แพทย์หญิงข้ามภพ นิยาย บท 325

“แม่นม ท่านเอ่ยต่อ” เหยาชิงหลีถอนหายใจออกมาเบาๆ “ไม่เป็นไร ของเพียงแค่นางเป็นแม่ของข้า ไม่ว่าจะมีชาติกำเนิดอย่างไร ข้าล้วนแต่รับได้ ข้าอยากจะเข้าใจนางให้มาก ท่านเอ่ยเถิด!”

ก่อนหน้านั้น นางยุ่งมากจนเกินไป จนไม่มีเวลาคิดที่จะไปทำความเข้าใจกับเฉียวรั่วเหวิน

“ในตอนนั้น เหล่าไท่จวินกำลังแจกจ่ายหมั่นโถว มีเพียงแค่เด็กสาวคนหนึ่งที่ไม่ได้แย่ง ยืนอยู่ตรงมุม ดูน่าสงสารอย่างมาก เหล่าไท่จวินจึงได้ก้าวออกไปส่งให้นางด้วยตนเอง”

“นางเงยหน้าขึ้นมา แล้วขมวดคิ้ว ดูเหมือนกันกับคุณหนูสามที่จากไปแล้วอยู่เล็กน้อย อีกทั้งยังอายุเท่ากัน เหล่าไท่จวินจึงรู้สึกเหมือนว่าคุณหนูสามกลับมาแล้ว ก็เลยพานางกลับจวนไปด้วย”

“ถ้าเช่นนั้นพ่อแม่ที่แท้จริงของนางคือ…” เหยาชิงหลีเอ่ย

“เรื่องนี้ในตอนนั้นถามออกมาแล้ว กลุ่มขอทานพวกนั้นพวกว่า ไม่ใช่คนในกลุ่มของพวกเขา ต่างก็บอกว่าจู่ๆ นางก็ปรากฏออกมาไม่กี่วันก่อนหน้านั้น จากนั้นก็คอยปะปนหาอาหารอยู่ในกลุ่มขอทาน”

“และก็บังเอิญที่ในปีนี้เกิดความอดอยากขึ้น เพื่อหลีกหนีความอดอยากการที่จะทิ้งเด็กสาวเอาไว้ระหว่างทางนั้นเป็นเรื่องปกติ ในตอนนั้นพวกเราก็ถามคุณหนูแล้ว”

“นางกลับส่ายศีรษะแล้วตอบออกมาว่า ไม่ว่าอะไรก็จำไม่ได้ บอกว่าในตอนที่ได้สติขึ้นมานั้น ก็อยู่ในป่ากลางเขาแล้ว ภายหลังถึงได้กลายมาเป็นขอทาน”

“ในตอนนั้นท่านโหวและเหล่าไท่จวินก็สืบข่าวอยู่นาน แต่ก็สืบข่าวไม่ได้ว่านางมาจากที่ใดกัน เหล่าไท่จวินรู้สึกว่าทุกอย่างนี้ล้วนแต่เป็นวาสนา จากนั้นก็เลยนำนางกลับมาเลี้ยงดูที่เมืองหลวงด้วย”

“เรื่องนี้ มีเพียงเหล่าไท่จวิน ท่านโหวเฒ่าและก็ท่านโหวในตอนนี้ที่รู้ อันที่จริงแล้ว ก็ไม่ใช่เรื่องที่น่าละอายใด เพียงแต่ไม่อยากจะเปิดบาดแผล ก็เลยไม่เคยเอ่ยมันออกมาเลยก็เท่านั้น”

“ไม่คิดเลยว่า เป็นเพราะว่าความเปลี่ยนแปลงในตระกูลเหยา และก็คำสัญญาของคุณหนูที่บอกเอาไว้ต่อหน้าฝ่าบาทว่าจะแย่งชิงสามอันดับแรกในงานชุมนุมแพทย์สวรรค์ ท่านโหวเกรงว่าจะถูกทำให้ลำบากไปด้วย ถึงได้นำเรื่องนี้บอกกับฮูหยินไป แล้วก็ถุกคุณหนูจื่อหรงลอบได้ยินเข้า…”

ขณะที่เอ่ย แม่นมหงก็มองไปยังเหยาชิงหลีด้วยความลำบากใจ “คุณหนู ท่านอย่าได้ปวดใจไป”

เฮ่อเฮ่อ ข้าไม่ปวดใจ” เหยาชิงหลีส่ายศีรษะ “ก่อนหน้านั้น ท่านลุง ท่านป้าและคนอื่นๆ ต่างก็ไม่ยอมช่วยเหลือข้า เอนเอียงไปทางเกาซื่อและเหยาอิ๋งอิ๋ง ข้ายังคงรู้สึกโกรธแค้นอยู่ แต่ตอนนี้เมื่อรู้ว่าไม่ใช่ญาติกันแล้ว กลับรู้สึกดีขึ้นมาเล็กน้อย”