แพทย์หญิงข้ามภพ นิยาย บท 326

“ยังมีอีกเรื่องหนึ่ง...ช่วงนี้คุณหนูต้องพยายามเอาใจไทเฮาให้ดีนะเจ้าคะ งานชุมนุมหมอสวรรค์...เฮ่อ ถึงตอนนั้น ข้าต้องทูลขอให้ไทเฮาช่วยคุณหนูแน่นอน” ยายหงเอ่ยจริงจัง

เหยาชิงหลีรู้สึกไม่ค่อยดี หากคำพูดนี้ไม่ได้ออกมาจากปากยายหง นางคงเข้าใจว่ามันเป็นการเยาะเย้ย

“พวกเจ้าต้องเชื่อมั่นข้า!”

"เอ่อ ความมั่นใจย่อมมีอยู่บ้าง...งานชุมนุมหมอสวรรค์ไม่ใช่เรื่องง่ายจริงๆ! สิบกว่าปีมานี้ พวกเราต้าฉู่คนที่เข้ารอบสามอันดับแรกได้มือเดียวยังนับได้"

พูดตามจริงแล้ว ไม่มีความมั่นใจ! เหยาชิงหลีพูดไม่ออก แต่ไม่ว่าความสำเร็จในประวัติศาสตร์ของต้าฉู่อยู่ที่ไหน ไม่ว่าใครก็กังวล

“ดึกแล้ว เราควรจะกลับได้แล้ว” ยายหงเอ่ย

เหยาชิงหลีมองออกไปนอกหน้าต่าง ไม่ทันรู้ตัวพลบค่ำแล้ว "ซย่าเอ๋อร์ ไปส่งคุณยายหน่อย"

"เจ้าค่ะ"

เหยาชิงหลีส่งท่านยายเฉียวกลับ รอพวกเขาขึ้นรถม้าแล้ว ก็เดินเข้าบ้าน

“คุณหนู ทำไมไม่ไปส่งเหล่าไท่จวินเองเจ้าคะ” ชิวอวิ๋นเอ่ยถาม

“ตอนนี้อีกฝ่ายได้สาบานว่าจะขีดเส้นแบ่งกับข้าชัดเจนแล้ว ทำไมข้าต้องเข้าไปในบ้านพวกเขาด้วยล่ะ ข้าไม่กลัวจวนจิ่นเวยโหว แต่ยายเป็นคนตระกูลเฉียว ยายต้องอยู่ที่นั่น"

“อ๋อ คุณหนูส่งเหล่าไท่จวิน เพราะกลัวเหล่าไท่จวินจะลำบากที่นั่น” ชิวอวิ๋นพยักหน้า

เหยาชิงหลีกลับไปที่ห้อง เอนกายบนตั่งอ่านตำราแพทย์ ชิวอวิ๋นกำลังถักเชือกจีน ด้านเสียวเป่าเป็นเด็กดีช่วยแบ่งเส้นด้าย

ท้องฟ้ามืดสนิทแล้ว ถึงค่อยเห็นซย่าเอ๋อร์กระวีกระวาดเข้ามา "คุณหนู!" นางร้องเรียกเสียงดังร่าเริง

“มีอะไร” เหยาชิงหลีถลึงตามองนางอย่างไม่สบอารมณ์

“ข้าส่งเหล่าไท่จวินกลับตระกูลเฉียว แต่นึกไม่ถึง...ที่นั่นจะวุ่นวายเละเทะเป็นโจ๊ก ฮ่าฮ่าฮ่า! โอย ไม่ไหวแล้ว...” ซย่าเอ๋อร์พูดแล้วนั่งลง หัวเราะจนตัวโยกตัวคลอน

"มีเรื่องอะไร" ชิวอวิ๋นจ้องมอง แม้ว่าคุณหนูปากจะพูดว่าไม่ไม่สนใจเหล่าไท่จวิน แต่พวกนางต่างรู้สึกได้ว่า คุณหนูอารมณ์ไม่ดี ตอนนี้ซย่าเอ๋อร์ยังหัวเราะเหมือนเสียสติ อดไม่ได้ที่จะรู้สึกหวาดกลัว "เจ้าบ้าไปแล้ว!"