อหันกลับไปจึงพบเข้ากับใบหน้าเล็กที่เต็มไปด้วยความขุ่นเคือง

นางตกตะลึงเล็กน้อย ก่อนจะนึกได้ว่าคนผู้นี้คือเฉียวจื่อหรง ลูกพี่ลูกน้องของนางนั่นเอง!